REŞİT İLHAN’A MEKTUP
"Güzel yaşadın ve güzel “öldün” Reşit Amca. Keşke hepimiz geride kalanlarımıza senin yaşattığın duyguları yaşatabilsek! “Hayata hep olumlu baktı, insanlar ve insanlık için çabaladı durdu” dedirtebilsek."
-----
"Cenaze töreninden sonra evine gittik. Evin önünde Öznur ve İlknur’la konuşuyorduk. Komşunuzmuş bir kadın geldi. “Dua var mı?” dedi. Şimdilerde bir de böyle adetler çıkardılar ya. Kızların, “Yok, babamız öyle şeyler istemezdi” dediler. Komşu kadının yanıtı yürektendi: “O kendisi dua idi zaten!” Sonra bu konuda da “iz bıraktığını” anladım. Çünkü komşunuz olan kadın, ölmüş yakını için dua ettirmek istemediğini ama kocasının “duacı” getirdiği için mecbur kaldığını anlattı. Senin dua istemeyecek kadar “günahsız” olduğunu söyledi.
Oğlum Can da vardı bugün, senin için toplananlar arasında. Meraklı gözlerle inceledi etrafı. Devrimci Soner İlhan’ı çıkaran ortamı, ilişkileri, Soner’in arkadaşlarını. “Baba sizin kuşak ne kadar tutkun birbirine, şimdi böyle arkadaşlıklar yok,” dedi. Senin ona 4 yaşındayken verdiğin şekerleri, onunla oynamalarını, çocukları ne kadar çok sevdiğini konuştuk. Ekledi: “İyi ki Reşit dedemin cenazesine gelmişim, gelmeseydim içimde hep bir boşluk kalacaktı.” Cenaze törenin sana yakışan tevazu içinde ve büyük bir kalabalıkla yapıldı.
Dönüşte –İzmir’e- senin için hoş bir şey yaptık. Gelibolu’da siz lokum dermişsiniz, küçük kare biçimindeki tost ekmeğine. O ekmeklerden bol miktarda geldi, içlerine peynir konarak yendi. Artan ekmeklerden sekiz on kadarını yanına aldı Can. Feribota binip Çanakkale’ye geçerken işte ekmekleri senin için, “denizlerin sokak çocuğu” martılarla paylaştık. Küçük ekmek parçalarını denizin üstünde uçarken kapan ve yiyen martıların çabalarını, uçuşlarını, keyiflerini görmeliydin. Tabii bizim keyfimizi de..."
Yazarımız Muammer Sakaryalı'nın Reşit İlhan'a hitaben yazdığı mektubu okumak için bakınız:
http://www.izmirizmir.net/bilesenler/koseyazilari/yazi.php?yazi_no=1152
Son Resim
İlk Resim
Önceki Resim
Albüme Geri Dön
