Savaþtan Sonra

Genç siyahi kadýn yönetmen Dee Rees filmin ilk bir saatlik bölümünde Missisipi’de yaþayan bir beyaz ve bir siyahi aile üzerinden karakterlerini tanýtýyor. Ailelerin topraklara yerleþme süreçleri acelesiz bir sinema diliyle anlatýlýyor. Hepsinin iç sesleriyle ve pencerelerinden… Hiç birisini fazlaca öne çýkarmadan. Sonrasýnda savaþtan dönen Jamie ve Ronsel’e odaklanýyor akýþ. Her ikisinin de savaþ sonrasý yaþadýklarý hayal kýrýklýklarý ön plana çýkýyor. Yerel halkýn tutuculuðu ve ýrkçýlýðý her ikisinin de ortak sorununa dönüþüyor. 

Oscar yarýþýnda 4 adaylýk ile yerini alan filmin bu yýl siyahi film kontenjanýný doldurduðu düþünülebilir. Bence bu düþünce filmin kalitesine karþý haksýzlýk olur. Yavaþ akýþýna karþýn bilhassa ikinci yarýsýyla seyircinin yakasýna yapýþan ve býrakmayan bir film. Hele görüntüde Oscar adaylýðý alan ilk kadýn yönetmen onuruna ulaþan Rachel Morrison’un kareleri mükemmel. Doðal þartlarýn zorluðunu, çamurunu, pisliðini perdenin dýþýna taþýyor.

Oyunculuklarda kusursuz bir takým oyunu var. Çýkýþ yapan gençlerden Garrett Hedlund hafiften James Dean’e göz kýrpan tiplemesiyle öne çýkýyor. Keza duygularýný içine gömen fedakar Laura’da Carey Mulligan çok iyi. Siyah oyuncu Jason Mitchell müthiþ oynamýþ. Yýllarýn oyuncusu Jonathan Banks nefret edilesi ýrkçý bir karakterde klasýný gösteriyor.