KIÞ ./çaðýrýþ

Ali Ýhsan ÖZEREN

Tüm Yazýlarý

aþktan söz etmiyorum diye kalbim yok sanýlýyor / olsun

yangýndan ilk kurtarýlacak levhasý asmadým ki göðsüme / þimdi aþktan kan damlasýn kalbime

komik ki kalbimden baþka iki yüzü keskin bir baþka býçaðým yok / kazýsýn benliðimden diye yangýndan ille de kurtarýlmýþ bir kalbi

-----------------------------------------------------------------------------


./çaðýrýþ


ben susunca sözüm yok sanýlýyor
olsun
söz ne zaman yar olmuþ ki
salkým saçak bir yara gibi akarken
her sonbahar içimde dut aðaçlarý
duvar kenarýna fýrlatýlmýþ
bir izmarit olarak terkediyorum kendimi
çünkü insanlar ikiye ayrýlýr
bir izmariti ayakkabýlarýnýn ucuyla ve tabanýyla basanlar
çünkü her zaman kýsadýr söz
susuþ uzun
her adýmda uzayan gölgem için
ýþýktan uzaklaþmayý seviyorum
ama çocukluðum yok mu onun güneþli günleri
önüme mi düþürüyor gölgemi
yoksa ardýma mý
bilemiyorum
ve geniþ güneþsiz gökyüzüyle her kýþ ankara
gecelerce sarý saman kaðýtlarda gölgeme çalýþtýðým
ilkgençliðimin günyüzüne tutkusunu özlüyorum



aþktan söz etmiyorum diye kalbim yok sanýlýyor
olsun
yangýndan ilk kurtarýlacak levhasý asmadým ki göðsüme
þimdi aþktan kan damlasýn kalbime
komik ki kalbimden baþka iki yüzü keskin bir baþka býçaðým yok
kazýsýn benliðimden diye yangýndan ille de kurtarýlmýþ bir kalbi
yorulunca çok konuþuyorsam bu yüzden
bu çaðda bir trajedisi olamaz hiç kimsenin diye çýðlýk atýyorum
bu yüzden kendime ille de bir trajedi aramaktan yoruluyorum
oysa biliyorum her çocukluk baðýþlatýr bir yorgunluðu
ve evcilik oyunlarýnda baba olunmuþ rollere gülümsenir mutlulukla
ah aþktan sözetmeden uyuyamadýðým günleri ilkgençliðimin
þimdi ne zaman aþk diyecek olsam
en çok sizden utanýyorum


acým yok diye þiirim yok sanýlýyor
olsun
oysa acý hep kavþaklarý seviyor
ve bir þair olmamak için
rüzgârlara kanýp kanýp
ya evden ya kendisinden kaçýyor
bense kiri gitsin diye yola atýlan bir paspasla deðiþiyorum yerimi
bitmiyor ben olma aðrým
dikine gövdesiyle maðrur
palmiyelere özeniyorum
yapraklarýmdan bir beden dikiyorum kendime
þimdi þuramda
yaný baþýmda geniþ geniþ gülümseyen
þu denizi bir kerecik öpebilmek için
eðilememin sancýsý
ah benim düþle düþüþle büyüttüðüm ilkgençliðim
bir özleyip
bir utanýyorum þimdi


yalaným yok diye gerçeðim yok sanýlýyor
olsun
ilkgençliðim tanýktýr


artýk çocukluðumu çaðýrýyorum


Ali Ýhsan ÖZEREN

Nisan 2002

Son Güncelleme Tarihi: 04 Kasým 2012 16:00

Arkadaþýna Gönder Yazdýr

Bu yazýyý Facebook'ta paylaþabilirsiniz+:

0