Hikâyemiz ne zaman baþlar, nerede demleniriz
03 Ocak 2013 22:10 / 4060 kez okundu!
Geride býraktýðým zamanda bana kitaplar ve yazarlar eþlik etti. Kitaplarým ve yazarlarým olmasaydý bugün baþka biri olurdum.
Çocukluktan çýkarken ve gençliðe doðru giderken yaptýðýmýz, yaþadýðýmýz ve yürümeye koyulduðumuz yol bizi inþa eder, kurar. Payýma kitaplar düþtü, elimden tutan usta/yazarlarýn peþi sýra giderek büyüdüm.
Bir hayatým vardý; yalnýz baþýna bir çocuk, bir gençtim. Bunun bana yetmediðini hissediyor, daha fazlasýný istiyordum. Ýlk edindiðim kitapla ve ilk okuduðum hikâyeyle baþka hayatlarýn da olduðunu fark ettim. Öðrendiðim yeni hayat ve yeni hikâyelerle sanki hayatým derinleþiyor, çoðalýyor ve büyüyordu.
Bu hep böyle devam etti! Hayatým çok hikâye ve çok insanla zenginleþti.
Þimdi bana öyle geliyor ki, sanki çok fazla yaþamýþým gibi. Öyledir, çünkü okuduðum yazarlarýn ve hikâyelerindeki insanlarýn hayatý da benim olmuþtur. “Ne yapmalýyým?” sorusuyla karþýlaþtýðým her seferinde okuduðum onca hikâyede tanýþtýðým insanlar aklýma geliyor; ne yapmam gerektiði konusunda bana yardýmcý oluyorlar.
…
Hikâyemiz ne zaman baþlar?
Doðduðumuz vakit mi?
Hayýr, diyemeyiz bunu, diyemeyiz çünkü, hikâyemize anne ve babamýzý anlatmakla baþlarýz.
Öyledir, hikâyemiz anne ve babamýzýn hikâyesinden baðýmsýz deðildir. Ben, sen, o, diðerleri, hepimiz bizden çok önce baþlamýþ hikâyelerin içine doðarýz.
Bizimki ‘sýfýr’dan bir baþlangýç deðil yani… Anne-babamýz kim ise, koþumuz onlarýn yaný baþýndan baþlar. Doðarken daha çok onlar gibiyiz; onlar kadar zengin, onlar kadar biliyoruz.
Böyledir ama her evlat ayný zamanda yeni bir ‘hikâye’dir; çok önceden baþlamýþ bir hikâyenin geleceðe uzanan dallarý… Baþýný gelecek bir zamana uzatýrken çýktýðý hikâyeden uzaða gitme, daha fazlasý olma çabasý. Böyle olduðu için, ‘bu türlü’ olan bir ailenin ‘baþka türlü’ evladý olabiliyor.
Doðru, evlat anne-babasýnýn hikâyesine yaslanarak büyür ve gider kendi hikâyesini kurar. Tarih bunun için bu kadar renkli, bunun için sonraki zamanlar önceki zamanlardan baþkadýr. ‘Ýlerleme’ ve ‘deðiþimi’ baþka türlü nasýl açýklayacaðýz?
Ancak…
Ne ve nasýl olursa olsun, evlat her þekilde anne-babasýyla ilgilidir. Adýna ‘ebeveyn’ denen çýnarýn gölgesinden çýkamayýz. Onlardan gider ve onlara döneriz. Belki de ne yaþadýðýmýzý, yaþarken neler baþardýðýmýzý (veya baþaramadýðýmýzý) onlara bakarak/dönerek anlarýz. Onlar ‘ev’dir bize ve yolculuklarýmýz ‘ev’lerimizde demlenir.
Nihat DAÐLI
03.01.2013
