Gecikmiþ sorgu
29 Nisan 2015 15:46 / 2083 kez okundu!
Hayat bulmacasýnýn son karesini bu sessiz gecede çözmek üzereyim. Almýþým karþýma kendimi zebani acýmasýzlýðýyla sorguya çekiyorum. Ýlk kez içime dönüyorum. Ve ilk kez anlýyorum ki bu yaþýma kadar hep dýþýmda yaþamýþým. Düþüncelerimle yüzleþmelerim oluyordu fakat ilk kez ruhumun içindeki hayatýmýn manasýný sorguluyorum.
Gel gör ki bütün sorularým cevapsýz, dilim lal, aklým gribe yakalanmýþçasýna durgun, duygularým bulantý içinde kendime yabancý kalýyorum. Ýnsanýn kendini sorgulamasý ne zor þeymiþ meðer. Galiba geç kalmýþým. Bedenimin zarafeti gitmiþ, derilerim pörsümüþ, akciðerim yorgun ve tafralý tafralý soluklanýr. Yine ilk kez tanýþýyorum kendimle, ilk kez dokunuyorum bedenime. Ve Soruyorum kendime niçin, kimler için neden bu bedeni harabeye çevirdin? Gerçi eninde sonunda öyle ya da böyle harabeye dönecekti. Yüreðim çatlamýþ susuz toprak gibi çorak, ruhum boþ bedenimse muallâkta. Korkuyorum ve kaçmaya çalýþýyorum kendimden. Ne bir kutsal sýðýnaðým var ne de kendi kutsalýma sýðýnabiliyorum. Öyle çaresizim ki hemen kalemime sarýlýyorum. Maalesef cümlelerim uzar gider b ir türlü noktayý koyamýyorum. Tuttuðum kalem parmaklarýmýn arasýndan düþüveriyor. Bir anda her þeyi anlýyorum, hayata kalem gibi sarýlsam da hayat kendiliðinden son bulacak. Þafaðý bekliyorum geceye yalvarýrcasýna. Tüketmiþim hayatýn dinamosunu. Ne ardýndan aðlayacaðým gidenim ne de hasretini çektiðim gelenim var. Tutkusuzum, tuzsuz, tatsýz. Aþkta dibe vurmuþum yüreðim boþ ve müflis. Çýkamýyorum iþin içinden.
Ve nihayet anladým ki hayat; seviþme sýcaklýðýnýn ardýndan gelen bir esintinin serinliðinden ibaretmiþ. Deðer mi? Deðmez mi? Bilmiyorum.
Þakir KADAN
26.04.2015
