ONUN ÝYÝSÝ BENÝMKÝSÝ DEÐÝL KÝ!
21 Temmuz 2008 06:08 / 2468 kez okundu!
Sadece köpeklerin ýsýrdýðý karanlýkta, çekirgelerin tek bir vücut gibi hareket ettikleri koyu bir kalabalýkta, ürkütücü bir yýðýlmayla aklýma inen sorulara cevap aradým… Bulamadým. Yaþam ile düþüncelerimin arasýndaki bulanýklýðýn artmasý ile a
Çöpten çýkan kelimelerle, gökten inen dualarla, aklýmdan kayan düþlerle oturdum sokak kapýsýnýn önüne. Baðdaþ kurdum yere. Gözün gördüðü, duymak istediði, bildim,öðrendim dediðim tuhaflýklarýmla, taþ yazýtlarýn, kör kütüklerin, bütün dillerin geveze harflerinden süzülmeden dokunmuþ alfabeleri ile, tüm önyargýlarýn kirlettiði düþüncelerim ile oturdum kendi süpürdüðüm kapýmýn önüne.
Onun iyisi, benimkisi, ne diye?!?
Bir vahiy daha gelmemesine dikkat ederek, bir kargaþa daha yapmamaya özen göstererek, tapýnmadan, yakýnmadan, atmadan, tutmadan…
Dolaþan defterlerden, paylaþýlan günlüklerden, kopmuþ takvimlerin gecelerinden, her tür referans noktasýndan, seçilmiþ parkur ve rotalardan, erken yatmanýn, gün doðuþuna uyanmanýn ezber dünyasýndan, ünlü meydanlardan, þehir sembollerinden, akþiþ getirerek (yani delirerek) melek otundan ya da hayýt meyvesinden yarar umarak hiçbir yere varamýyorum. Hiçbir yere gidemiyorum.
Ustam okuduklarým mý, ustam rüzgar mý?
Ustam yaþadýklarým mý, ustam okyanuslardaki derinlikler mi?
Ustam tutsaklýðým mý, ustam yakýnlýklarým mý yoksa ustam uzaklýklarým mý?
Ustam google mý?
Baðdaþ kurdum kapýmýn önüne;
Onun iyisi, benimkisi ne diye?
En iyi komþu onunki mi, en iyi tekne, en baba iþ, en anaç ev nerede diye…
En demokrat, en özgür düþünce, en görkemli beyin kimin diye…
Güneþten kamaþan gözlerimizle demokrasi hayraný olmak kolayken, fýrtýnada sert bir denizde olmamak uðruna en sýkýcý limanýn köhne sularýnda havalarýn durulmasýný beklemek ne diye cazip olsun bilmem ki ne diye?
Yaþamak mý her þeye raðmen yoksa sýrça köþkün sýrlarýný mý aþmak?
Kim demiþti hatýrlamýyorum;
“Þeytan sýkýlýnca kendisine çimdik atar“ diye.
Çok sýkýldýðýmýzý düþünüyorum hatta çok sýkýþtýðýmýzý.
Benim meleðim onun þeytaný, tersi de kulaðýma hoþ geliyor. Benim þeytaným onun meleði.
Elim kuþ, kýçým taþ oldu, merhametimden onca insan öldü. Güzel zamanlar çabuk geçti, kötü zamanlar aðýr. Yine de bilirim onun iyisi benim ki deðil ki!
Sonuçta gözüm görüyor, elim ermiyor.
Bulduðum bana yaramýyor. Aradýðým hiç sobelenmiyor. Eve lazým olan camiye haram.
Onun iyisi, benimkisi ne diye?!? Debelenip duruyorum.
Cývatalarý atmýþ bugünlerin… Süslü, dantelli olmadan, lafý dolandýrmadan garip bilgileri açýk ve net ortaya sermeli, aðdalandýrmadan, ballandýrmadan güneþe serilmeli yaþadýklarýmýz.
Hiç gocunmadan, hiç dayýlaþmadan, hiç böbürlenmeden eteðimizdeki taþlarý dökmeli!
Hep beraber ve solo þarkýlar söylememeliyiz!
Çünkü
Bana göre;
ONUN ÝYÝSÝ BENÝMKÝ DEÐÝL KÝ!
Pervin Mýsýrlýoðlu
21.07.2008, Ýzmir
