|
hurkus
|
.jpg) Pakize Barışta - Taraf
Ömer Özgüner'in ilk romanı: 'Başkasını Seviyorum'
Edebiyat, İnsanın neredeyse titizlikle kaçındığı bir şeyi titizlikle ele alır ve okurunu onunla karşılaştırır.
İnsan, kendi gerçekliğiyle karşılaşmaktan korkar.
Edebiyat ise sabırla bu gerçekliğin peşine düşer; ve gün gelir insanı kendisiyle yüzleştirir. Edebiyatın misyonudur adeta bu.
Bir başka açıdan bakıldığında, edebiyatın gerçeklikle ilişkisi; hayatın gerçekliğiyle, edebiyatın kendi gerçekliğinin buluşmasıdır aslında. Hayatın gerçekliği somut bir yöne doğru akarken, binlerce yıldır birikmiş, üst üste istiflenmiş ve kendi özgürlüğünü yaratmış olan edebiyatın gerçekliği de, hayalî ve masalımsı bir gerçeklik olarak ters yönde akar; ve önemli olan da, bu iki gerçeklik akışının, bir noktada birbirleriyle sürtüşmesidir; bu temastan edebi bir enerji doğar çünkü. 
Kimi zaman hayat, edebiyatı belirler; kimi zaman da edebiyat, hayatın İçinde dolanır ve -görünür ya da görünmez- sonsuz sayıda etkiler yaratır.
Ömer Özgüner'in Başkasını Seviyorum adlı ilk romanı, bir gerçeklikle hesaplaşma romanı görünüyor.
Başkasını Seviyorum'un başkişisi Yavuz 'Erden, hayattan kaça kaça kendini hayatın merkezine sıkıştırmış aslında. Yazar da, bu kaçışın ve kilitlenmenin bîr deşifrasyonunu yaratıyor; toplumun modern denilen kesiminin -standartlaşmış tüketim modeli içindeki standartlaşmış erkeğin-, karşı cinsle olan ilişkisindeki eklemsizliği, ucundan tutulan aşkı su yüzüne çıkarıyor. Bir türlü yeniden üretilemeyen ilişkiler, bir türlü huzura kavuşamayan arzular ve bir türlü kaybettiği safiyetini tekrar ele geçiremeyen birey ve içinde var olduğu toplumun siyasi altüst oluşları, Ömer Özgüner'in romanını ilginç kılıyor:
“Çocuk yaşımda içimdeki acıya, acıdan başka bir ad bulmak zorunda olduğumu anlamıştım. Acıyı acı gibi yaşadığımda, utanılacak şeyler yapıyordum. Erkek adam ağlamazdı; ağlıyordum. Hasta olmazdı; oluyordum. Kıskançlıktan içim içimi yiyor, bunu gizlemek için yalana başvuruyordum. Çareyi, acıyı alayla dengelemekte buldum. Alay, acının yarattığı kanamayı garip bir biçimde dindiriyordum. Üstelik insanı daha da güçlü yapıyordu. Belgin'le başladığım, acıyla dalga geçme oyunu giderek bütün hayatıma yayıldı. Zamanla insan teni, kendi merhemini buluyordu, ama ilk yanık çok acıtıyordu…"
Ömer Özgüner, hayatın ihanet kanadını, çocuksu ve naif bir merakla kahramanına sorgulatırken, biraz da erkeğin yanında duruyor aslında:
"Bunca film, roman ve tiyatro oyunu varken hâlâ bir gün gelip aldatılacağını bilemeyen insana ne denir bilmiyorum, işin eğlenceli yanı şuydu: Erkeklerin çoğu bu kadere mahkûmdu. Konumlan, tipleri, paraları buna engel olamıyordu."
Başkasını Seviyorum, bir ilk yazı olarak ezber bozuculuğu beklenmedik, "nasıl" sorusunu cesaretle irdeleyen bîr roman: "Ne büyük bir mezarlık insanın mazisi."
Yazar, romanında aşk ve sevgi ekseninde dolanırken, düşünce parantezleri de açıyor yer yer. Örneğin delilikle ilgili yorumu şöyle: "Zalimlik Öğrenilen bir şey demek ki. Birilerinin sana yaptığını gün gelip sen başkasına yapıyor, böylece hayatta delirmeden durabiliyordun. Tabii zalimlik yapacağı kimsesi olmayanlar için delirmek kaçınılmazdı."
Başkasını Seviyorum, 12 Eylül öncesi ve sonrası yaşanan farklılıklara, toplumun ruhunda yerleşmiş olan sıkışmalara da değiniyor. Yavuz Erden'in -çocukluğundan bugüne- yaşadığı sürece paralel gelişen bir anlatım içinde izliyoruz bunu; bir yandan çocuk-genç-adam aşklarıyla zikzaklar çizerken, öte yandan toplum da kendi dalgalanmalarını yaşıyor.
Roman, realist bir dile sahip. Romanda yer alan karakterler, oldukça basit bir hayatın oyuncuları gibi çıkıyor ortaya. Ama aynı zamanda kendi trajedilerini de derli toplu yansıtıyorlar okura.
Bu romanda hayat yaşanıyor.
Bu hayatın ne kadar edebileştirilebildiği hususuna gelince… Başkasını Seviyorum, bir ilk roman, bîr ilk adım edebiyata, ama sağlam bir ilk adım bence. Meramını çok net anlatan, sürükleyici bir roman; gelecekte daha güçlü bir edebiyatla karşılaşabileceğimizin işaretlerini de taşıyor pekâla.
Başkasını Seviyorum, Ömer Özgüner, Doğan Kitap
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
