Babam / Gölgem
08 Haziran 2008 12:09 / 1732 kez okundu!
"Babayla biraz eksik baþlar aþk. Sanki geçmiþsiz gelirler çocuklarýnýn karþýsýna. Gücün, otoritenin her an kýrýlgan bir cam zeminde yansýmasýdýr. Sevgi korkuyla karýþýr, ses ayarýný uzun süre tutturamaz ve o hep dýþarýlardadýr..."Yonca Buðdaycý, bu yazýsý
Babam / Gölgem
15 yaþýndan 16’sýna geçtiðini varsaydýðýmýz senenin yaz baþýnda, dükkâný açmaya gitmeden önce büyük avlulu evin merdiven alt trabzanýnda onu bekliyordu.
Üst odanýn kapýsý açýldý, bir süredir adsýz bir hastalýðý olduðu biliniyor bu nedenle evde daha özenli bir sessizlik saðlanýyordu. Yavaþ hareketlerle merdivenleri inmeye baþladý.
Belli belirsiz bir hazýroluþ hali takýndý ve o yýllardýr ne denli büyük bir açlýkla beklediðinden habersiz, yüreðini kanatlandýran en güzel, en direkt cümleyi duydu babasýndan: “Sýnýfýný geçmiþsin!”
Kalabalýk ailenin en küçük ferdi rolü çoðu zaman görünmez olmak demekti. Yiyecek aþý, güven altýnda yaþadýðý damý, ablalarý, aðabeyleri, yetim akraba çocuklarý, annesi, cefakar annesi...
Sabahýn erkeninden akþamýn çöküþüne kadar kendi akranlarýna terk edilen, çocukluðundan aklýnda kalan kilerden gizlice çalýnýp entarinin çukuruna doldurulan peynirler, sac ekmekleri, güneþ batarken hoyratça yaptýrýlan yunmalar ki hamam tasýnýn dirseðe, alýna çarptýðýnda hissettirdiði acý miras olarak nesillere aktarýlmýþtýr, her akþam ayný saatlerde baþlayan hummalý hazýrlýk, korkuyla saygýnýn herkese mecburi el ayak çektirmesi, çocuklarýn çocukluklarýný býrakmalarý gereken uzun geceler...
Yýllar boyu kendi biçtiði yolda yalnýz, olmasý gerekenden daha az kibirini bile bastýrarak olaðan iþlerden edasýyla gösterdiði okuma savaþý ona nihayet bu kýsa, seni seviyorum, beni mutlu ettin, farkýndayým, iyi gidiyorsun yüklü hediyeyi sunmuþtu.
Babamdan kendi yaþamýna ait bu olaðanüstü aný bir kez dinledim, ben 30’lu yaþlarýmýn sonundaydým, babam 70 li…
Aðlamak istedim, sarýlmak istedim daha fazla dinlemek istedim.
Babayla biraz eksik baþlar aþk. Sanki geçmiþsiz gelirler çocuklarýnýn karþýsýna. Gücün, otoritenin her an kýrýlgan bir cam zeminde yansýmasýdýr. Sevgi korkuyla karýþýr, ses ayarýný uzun süre tutturamaz ve o hep dýþarýlardadýr.
Karþýlýklý bir beceriksizlik hali, kodlanmamýþ bir DNA zincirini kendi çabasýyla oluþturmaya çalýþýr. Tadýndaki burukluk siz büyüdükçe rafine lezzetine vardýrýr. Kiþiye özel bir tarifede içe bir yolculuk baþlar...
O en çok benzeyeniniz gölgeniz kadar uzaktadýr.
Yonca Buðdaycý
