Taraf'tan ayrılanlara - Rıfat Yüzbaşıoğlu

Sevgili Taraf Yazarları,

(Gerçekte ayrılanlar, ama benim için öyle kalacaklar, öyle hatırlayacağım, bir daha başka hiçbir yerde okumak istemeyeceğim yazarlar)
Bir kısmınızı Taraf'ın çıkmasından bu yana, bir kısmınızı ise Taraf ailesine katıldıktan bu yana, kesintisiz izledim. Her birinizi sabahları keyifle, merakla okudum, çoğu zaman yüreğime su serptiniz, kimi zaman sorular sordum, kimi zaman takıldım, sonraki yazılarınızı bekledim, ikna oldum, olmadım, diğer yazarlarla, tüm Taraf'la birlikte her güne keyifle başladım, ertesi günü iple çektim. Sizler gibi düşünmeye başladım, ya da ortak birikimlerimiz bizi benzer düşüncelere yöneltti. Benzerliğimiz aynılıkta değil, özgürlükte, demokraside ve barıştaydı. Aynı, siz Taraf yazarları arasında olduğu gibi…Hep yüreğim titredi Taraf'a bir şey olacak diye, önce askeri vesayetten, parasızlıktan, sonra Sevgili Ahmet Altan'ın kendini bahara, mimozalara vurmasından korktum. Neyse hiç biri olmadı. Taraf dayandı, sizlerle dayandı, sizler yarattınız onu. Tabii ki bizlerin, biz Taraf okuyucularının aklına ve yüreğine seslenmeyi başararak yaptınız bunu. Bizler de sizler olduk biraz.

Sonra, bir şey oldu. Hala anlayamadım. Sizlerin, barış mı demokrasiden, demokrasi mi barıştan çıkar gibi bir tartışma içinde olduğunuzu düşünmüyorum. Hem birileriniz öyle düşünsün, birileriniz de tersi, bundan ne çıkar ki. Bence buradan ayrılık çıkmazdı. İkincisi ve çoğu ayrılan yazarların öne sürdüğü yönetimsel mesele... Kurtuluş Tayiz’in görevden alınması, Oral Çalışlar’ın istifa etmesi vb. (vb diyorum çünkü bu olayın arkasında sanırım duymadığımız başka şeyler de olmuştur, örneğin Cengiz Çandar meselesi çok tartışılmıştır diye düşünüyorum). “Taraf'ı demokratik bir oluşum sonucu kurmadınız, kurmadık ki, onun yönetimsel sorunlarının içinde doğrudan müdahil olalım” diye düşünüyorum. Her neyse, köşe yazarlarının, düşünce üreticilerinin, üstelik de çok ender rastladığımız nadide çiçekler gibi açan zorlu düşünceleri üreten sizlerin, yönetimsel birtakım tasarruflar nedeniyle düşüncelerinizden bizi, sizleri akşamdan sabaha aç kurtlar gibi okuyan okurlarınızı yoksun bırakmanızı anlayamadım, hiç kabul edemedim. Yönetimin, sahipliğin, bir gazetede bence kabul edilemez, gerçekten istifa etmeye değecek tek tasarrufu, sizlerin editoryal bağımsızlığınıza müdahale etmesiydi. “Şöyle değil de böyle yaz, bu yazınız yayınlanamaz” demesiydi. Bildiğim ve izlediğim kadarıyla bu Taraf’ta hiç olmadı. Tersine anlaşmazlık görevden alınanların bazı düşüncelere ambargo koymasıydı. Görevden alınanlar işten atılsalardı, işsiz kalsalardı size hak verebilirdim. O da olmadı. Sadece yönetim değişikliğine tepki gösterdiniz ve ayrıldınız. Kusura bakmayın, ben de sevgili Erol Katırcıoğlu’nun hoş itirafı gibi bu tutumu anlayamadım.

Hasan Cemal’in Milliyet gazetesinde son yazısı yayınlanmadığında sayın Alper Görmüş, bir öneri sunmuştu.“Eğer, tüm Milliyet yazarları ortak bir tepki gösterseydi, işi bıraksalardı, yönetimin Hasan Cemal'i ayrılmak zorunda bırakamayacağı” yönündeydi bu düşünce. Eğer gerçekten böyle bir tepki veriyorsanız, bu da anlaşılmaz. Çünkü orada, bir yazarın, bir gazetecinin olmazsa olmazına müdahale edilmişti. Düşüncelerini serbestçe ifade etmesi engellenmişti. İkisi aynı şey mi. Hayır, bu da olamaz. Sizlerin bunu görmediğinizi düşünmüyorum.

Murat Belge, Türkiye’de insanların maksimalist düşünce alışkanlıklarından söz etmişti. Hepsi bizim olsun, biraza razı olmayızdan. Oysa siz çok iyi biliyorsunuz; hayat, hep birazlarla yürüyor, yüzdelerle tüm gerçeklik, yüzde 60 ondan, yüzde 40 şundan. AKP’ye yetmez ama evet, Taraf'a gelince mutlaklık. Bu olmaz. Taraf’ın sahibini tanımıyorum ama çok yürekli olduğu söyleniyor. Zaten olan biten de bunu gösterdi, “birazı da olmasın”, olmaz mıydı…

Böyle düşündüğünüzü de düşünmek istemiyorum.

Sonuçta bir şey düşünemiyorum. Sadece, haksızlık bu diyorum, sanırım sizler de öyle demiştiniz.


Rıfat YÜZBAŞIOĞLU

Son Güncelleme Tarihi: 08 Mayıs 2013 16:11

Arkadaşına Gönder Yazdır

Bu yazıyı Facebook'ta paylaşabilirsiniz*:

0