|
Kocero
|
Ulusalcılığın ortaya çıkış hikayesi belli de, ilkokuldan beri düşman mitleriyle kafası doldurulup sonunda bu akımın peşine düşen kitlenin takıldığı yeri çözümleyelim. Yani o çoğu zaman ‘Sözcü okuru' deyip geçtiğimiz, Gezi zamanı Ali İsmail'in, Berkin'in hatta Medeni'nin yasını tutan, bir şeylerin yanlış olduğunu anlayıp o yanlışlığı analiz ederken kafasına kodlananların tuzağına düşüp abuk subuk yollara sapan kitle. Bu kitlenin problemi şu. Tüm mantıkları Türk devletinin haklılığına o kadar programlanmış ki, IŞİD resmi kanallardan destek görürken bile karşı çıkamıyorlar. Buna bir de çocukluktan itibaren belletilen Kürdofobi eklenince, kendilerini Hizbullahçılarla, IŞİD'le, AKP'yle aynı cephede buluyorlar. İstanbul'da, İzmir'de kendisine gaz sıkan polisin, Amed'den öteye gerçek mermiye geçiş yaptığını, batıda aşırı doz olanın, bölgede dozun ta kendisi olduğunu göremiyorlar. Orada yaşananları yalnızca kendi yaşam koşullarında değerlendirebiliyorlar, yıllar boyu kafalarına işlenen bu zira, hani ‘Kürtler kaçak elektrik kullanıyor, onların elektriğini biz ödüyoruz' bencilliğinde vücut bulan. Bir halkın sınırın ötesinden kendi akrabalarının ölümünü izlemesi, kendisinden şiddeti esirgemeyen devletin göstere göstere cihatçı kasap sürüsüne nasıl yardım ettiğine şahit olmak ne demek anlamıyorlar. Tüm dünyada AKP'nin IŞİD'in yolunu yapması hayretle izlenirken, kendilerini ‘ezelden beri en AKP karşıtı ve AKP konusunda baştan beri en en ennn haklı olan' olarak tanımlayan ulusalcılar soykırımın eşiğinde direnen bir halkın öfkesiyle empati kurmak yerine AKP rejiminin argümanlarına sarılmayı seçiyor. Kendi özgürlüğü için devlete otuz yılda zar zor baş kaldırabilen bir siyaset, işin içine Kürtler girdiğinde ibreyi hem devlete çeviriveriyor.
Türkiye'de vicdanın politik alanı terk etmiş olmasının yabancısı değiliz. Bir ülkenin tarihinde çoğu devlet eliyle yapılmış bu kadar katliam olmasının başka bir açıklaması da pek yok zaten. Ancak görünen o ki, stratejik akıl da ortadan tamamen yok olmuş vaziyette. Senelerce ‘tehlikenin farkında mısınız?' diye başımızın etini yiyenler, sırf Kürt karşıtlıkları nedeniyle IŞİD'in ekmeğine yağ sürüyorlar. Herhalde ‘nasılsa biz batıdayız, IŞİD buraya kadar gelemez' diye düşünüyorlar. Oysa daha iki gün önce İstanbul Üniversitesi'nde cihatçılar polis eşliğinde solcu öğrencilere saldırdı. Batı kentlerinde eylemcilere tekbir getirerek saldıran polislerin fotoğrafları ortaya çıktı. Aylardır hemen her hamlesi bir şekilde IŞİD'in işine yarayan bir hükümetle, şiddet göstermekten zevk aldığını saklamayan kolluk kuvvetleriyle artık bahsettiğimiz bir ‘uyuyan hücre' filan değil. ‘Ama Kürtler kamu malına zarar verdi' ezberleriyle kendini oyalayan kitle, aslında kendi öz savunmasından ödün veriyor. Kobanê düşerse, o ateşin herkesi yakacağının farkında bile değiller. Oysa zaman artık onlar için de çocuksu bencillikleri bir kenara bırakma zamanı. ‘Her yer Kobanê' denmediği sürece, her yer Kobanê'ye dönecek çünkü. Vicdandan umudumuzu zaten kestik de, bari akıllarını kullansınlar.
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
