|
hurkus
|
.jpg) Þempanzeden bana
Roni Margulies / Taraf
Ýnsaný Tanrý’nýn þýp diye bugünkü haliyle yarattýðýna inananlarý anlamak zor deðil.
Gerçek hikâye gerçekten de çok uçuk çünkü.
Eðri oturup doðru konuþalým; durup dururken ortaya çýkan tek hücreli bir yaratýðýn deðiþe deðiþe 100 trilyon hücreli bana dönüþmesini mi anlamak kolay, bilinmedik bir gücün birkaç günde dünyayý yarattýktan sonra beni bu halimle yaratýp yedinci gün dinlendiðine mi inanmak?
Tamam, ikisi de insan beyninin algýlama kapasitesini zorluyor, ikisini de akýl almaz, ama vallahi ikincisine inanmak daha kolay.
Oysa gerçek, o tek hücrenin dört milyar yýlda bana, lüfere ve papatyaya dönüþmüþ olmasý!
Üstelik, akýl almaz deðil, aklýmýz almýþ, sürecin nasýl olduðunu, niye ve ne þekilde geliþtiðini tüm ayrýntýlarýyla biliyoruz. Bilemediðimiz tek tük eksik kýsýmlarýný da her geçen gün buluyor, tamamlýyoruz.
Her çocuk (insan çocuðu, lüfer çocuðu, papatya çocuðu) nasýl bir yaratýk olacaðýný belirleyen genlerinin yarýsýný anneden yarýsýný babadan alýyor; anne ve babanýn genleri kopyalanýp çocuða geçiyor. O nedenle lüferin oðlu lüfer oluyor ve ben babama çok benziyorum.
Genler kopyalanýp çocuða geçerken bazen fotokopi hatalarý oluyor. Bir gen ‘mutasyon’a uðruyor, farklý geçiyor çocuða. O gen önemsiz bir gen olabilir, o zaman pek bir þey deðiþmiyor. Ama çocuðun önemli bir özelliðinin deðiþik olmasýný saðlayan bir gen de olabilir; o zaman çocuðun rengi farklý, boyu uzun veya diþleri sivri olabilir.
Bu farklýlýk nedeniyle çocuk çevreye daha zor uyum saðlayarak yaþam mücadelesinde sorunlu hale gelebilir. O zaman zaten erken ölür, az ürer ve o gen yok olur gider. Ama tersi de olabilir. Rengi deðiþtiði için onu yiyen hayvanlara görünmez hale gelebilir, boyu uzadýðý için daha yüksekteki yapraklara eriþiyor olabilir, diþleri sivri olduðu için palamut yiyebilecek hale gelebilir. Yani çevresine daha uygun, yaþam mücadelesinde daha avantajlý bir duruma gelebilir. O zaman uzun yaþar, daha çok ürer ve zamanla o gen nüfusun bütününde mevcut olur. Yeni bir hayvan türü çýkmýþtýr ortaya. Daha iyi, daha kötü filan deðil, çevreye daha uyumlu bir hayvan.
‘Doðal seçilim’ olmuþtur.
Gen mutasyonlarý hep oluyor. Çoðunun hiçbir sonucu yok. Ama yaratýðýn doðal çevresine daha uyumlu olmasýný saðlayan mutasyonlarý doða, bir anlamda, “seçiyor”.
Evrim süreci aþaðý yukarý bundan ibaret.
Nezle virüsü bizim gibi yýlda bir üremiyor ve ürediðinde tek bir çocuk doðurmuyor. Her gün üreyip milyonlarca çocuk üretiyor. Dolayýsýyla, çok sayýda yeni mutasyon oluyor. Ve bunlardan pek çoðu virüse yeni bir avantaj kazandýrýyor, çevreye (yani insan vücuduna) daha uyumlu ve biraz farklý bir virüs haline gelmesini saðlýyor. Virüs evrimleþiyor.
Nezle gibi basit bir sorunla, üstelik nedenini gayet iyi bildiðimiz bir sorunla, bu yüzden bir türlü baþedemiyoruz. Bir ilaç buluyoruz, “Tamam, bu sefer oldu” derken, herif deðiþiveriyor, bulduðumuz ilaçtan etkilenmeyen farklý bir virüs haline geliveriyor.
Aðaçlarda yaþayan, dik durup yürüyemeyen, maymuna benzer bir hayvan milyonlarca yýl boyunca çeþitli mutasyonlar geçirerek iki ayak üzerinde yürüyen, kýlsýz, büyük beyinli, konuþabilen, çok sosyal bir hayvana dönüþmüþ.
Deðiþimin her aþamasý, yürümek, kýlsýzlýk, büyük beyin, konuþmak, sosyallik, o hayvana o günün çevre koþullarýnda bir avantaj saðlamýþ, kalýcýlaþmýþ.
Ve büyük beyin o kadar büyümüþ ki, geri bakýp bu süreci merakla izleyip çözecek, anlayacak hale gelmiþ!
Bunlarýn hiçbiri “teori” deðil. Yerçekimi kanununu ne kadar iyi biliyor ve anlýyorsak, evrim sürecini de o kadar biliyor ve anlýyoruz. Genleri, mutasyonlarý, mutasyonun niye ve ne kadar sýk olduðunu, hangi genlerin ne zaman deðiþtiðini, þempanze ile insanýn ortak atasýnýn ne zaman farklýlaþmaya baþladýðýný, ondan sonra ne tür hayvanlarýn nasýl deðiþerek insana doðru evrildiðini biliyor ve anlýyoruz.
Bu bilgi Tanrý fikriyle çeliþir mi?
Zurnanýn zýrt dediði yer, bazýlarý için, burasý.
Amerikan üniversitelerinde evrim dersleri veren koyu Katolik profesörler çeliþmediðini düþünüyor besbelli.
Amerika’nýn cahil çoðunluðu ise, çeliþtiðini, evrimin sadece bir “teori” olduðunu düþünüyor.
Bir þey doðruysa, neyle çeliþip neyle çeliþmediðini o baþka þeye inananlar düþünmek zorundadýr.
Beni ilgilendirmez.
ronmargulies@btinternet.com
14.05.2011
Roni Margulies'in evrimle ilgili sonraki yazýsý: Hepimiz ara türüz
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
