‘Abicim çek bi fotografi, olsun afilli’ demek kadar kolay ve güzel olaydı, ah…

Bu fakir nicedir, (elli yıl kadar demek oluyor bu ‘nice’) konuya kafa yoruyor, erbabı daha da eskiden günümüze, ancak, bırakınız çözüm üretip, hayata geçirmeyi, üstüne kafa yoranı bile giderek azalmakta, yahut ‘battı fıshıng yan going’ makamına evrildi…

Biz niye kafa yoruyorduk, hep kendimizle uğraşmamız gereken gencecik yaşımızda, bu konuya, çünkü annemiz ve değer verdiğimiz diğer kişiler toplumun şipşak fotoğrafçısı gibi çalışıyordu, kendi mesleklerinde. Dağın taşın sosyal haritasını çıkarıyorlardı, bölge gezileriyle…

Birleşik Arap Emirlikleri Türkiye'de Bondculuk oynamaya kalkmış. Daha önce kendi vatandaşlarını CIA adına fişlerken, 17-25 Aralık sürecinde gerçekten 'millileşen' Milli İstihbarat Teşkilatı (MİT) BAE’nin ülkemize saldığı iki ajanını takibe almış. Altı ay süren bir izlemeden sonra ince bir operasyonla yakalayıp gözaltına almış. Bu iki ajan sorguları sırasında itiraflarda bulunmuşlar. Bunların Cemal Kaşıkçı cinayetiyle ilgisi olduğundan ve de 15 Temmuz darbe girişimine yardımcı olduklarından kuşkulanılıyor. Malum, Suudi makamları rahmetli Kaşıkçının cesedini 'yerli' işbirlikçilere teslim ettiklerini itiraf etmişti. O işbirlikçi rolünü bu iki ajanın üstlendiği sanılıyor.

Bazı sayfalarda, AK Parti ile CHP'lilerin tartışmalarını okuyorum.

CHP'yi tercih edenler, "Sandığa saygı duyun!" derken; AK Parti'yi tercih edenlerden kimi "Hangi sandık, çalarak kazandığınız mı!" diyor.

Kimi AK Parti seçmeni de özeleştiri yapıyor ve parti ile ilgili olumsuzlukları sıralıyor. Bu çok kıymetli bir şey.

Aslında her iki taraf için de oldukça tatsız bir durum yaşadık. Keşke bir oy farkla kazanılsa/kaybedilseydi de akıllarda şüpheler yer bulmasaydı.

17 Nisan Turgut Özal’ın 26. ölüm yıldönümü idi. Vefat haberini aldığımda bir toplantı için Almanya’daydım. Kalbimde derin bir sızı hissettim, çok zamansız bir vefattı. Sonra tuhaf bir yalnızlık hissine kapıldım. Oysa Özal ile pek şahsî münasebetim olmamıştı. Bir iki defa karşılaştık ve sadece el sıkışıp bir iki nezaket ve hâl hatır sorma cümlesi sarf ettik. Hissettiğim burukluğun ve yalnızlığın sebebi, sanırım, birçok bakımdan Özal’ı ve yaptıklarını onaylamam ve önemsememdi.