Acýlarýmýzla seviþelim
21 Mart 2013 09:36 / 1683 kez okundu!
Bugün yine beynime ince bir ayar vermek istedim. Aklýmý çoðaltarak, ruhumun güneþiyle vicdanýmý aydýnlatarak, yüreðimin sýcaklýðýyla duygularýmý ýsýtarak barýþ umutlarýyla bakmak istiyorum ülkemin sert ve kanlý geçen yüzyýllýk kangrenli yarasýna. Belki merhem olur yüreklerine ateþ düþmüþ analarýn derin acýlarýna.
Beynimdeki kötülük urundan sýyrýlýp gerçeðe selim aklýn gözüyle bakmalýyým. Sahtekârca “Ne þiþ yandý ne de kebap” diyemiyorum. Eðer dersem utanýrým kendimden. Biliyorum ki yürekler yandý kebap gibi, þiþ biraz daha bilendi çelikleþerek. Ancak bir asýrlýk kirli savaþýn yorgunluðuyla bitap düþmüþ bedenleri yeniden davet ediyorum. Borçlanmýþýz bir asýrlýk barýþçýl seviþmelere. Þimdi acýlarýmýzla seviþmeye mecbur býrakýldýk, neyleyim. Yoksul ve kandýrýlmýþ halkýmýn yaralarýna derman olabilmektir niyetim. Umut ederim ki bir gün acýlar da unutulur, týpký seviþmeler gibi.
Ah çekmekten baþka ne gelir elden. Bir taþýn siperinde alnýndan kurþun yemiþ yiðidin acý dolu inleyiþini tarih yazmayacak; ancak aðýtlar destanlara dönüþür, belki uzunca bir süre hatýralarda kalýr ve sonra unutulur gider. Neleri unutmadý ki insan denen yaratýk. Birkaç kahraman tarihe geçsin diye bedelini binlerce fidanýn ecelsiz ölümüyle ödedik. Günahkârlar, tarihe altýn harflerle yazýlacak, yoksul halktan binlerce genç fidanýn adý yalnýzca mezar taþlarýnda kazýlý kalacak.
Acýlara yansýz dokunabilecek miyim acaba? Bu nedenle fazla dokunmak istemiyorum. Acýya ne kadar yumuþak dokunsam bile yine acýtabilirim. Çünkü ben insanoðluyum, ben beni bilirim, adillik ve adalet denen þeylerin oynaklýðýna düþmekten korkuyorum. Acýlarýn tarafý olmadan, yüreklerin içinde yanan ateþe bir tas su dökmek istiyorum. Acýlarýn en samimi paylaþýmý, sessizce olanýdýr. Fazla deþmeden, yeniden tazelemeden acýlarý sessizce paylaþmak istiyorum… Ýnatlaþma egolarýmýzýn bedeli ödendi. Kanlý oyun sona ermek üzere. Ateþ düþen yüreklerin acýlarýný yüreðimin derinliklerinde paylaþýyorum.
Kaderimizi kýþkýrtmayalým artýk. Birlikte yazýlmýþ, yazýlaný bozmayalým. Yarýnýmýn bugünden daha iyi olacaðý umudumu yitirmedim hiçbir zaman. Buna var gücümle inanýyorum. Düþünme yeteneðimizi çoðalttýkça, kargaþa ve kavga arzularýmýz azalacaktýr. Söylenecek çok sözüm var; ama hayrýn, esas söyleyemediklerimde olduðuna inanýyorum. Hangi kin ve nefret duygusu kendine bakan bir çift sevecen bakýþlý gözün içinde eriyip kaybolmaz? Hangi insan sevgi ile nefret arasýnda sevgiyi býrakýp nefreti seçer? Halkýmýn gergin duygularý gerilmiþ yüzlerinden anlaþýlýyor. Kardeþlik tehlikeye girmek üzereyken, bir tek þeye ihtiyacýmýzýn olduðuna inanýyorum. Gazetelerde görevlendirilmiþ köþe yazýcýlarýnýn kýþkýrtmalarýna aldýrmadan biraz saðýr biraz da suskun olmak yeter.
Bireysel nefretlerin toplumsal kýþkýrtmalara varmamasý umuduyla…
Þakir KADAN
21.03.2013, Ýzmir
