ANNELER GÜNÜNDE CUMARTESİ ANNELERİNE...

09 Mayıs 2010 04:22 / 1534 kez okundu!

 


Ağlarsa da anam ağlar, ararsa da anam arar…
Bulur belki bir gün. Ya da bulamadan tükenir ömrü. Vasiyeti olur kendinden sonrakilere. Oğlumu ya da kızımı bulun diye.
Bulunur mu?
Kayıp ne demektir. Ya da ne çok şey demektir.

Aç mıdır. Susuz mudur. Ölü müdür. Diri midir bilinmez.

Bilemez anne. Ama bütün olasılıkları birden taşır ve hepsini ayrı ayrı yaşar yüreciğinde. Her bir olasılık için bir ayrı acı duyar. Her defasında yeniden kanar yüreciği. Göz pınarları kurumuştur ağlamaktan. Ya da içine akıyorlardır sessizce.

Ya umutları, hiç mi umutları yoktur kavuşmaya dair. İşte o anlar bir başkadır gözleri. Hayata güler acılarının içinden. Ben başka nasıl yaşarım olmasa umutlarım diye ellerini gösterir.

Acılarım sanki böyle daha katmerli gibi. Hani bilsem ölmüştür evladım. Mezarı bellidir. Bir avuç toprağa sarılır ağlarım. Çiçekler ekerim toprağa. Bana evladımın kokularını taşırlar her bahar açtıklarında. Yanaklarını okşar gibi okşarım yapraklarını. Yumuşaklıklarında saklarlar evladımın tenini. Böylesi daha katmerlisi sanki, dayanılmaz bir acı.

Eve dönünce o kahrolası sensizlik,

Sessizlik.

Susukunluğumla dört duvar arasına sıkışmışlığım.

Seni kaybetmenin acısıyla değil de bulamamanın sancısıyla yaşamak.

Yaşayamam derdim. Ben onsuz yaşayamam derdim. Tüketir beni de bu hayat.

Ya yaşıyorsa diye düşünmeye başladım sonra. Yaşıyorsa belki bir gün dedim. Bir gün mutlaka...

Nasıl devlet olunur kayıp edilenler bulunamazsa
Neden vardır yasalar.
Kaybolurken çocuklar ne işe yarıyor yasaklar.
Ve sokaklar çocuklara sığınak oluyorsa.
Ne demeye demir parmaklıklar
Kalın duvarlar
Kara kaplı kalın kitaplarınız ne için var...
Bir de toplar tüfekler donanmalar
Çelik kanatlı kuşlarınız...
Şehitlik de bir görevdir demiş paşa
Ya yaşamak
Yaşatmak
Yazmaz mı paşaların kitabında...
Sensizliğim dört duvar yalnızlık oğul. Sessiz bir yalnızlık. Çaresiz ve suskun.
Cumartesiler olmasa...
Senin annen.
Ben.
Hatçe kadın.
Cumartesilerin annesiyim artık.
Kayıpların
Kaybolanların
Bir de
Ne taraftan olursa olsun
“görev icabı şehit” olanların...


“Dört duvar dört dönerim
Kaç gecedir yoksun oğul
Bıçak bilenmiş etinde
Başında toprak beton mu oğul”

En çok yağmurları severdin. Çise derdin. Bütün anneler yağmur bulutları olsun, bir tek ben senin çisen anne derdin. Çise kendini nasıl adarsa toprağa ben kendimi insanlığa anne derdin. Neredesin oğul neredesin. Hani insanlık dediğin nerede.

Gelsen de artık gelmesen de,
bulsam da seni bulamasamda,
sen benim Cumaertesilerimsin.
Seni kokluyorum Cumaertesilerinde,

seni kucaklıyorum.

Duysan da artık duymasan da,

Seni çok seviyorum...

Annen...



Ali Rıza Üleç

05.Mayıs.2010-Almanya

 

Bu yazıyı Facebook'ta paylaşabilirsiniz+:
Facebook'ta paylaş
0
Yorumlar
Uyarı

Yorum yazabilmek için üye olmalı ve oturum açmalısınız.

Eğer sitemize üye değilseniz buraya tıklayarak hemen üye olabilirsiniz.

Eğer üye iseniz oturum açmak için buraya tıklayın.