Ýnsan Haklarý Derneði Ýzmir Þubesi'nden Basýna ve Kamuoyuna
25 Nisan 2009 01:05
Basýna ve Kamuoyuna;
Ýnsanlar dünyaya gelirken; ýrklarýný, kimliklerini, renklerini, analarýný, babalarýný belirleyemez… Kimileri dünyaya avantajlý gelir, kimileri de vardýr ki, daha ana karnýndayken bellidir yaþayacaklarý.
Türkiye’de çocuk olmak zaten çeþitli riskler içerir. Hele bir de Fýrat’ýn ötesindeki bir çocuk iseniz, hiç þansýnýz yoktur… Baþtan kaybetmiþsinizdir.
Fýrat’ýn ötesindeki Kürt çocuklarý, batýdaki akranlarýna nazaran daha þansýzdýrlar, çünkü onlar daha doðduklarýnda ‘öteki’dirler… Çünkü yýllardýr süren çatýþma ortamý, öncelikle çocuklarý yok saymaktadýr… Bu çocuklar; tartaklandýlar, aþaðýlandýlar, iþkence gördüler, kurþunlandýlar, panzerlerin arkasýnda sürüklendiler, kollarý kýrýldý, kaybedildiler, öldürüldüler… Þimdi de cezaevlerindeler…
Daha önceki gün, hem de bir 23 Nisan Günü, 14 yaþýndaki bir çocuðun uðradýðý vahþi þiddete milyonlarca insan tanýk oldu. Yine Hakkari’de, 14 yaþýndaki bir çocuk hayatýný kaybetti. Evet, ölüm hep çok yakýn gezdi onlara…
Biz insan haklarý savunucularý bu kayýp eylemimizi 23 Nisan dolayýsý ile kayýp çocuklara adýyor ve bugün sizinle iki kayýp çocuðun öyküsünü paylaþýyoruz.
90’lý yýllarda þiddetlenen çatýþmalý ortamýn en büyük maðdurlarý çocuklardý. Zaten ölümün, kurþunlarýn gölgesinde büyüyen bu çocuklar 90’lý yýllardaki çatýþmalardan da nasibini aldýlar. Bu çocuklardan ikisi; 14 yaþýndaki Ahmet Dansýk ve 15 yaþýndaki Daham Güney’di.
Ahmet DANSIK,
Silopi’nin Kavallý (Rewiniye) Köyü’nde 22 Þubat 1995 tarihinde 65 yaþýndaki Yusuf Kalenderoðlu, 14 yaþýndaki Ahmet Dansýk ile babasý Mehmet Dansýk 73 AF 236 Toros model araç ile kaçýrýldý. Üçünden de bir daha haber alýnamadý. Anne Emine Dansýk, o günden beri hem eþini hem de oðlunu arýyor ve ziyaret edebileceði mezar yerleri dahi olmadýðýndan, sevdiklerinin yasýný bile saðlýklý tutamýyor. Emine Dansýk “Oðlum okula gidiyordu, 5. sýnýfý bitirdikten sonra traktör þoförlüðü yapýyordu. Eþim yaþlý olduðu için evde tek çalýþanýmýz ve geçimimizi saðlayan oðlumdu” diyor. Oðlunun ve eþinin birlikte kaybedildiðini hatýrlatan anne Dansýk, “O’nun kemiklerine dahi razýyýz. Oðlumu unutmuþ deðilim, aklýmdan bir dakika olsun çýkmýyor. Oðlumun hasreti; hastalýk ve illet oldu vücudumda. Oðlumu kaybedenler bilemezler, içimdeki evlat hasretini… Baþýmýza gelenleri kýyamete kadar unutmayacaðýz” sözleri ile haykýrýyor çaresizliðini. Gece gündüz demeden aðladýðýný söyleyen anne Dansýk, “O’nu hatýrladýkça aðlýyorum. O’nun fotoðrafýný her gördüðümde içim yanýyor. Ölünceye kadar da hatýrlayacak ve davamýzdan vazgeçmeyeceðiz” diyor.
DAHAM GÜNEY,
Þýrnak’ýn Silopi Ýlçesi Cudi Mahallesi’nde yaþayan Daham Güney; 10 Temmuz 1997 tarihinde ailesinin kiraladýðý tarlada pamuk ekiyordu. Daham Babasý Sadun ile birlikte Kapalý Köyü’ndeki tarlada çalýþmaya gittikleri o gün, Baba Sadun Güney ile iþçiler Cuma Namazý için Kapalý Köyü Camisi’ne gittikler. Daham tarlada yalnýz kalmýþtý. Namazdan dönenler Daham Güney’in tarlada olmadýðýný fark ettiler. Nereye baktýlarsa da, Güney’i bulamadýlar. Kýsa bir süre sonra Güney’in evine telefon açan bir kiþi, düzgün bir Türkçe ile Daham’ýn Kapalý Jandarma Karakolu’nda tutulduðu ve ifadesine baþvurulduktan sonra serbest býrakýlacaðý bilgisini verdi.15 yaþýndaki Daham Güney’den, bir daha haber alýnamadý.
14 yaþýndaki Ahmet ile 15 yaþýndaki Daham’ýn kaybedilme öyküleri iþte böyle…
Onlarý unutmadýk, unutmayacak ve unutturmayacaðýz, 25.04.2009.
Ýnsan Haklarý Derneði Ýzmir Þubesi
***
Deniz yok olursa diyor bir çocuk
Balýk kaybolursa
Ne derim benden sonraki çocuklara
Ýnsanlar kaybolurken göz altýlarda
Çöllerde boðulan nehirler
Ey çocuk
Nasýl varýr okyanuslara
Adý karanfil ki suçu rengidir
Özgürlük dilinde bir imge
Tutsaklýk dilinde bir söylencedir
Karanlýkta bir el koparýr dalýndan
Artýk ölüme varmýþ bir iþkencedir
Orman yok olursa diyor bir çocuk
Aðaç kaybolursa
Ne derim benden sonraki çocuklara
Ýnsanlar kaybolurken göz altýlarda
Dalýndan koparýlan tomurcuk
Ey çocuk
Nasýl meyvelenir sana ve diðer çocuklara
Adý narçiçeði ki suçu patlamak
Birdenbire güneþe haykýrmak
Ve güneþ diliyle kýpkýzýl çoðalmak
Karanlýkta bir el koparýr dalýndan
Adý kayýptýr artýk
Daha meyveye bile durmadan
Aç gözlerini o çýðlýklara çocuk
Kayýp analarýnýn gözlerine bak
O gözler ki karanfil kývrýmýnda nar çokluðu
Sevda denizlerinde oðul ve kýz yokluðudur
Her biri bir depremdir yüreklerde
Her biri açlýk içinde zulüm tokluðudur
Ýnsanlar kaybedilirken ey çocuk
Ýnsanlýk adýna
Nasýl baþlar bu yeþil ve mavi yolculuk
Hangi gemi kalkar bu ülke limanlarýndan
Hangi mavilikler karþýlar seni
Kýyýlar zincir olmuþ bileklerde
Dalgalar yargýsýz infaz
Al kalemi eline ey çocuk
Yeþilin ve mavinin þiirini yeniden yaz
Adnan Yücel
