|
|
KÖR KARANLIK
...içimdeki sýkýntý hala devam ediyor. Bir þeyler bedenimden çýkmak istiyor ama izin vermiyorum. Bu durum daha ne kadar devam edecek sorusu alýp götürüyor beni. Karanlýk, uçsuz bucaksýz dar sokaklarýn akýl almaz sessizliðini çiziyor beynime. Issýz sokaklarýn tek yolcusu ve dükkanlarýn tek müþterisi benim.
Yollar hep ilk baþladýðým yere çýkýyor. Dükkanlarýn hepsi ayný þeyi satýyor. Tabela, adýný bilmediðim ve daha önce hiç görmediðim, tahtaya benzer bir malzemeden yapýlmýþ. Anlamadýðým yazýlarla dolu. Anlam veremediðim bu “þeyi” çözmeye çalýþýyorum bir süre. Satýcýya ne olduðunu soruyorum fakat bir türlü anlayamýyorum söylediklerini. Rüya gördüðümü düþünüyorum.
Saat kaç acaba, saatimi göremiyorum. Her taraf karanlýk ama gecenin karanlýðý gibi deðil. Bu anlatamadýðým bir karanlýk, yutkunamýyorum. Karanlýk gelip boðazýma yapýþýyor. Terli terli uyanýyorum, belki hala uyuyorum. Rüyamda görüyorum terli terli uyandýðýmý, sonra bir el boðazýma sarýlýyor. Uyanýyorum belki de uyuyorum, bir türlü sabah olmuyor. Tekrar uyuyorum, birileri evimi daðýtýyor gecenin bir yarýsýnda, masanýn üzerindeki her þeyi eliyle döküyor. Geçen sene çektirdiðim, sevgilim beðendiði için büyütüp çerçevelettiðim vesikalýk fotoðrafým yere düþüyor. Parçalanýyor. Cam kýrýklarý batýyor ayaklarýna ama umurunda bile deðil ve o el tekrar yapýþýyor boðazýma. Beni öldürmek istiyor. Diðeri çekmeceleri kurcalýyor, iç çamaþýrlarým ortalýkta. Büyük dolabýn içine bakýyorlar gömlek ve ceketlerimin içine bakýyor biri, diðerinin bir eli boðazýmda diðer eli odanýn giriþinde duran küçük sandýðýn içini kurcalýyor. Bozuk saatim düþüyor sandýðýn içinden ve o anda býrakýyor beni tutan siyah el. Yere yýðýlýyorum, zor nefes alýyorum. Gözüm yataðýn altýndaki bilyelere takýlýyor. Yeðenimle oynarken kaybettiðimiz ve bulamadýðýmýz bilyeler... El tekrar yapýþýyor boðazýma, odadan daðýlmýþ bir þekilde çýkýyoruz. Holde annemin doðum günümde aldýðý resmin arkasýna bakýyorlar, hiçbir þey bulamýyorlar.
Uyanýyorum, içimde bilinmez bir sýkýntýyla. Sevgilimle tartýþmýþtým dün akþam, belki onun sýzýsý içimi acýtan, kanatan diye düþünüyorum. “Seni seviyorum” diyemedim. Yolun kýyýsýnda yürürken birden aklýma ölüm geldi “Niye, neden” diye sorma, sevgili cevabýný bilmiyorum. Ya son görüþüm olursa onu, bir daha göremezsem, “seni seviyorum” diyemezsem? Yolun ortasýnda öylece kaldým, þiddetli bir yaðmur yaðýyordu, sýrýlsýklam olmuþtum. Yaðmur taneciklerinin hýzýna yetiþemiyordum. Kavga etmiþtik ve þimdi ona gidersem ikimiz içinde kötü olabilirdi. En iyisi eve gitmek...
Ýncir çekirdeðini doldurmayan þeyler yüzünden durmadan kavga ediyoruz. Hiç bir þey istediðim gibi gitmiyor. Ýliþkimizde hükmeden, yargýlayan, sorgulayan o. Bense naif, her þeyden memnun olan ya da öyle görünen aptal aþýk. Oysa ne güzel ve ne kadar iyiydi aþk benim için. Ben böyle deðildim, kimseye baðlanmaz, kimsenin gözünün yaþýna bakmaz, bir gecelik seviþmelerin yüzünü bile hatýrlamazdým. Þimdi düþtüðüm þu duruma bak.
ÝNTÝKAM... Tanrýnýn benim için seçtiði ceza bu. Bütün kadýnlarýn intikamýný o alýyor. Farkýndayým, aslýnda her þeyin farkýndayým; ‘bile bile lades’ buna deniyor belki de. Ben, bile bile aþk diyorum; AÞK... Uyumalýyým. Sabah bir demet çiçekle kapýsýna gider, “SENÝ SEVÝYORUM” derim yüz kere, bin kere. O, günümün mutlu çiçeði olur yine...
Ucu bucaðý görünmeyen bir hayatýn içindeyim. Bazen net, bazen bulanýk bir film karesi gibi yaþamým... Küçüklüðüm, futbol oynadýðým ilkokul dönemlerim geldi aklýma. Nedense hep yenilen taraftaydým, hiç galibiyetim olmadý benim. Müdürün elinde sopayla bizi kovaladýðý ve bizim arkamýza bile bakmadan soluk soluða kaçtýðýmýz dönemlerdi onlar. Kalbim hýzlý hýzlý çarpardý her koþuþturmanýn ardýndan. Kalbimin hýzýna yetiþmem imkansýzdý. Hayat hep bir sýfýr üstündü.
Ýþte yine o korkunç dakikalarý yaþadýðým an. Annem, annemi gördüm. Aðlýyordu. Bir el, gelip boðazýma yapýþýyordu, öteki el evimi daðýtmaya devam ediyor.
Hayatýn karmaþasýnda hep ilk aþkým gelir aklýma. Temiz duygularýn, gençlik heyecanlarýnýn akýl almaz duruluðu ve temizliðiyle sevdiðim, pis iliþkiler içinde kaybolduðum dönemde en çok ihtiyacým olan kiþiydi o. Küçük küçük buselerin, ilk öpüþmelerin, yaz aþklarýnýn baþladýðý zamandý. Ahh... gecelerin kuytuluðunda bulduðum ve gün ýþýðýnda kaybettiðim ilk sevgili. Ne çok sevmiþtim seni. Aramýza yollar ve yýllar giren sevgili, þimdi kim bilir kiminle neredesin?
Ve yakamý býrakmayan, karanlýðýn içinde sadece iki el olan, biri boðazýma yapýþan diðeri evimi daðýtan anlam veremediðim, çözmeye çalýþmadýðým karmaþa gene gözümün önünde. Nefes alamýyorum, yüzüm kýzarýyor soluk alýp verememekten. Elimle hýzla ittiriyorum, o eli kayboluyor, uzaklaþýyor rüyamýn içinden.
Her þey arka arkaya geliyor. Ýlk iþ deneyimim... Sonu hüsranla bitti ama güzeldi o günler. Gençliðimin, terleyen avuçlarýmýn, alýn terimin damla damla döküldüðü yerdi orasý. Hiç sevgilim olmadý o zaman. Her þeye raðmen mutluydum. Ne kazandým diye düþünüyorum bazen ya da ne kaybettim...
Kör karanlýkta kaybolmuþtum. Karanlýðýn da gözü görmüyordu. Kör ve savunmasýzdý benim gibi. Aniden odamýn içine, inceden bir ýþýk girmeye ve odayý aydýnlatmaya baþladý. Çok keskin bir güneþ ýþýðýydý, gözümü aldý. Etraf yavaþ yavaþ aydýnlandý bir süre sonra, her tarafý görmeye baþladým. Ýnsanlar aðlýyorlardý; annem, sevgilim, arkadaþlarým, komþularýmýz,...
Sesleri duymaya baþladým, birisi ölmüþtü. Anneme seslendim, sonra sevgilime, diðerlerine “ölen kim, siz neden aðlýyorsunuz?” Benimle ilgilenmediler, yokmuþum gibi davranýp, tabuta
doðru yaklaþtýlar...
- Nasýl ölmüþ?
- Boðarak öldürmüþler, evini de soymuþlar
Kan ter içinde uyandým. Rüyamda ölmüþtüm. Çevreme baktým, herkes tabutun yanýndan ayrýlýyordu.
- “Bekleyin nereye gidiyorsunuz, heeey size söylüyorum....”
Hay aksi beni duymuyorlar.
Acaba yine rüya mý görüyorum?
Sadece hoca ve ben kalmýþtýk.
“Durun kim öldü, söylesenize...”
Sadece hoca ve ben....
Yoksa...
Hayýr hayýr olamaz, rüya görüyor olmalýyým...
Uyanmalýyým...
Evet hepsi rüya bunlarýn...
“ANNE ANNE”
Dur bekle...
Ben mi öldüm?
AHH KAFAM....
NOT: Derler ki; insanlar öldüklerini ancak baþlarýný tabuta vurduklarý zaman anlarmýþ
MURAT ÞAHÝN
Ýzmir/Mart/ 2000
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
