Radyo Pervane, annelere armaðan olsun!
13 Mayýs 2007 08:39 / 3012 kez okundu!
Anneler gününe özel hediyemiz hem bu radyo öyküsüdür hem de yeni açýlan Radyo Pervane’dir, anneme ve Yavuz’un annesi rahmetli Fehime Erkilet' e de bir güzelliktir. Ve tabii harika sanatçý ve annelerin en bir anneannesi Engin teyzeye ve tabii i
ANNEMÝN RADYOSU -1
Sarat, kalbur, elek, çarýk onun konuþmaya baþladýðýnda aðzýndan peþ peþe dökülen dört tedavülden kalkmýþ sözcüktü.
Çarýðý fýrlattým. Deðdi sarata. Sarat kalbura deðdi. Kalbur alttaki çömleðe düþtü. Çömlekte süt daðýldý. Hepsi birbiri üzerine, tümü kýrýldý döküldü. Valhe Bibi kaçtý. Zilfo haným girdi içeriye; ‘üzülme, iyi ettin. Oðul benim. Gelin benim. O ne karýþýr iþimize’ dedi. Ve babanýn yüzünde o meþhur isyankar kaþ kalktý ve etrafýna bir kesik bakýþ attý ve eþikten çýkýp gitti. Kalakaldým. Kýrmýþtým ama ben de çatlamýþtým. Önüne çarýk atýlýp, haydi tarlaya denen kocam için, “ben bir öðretmenle evlendim; çarýk giyecek bir çiftçi ile deðil” demiþtim. Olay oradan çýkmýþtý.
Çarýk düþmanlýðým baþýma yýkýlmýþtý sanki ama o çarýk olayýndan sonra benim tandýr iþine de koþturtulmayacaðým, saat beþlerde avlu, ahýr temizlemeyeceðim anlamýna da gelen bu sýcak çatýþmadan sonra nasýlsa taþlar yerine oturacak ve ben altýn kabuðumu üzerime geçirecektim. Valhe Bibi yani babanýn baþ koruyucusu ve esasýnda ona bir çeþit annelik eden hala ile bir daha asla o günkü kadar keskin ve sert olmadýk birbirimize. Ve baban elde dikilen deri çarýklarý ayaðýna geçirmedi. Tarým adamý olmadý, ilim, irfan yoluna geri dönmemek üzere girdi…Çelebibaðý topraklarý bir evladýný eðitime kesin olarak kaptýrdý böylece…
Gelin olduðunda çekilmiþ fotoðrafý geldi aklýna. Üstelik o kadar az bir zaman geçmiþti ki üzerinden. Kayýnbiraderinin baþýný örttürmeye çalýþmasýna isyan ederek aðlayýp, sinirlenmesi fotoðraf makinesini bile öylesine olumsuz etkilemiþ ki siyah beyaz nikah fotoðrafý neredeyse negatif görünümünde garip bir baský ile gerçekleþmiþ. Þiþen gözleri ve asýlan yüzü fotoðrafý daha da dramatikleþtirmiþ. Atmaya çalýþtýðý eþarp, saçlarýnýn yarýsýnda takýlmýþ ve öylece kalakalmýþ. Fotoðrafý çeken de hiç insan sevgisi yokmuþ. Gözlerini kurulamadan, yüzüne yapma bir tebessüm bile ekletemeden, attýðý eþarbýn bile yere düþmesini beklemeden basmýþ deklanþöre…
O günle birlikte karar vermiþ annem hiçbir baskýya teslim olmamaya!
Annemin Radyosu-2 / Radyo Pervane
Çarýk, tandýr, ahýr, avlu ve köyün insanýyla baþ baþa kalýnca insan, küçük yeri büyütmenin baþka yollarýný arýyor. Gölün kýyýsý, yemyeþil bahçeler, seyitlerin evi, semaverlerin çay kokusu, piþen ekmeðin iþtah açýcýlýðý, bir öðretmenle evlenmenin gururu…
Çaresizliðinin çarelerini arayan, kasabadan gelmiþ köy kadýný olmayý düþünmeyen birinin, elbette düþleri de baþka mecralara ulaþmaydý. Bir sabah babamýn cebine gizlice akýttýðý keçenin altýnda duran on altýnla, satýn alacaðý öte dünyalarý sessiz ve çýðlýk çýðlýða bekledi. Mavi firuze boncuða dizili altýnlarý bozdurarak mavi bir gökyüzünü aralamak için.
10 altýna 10 lambalý radyo hayali, anot katot ve kocaman anteni ile baþka sesleri ve baþka medeniyetleri koynuna alarak gecelerinin zifiri karanlýðýný ve kar tutmuþ sabahlarýna güneþ açtýracaðýný düþündüðü bir dünyayý sarý sarý parlak altýnlarla deðiþ tokuþ etmek için…
Ýbrahim, yani babam, cebine atýlan firuze boncuða dizili altýnlarý fark ettiðinde, içini bir hüzün kaplar. Çeyizini radyoyla deðiþtiren kadýna garip ama derin bir merak duygusu ile bir kentli aþk duygusu ile kalbi sýzlar. Hiç özel bir mobilyalarý yoktu ama iþte karýsý sehpa, sandalye, halý diye tutturmamýþtý. Ýlle de Radyo demiþti. Ne derlerdi köyde þimdi ona. Annesi, Halasý, konu komþu, kardeþleri bu gavur icadý radyoyu nasýl anlatýrdý oradakilere. Elleri ile altýnlara dokunuyordu içi burkularak. Dakikalarca boþ boþ dolaþtý soðuk sokaklarda ve ayaklarý onu radyocuya götürdü en sonunda. Etrafýna baktý. Ýçeriye girdi ve dükkandaki en büyük radyoyu aldý. Kalan paralarla da baþka borçlarýný ödeyerek köyün yolunu tuttu.
Radyo geldikten sonra evde hayat deðiþti. Radyocu gelin elinden alýnacaðýndan korktuðu radyoyu yalnýzca kendi duyacaðý kadar açýyor, çoðu zaman kulaðýný radyoya dayýyordu. Annem anlatýyor. Babamýn getirdiði radyo þimdiki büyükçe bir televizyon kadarmýþ. Antenini çatýya astýktan sonra konu komþu haberdar olmuþ ki; yeni gelin kudurmuþ, eve radyo kurdurmuþ.
Köydekiler meraklarýný yenemeyip gelince radyonun baþýna “beeyy bu herifler bizi gördü” diyerek yüzlerini gizlerlermiþ. Annem de hem bir yandan radyosu ile kopardýðý fýrtýnaya þaþýrýr, öte taraftan kýs kýs gülermiþ gösterilen tepkilere. Zaten radyo bir annemlerde, bir Saraçoðlu’nda, ayrýca bir karýsý bir de kumasý olan marangoz Selver bey’in evinde varmýþ. Halk evindekini saymazsan diyor annem.
Valhe Bibi ise tekmeyle kapýyý açýp, radyo dinleyen anneme suçüstü yapar, bir de tehditler savururmuþ. Annemin radyosu neredeyse bütün köyün sorunu olmuþ. Sonunda bir gün annem radyosunu sonuna kadar açmýþ. Ve Valhe Bibi içeri girer, durmuþ durmuþ, bakmýþ ve demiþ ki;
“Artýk dinlemiyor gelin”
Zilfo ninem gelir.
“Ýbrahim al bu radyoyu apar, sat” der.
“O radyo benim altýnlarýmla alýndý, o radyo satýlamaz! kocam, o köydedir, sýkýlmasýn diye aldý bu radyoyu bana” der annem.
Ve babamýn iki ateþ arasýnda kalmasýna çok kýzarak en büyük lafýný eder radyo uðruna.
“O radyo satýlýrsa beni de yanýnda sat” diyen annem savaþý kazanýr ve radyo ile yaþamasýný öðretir ev halkýna.
Radyo evde kalýr.
1950’lerde Gürgüs’e tayini çýkar babamýn. Büyük radyoyu taþýmak anneme zor geldiðinden, Selver Beylerin küçük radyosu ile kendi büyük radyolarýný deðiþtirirler. Büyük radyo gittiði evde zaman zaman dururmuþ ve tepesine vurulduðunda çalýþýrmýþ. Evde iki kadýn var ya biri hep öbürünü suçlarmýþ. Sen bozdun, ben bozmadým diye…
Annem diyor ki sonra küçük radyoyu da verdik, transistorlu radyolar çýktý. Daðýn baþýndaki çoban bile, hem koyun güttü hem radyo dinledi.
Ama bizim okulun karþýsýndaki jandarma karakolundakiler ajans dinlemek için hep benim radyomun sesini bekledi, dedi annem…
Radyo Pervane, anneme ve tüm annelere armaðan olsun!
Pervin Mýsýrlýoðlu
