GEL 2012, GEL...
27 Şubat 2010 00:18 / 1470 kez okundu!
Sahneyi düşünün!.. Yılda bir gün "Dünya İnsanlar Arınma Günü" olarak kabul edilmiş... Herkes de "sevine sevine"katılımcı olmuş. Bu yirmidört saatte ergen kişilerin tümü kirlerinden soyunup oturmuş, kendini yeriyor, "ne yapıyorum ben lan, olmaz ki canım, cık cık" diye düşünüyor. Herkes için iyi bir hayat düşü kuruyor. Terli alınlardan pişmanlık buharları yükseliyor göğe, havada beter bir koku... Hafifliyoruz, hafifliyoruz...
Hiç heveslenmeyin olmaz böyle bir şey. Müsait değiliz. Yerimiz dar. Yoksa akıl çook. Çok da, böyle bir arınma gününde bile o akıl "yarın kimi kazıklarım, nasıl aldatırım, ne yalan söylesem, ne alsam-ne satsam, ne çalsam, ne zıkkımlansam, üf yavruya bak, tüh koltuğu da boş bırakıp geldik" gibi problemlere odaklanır.
En azından büyük çoğunluk aynen böyle "kutsar", "Dünya İnsanlar Arınma Günü"nü.
Azınlık mı? Onların büyük çoğunluğu o gün yeni bir "dolmuşa" biner, kalanları da ertesi günün gazetelerinde "günün safları" olarak manşetlerde yerini alır.
.jpg)
Hele de bizim buralarda bu arınma günü vesilesi ile ne olaylar yaşanır, ne konuşmalar yapılır, ne fısırdaşmalar olurdu ki, tarifi imkansız. Tv'lerde şöyle haberler örneğin... "Zalimler, insanlık düşmanları, yankesiciler işbaşında, hüşu içinde günahlarından soyunanları soydular!" Dını nını-dını nını- dını nını/dını nını-dını nını-dını nını... (Bu her savaş, cinayet, dolandırıcılık haberinin vaz geçilmez fon müziği oluyor, bknz. tv ler.) Sonra olmazsa olmaz haberimiz gelir peşi sıra. "Gölge düşürdüler!" "Arınma gününde yine yapacaklarını yaptılar. Yasadışı sol bir örgüt DİA-Gününde* 'işçilerin birliği, halkların kardeşliği' sloganları atarak Galatasaray'dan Taksim'e yürümek istedi. O sırada arınmakla meşgul olan polislerimizin hoşgörüsünden yararlanan yüzü maskeli kişiler duvarlara sprey boyayla 'arının arının görürsünüz yarın' yazdılar."
Siyasilerimiz DİAG dolayısı ile demeçlerini salya-sümük görüntüler eşliğinde verirler... Haşa, şimdikiler değil de o zamankiler yani, "allah belasını versin bu iktidar mücadelesinin, insan olduğumuzu unutmuşuz valla, hayal tacirliğini halka hizmet sanmışız, herşey şu kırılası küp içinmiş" der, bir günlüğüne de olsa eşlerinin elinden tutup halk ekmek büfesinin önünde kuyruğa girer, kalmışsa alabildikleri ekmeği gururla kameralara gösterip "biz de halk çocuğuyuz" diye seslenirlerdi... Hoş bişey olurdu, boş da olsa...
Arınma gününde, hazineden yiyenlerimiz, rüşvete, adam kayırmaya, yolsuzluğa hayır pankatlarıyla yürüyüş yaparken, mehter takımı serhat marşları değil "sev kardeşim" şarkısını çalardı... Bir gün de olsa tekmelenmeyeceklerini bilen, poğaça-börekle karnı doyurulmuş sokak köpekleri, kedileri yürürdü kortejin arkasından. Başlarının üzerinde gönlünce kakalarını yaparak martılar, güvercinler, kargalar uçardı...
İş adamlarımızın morali daha bir yükselirdi... Öyle ya bir günlük arınmışlıkla işbaşı yapacak olan işçileri, yarın akıllarını zam gibi, sosyal güvence gibi, grev gibi zararlı düşüncelerden uzak tutarlardı. İşverenler de onlara fazladan bir çay ısmarlardı.
Bu arada direniş çadırları, barakaları yıkılmış tekel işçileri; kaldırımlarda kıvrılmış, sonsuz arınma faaliyetlerine bu gün için bağırıp çağırmadan devam ederlerdi.
Ya, işte böyle hayal etmesi bile güzel değil mi? Arınanlar kırgınlıkları, küskünlükleri bir günlüğüne unutmuş, sarmaş dolaş meydanlarda dansediyor. Bu arada "arkadaş satmakla" sabıkalı birileri fırsattan istifade "vay canım kardeşim" nidalarıyla size sarılmaya çalışıyor, çekiyorsunuz "kısst-tır ordan"ı... Ne hoş!
Ama hiç heveslenmeyin, olmaz böyle bir şey... İnsanız ya biz. Bin yıllar arındıramamış. Gün mü yapacak o işi?
Ne olacak peki? Hiç... Dün ne izlediyseniz haberlerde, bu gün de o. Yarın daha beteri.
2012 Aralık'ta bitecek bu işkence diyor kimileri. Biraz yontulacak, biraz arınacakmışız.
Bence iyice bir yağmalanacağız.
Göreceğiz bakalım... Gel 2012, gel...
Timur Ugan
20.02.2010
DİAG* Dünya İnsanlar Arınma Günü
