|
hurkus
|
Ýlkokula ilk baþladýðým yýllarda diðer çocuklarýn ve öðretmenimin suratýma bakýnca gülmelerinden, gayet tabii ki suratýmda bir tuhaflýk olduðu yolunda ilk ipuçlarýný almýþtým.
Korkumdan soramamýþtým neye güldüklerini.
Daha sonra ilk bilimsel tespit, annem beni aþý yapmasý için doktora götürdüðü gün yapýlmýþtý. Ben aðlayarak anneme ‘Soldaki doktoru istemiyorum anne o çok canýmý acýtýyor. Beni saðdaki doktor amcam muayene etsin’ demiþtim.
Annem sonunda dayanamayarak ‘Ama oðlum odada sadece tek bir doktor bulunuyor ne saðý ne solundan bahsediyorsun sen’ deyince acý gerçekle ilk kez açýklýkla yüzleþmek zorunda kaldým.
EVET BEN BÝR ÞAÞIYDIM...
Bu gibi durumlarda insan ilk önce gerçeði reddeder sonra aþamalý olarak gerçeði kabul ettikten sonra ‘NÝYE BEN’ sorusunu sorar ve genellikle bu sorunun bir cevabý hiçbir zaman yoktur ve son aþamada gerçeðiniz ile birlikte yaþamayý öðrenirsiniz ve hatta o gerçeðiniz ile övünebilirsiniz bile.
Gerçi benim hayatýmda o son aþamaya geçebileceðim bir aþama katiyen olmadý çünkü þaþýlýðým dolayýsýyla baþýma türlü iþler geldi. Bunlardan bazýlarý avantajlýydý da bunu da itiraf etmeliyim.
Örneðin bir gece gençliðimde güzel bir kýzý evime gelip içki içmeye ikna etmiþtim. Þarap da vardý. Kýz bardaðýný elinde tutuyordu ve ben filmlerden öyle gördüðüm için ve bunu yaptýðým takdirde kýzý yataða otomatikman atacaðýmý düþündüðümden hemen yerimden fýrladým ve boþalmýþ bardaðýný doldurmaya giriþtim.
Ve doldurdum ama garip bir þey; ne kadar kýrmýzý þarap koysam bardaðýnda hiçbir hareket olmuyordu. Sonra aniden büyük bir dehþet içinde kýrmýzý þarabýmýn kýzýn üstündeki çok þýk elbisenin üstünde olduðunu gördüm.
Ben o gün anladým ki þaþýlýk insan heyecanlandýðýnda ve dalgýn olduðunda daha da artan ve yoðunlaþan bir durumdu.
Kýz o an benden tamamen ayrýlmaya ve beni bir daha katiyen görmemeye karar verdi. Ona yalvardým ve bir þans daha istedim. Ertesi gün göz doktorundan rapor getirdim ‘SAKATTIR’ diye. Kýz benimle sadece bir içki daha içmeyi kabul etti. O buluþmamýzda içkiyi kýzýn üstüne boþaltmamak için azami dikkat gösterdim ve sonunda baþardým. Ýçkiyi sadece kendi üstüme döktüm.
O gün de bir konuya yoðunlaþýldýðýnda þaþýlýðýn arttýðýný anladým.
Hayat bana bazý gerçekleri öðretmekte ýsrarlýydý.
Bence daha büyük skandal, bir gezi için grupla gittiðimiz Kenya’da oldu.
Klimanjaro Daðý’na yaklaþtýðýmýzda ben nedense çok heyecanlandým ve gruptaki kadýnlara poz yapmak, ne kadar da yaman bir erkek olduðumu kanýtlamak için ‘Ben saðdaki tepeye tek baþýma týrmanacaðým beni bekleyin geri gelmezsem de aramaya gelmeyin’ diye söylenerek yürümeye baþladým. Gruptaki insanlarda aniden soðuk bir hava esti ve bir an için sessizlik oldu, beni kýskanmýþlardý mutlaka. Sonra arkamdan seslendiler ‘Serdar, Klimanjaro sadece tek bir tepeden oluþuyor. Saðdaki soldaki tepeler diye bir þey yok ortada’ dediler kýskançlar. Halbuki ben soldaki tepeye týrmanýp oradan atacaðým bir halata tutunarak saðdaki Klimanjaro’ya geçme planýný yapmýþtým. Bir gözümü kapadým baktým gerçekten tek bir tepe vardý. Büyük bir hayal kýrýklýðýyla geri döndüm.
Dediðim gibi kýsa tarihimin içinde þaþý olmamýn bana saðladýðý avantajlar da oldu. Bunlar özetle þöyleydi; bir bara girdiðimde istediðim kadýnýn bacaðýna gözümü önümdeki bardaktan hiç ayýrmadan daima bakabildim.
Geçmiþte birçok kadýna ‘Seni seviyorum’ diye yalan söylerken, hiçbir kadýn gözlerime bakýp yalan söylediðimi anlayamadý. Gözüme bakmýþ olabilirler ama gözlerim orada deðildi o an.
Sokakta beni öldürmek amacýyla üstüme yürüyen her insan, onun omuzunun üstünden arkasýna baktýðýmý sandýðýndan yardýma gelen birileri var sanýp iþi yarýda býraktýlar her defasýnda.
Ýþte böyle bir tarih benimki. Bu gerçekleri bilmeyenler ‘Göz irislerini okutarak ülkelere girmek gibi bir program var, sen de katýl buna’ diyorlar. Pasaport bile taþýmadan sadece göz irislerimi okutarak Ýngiltere ve Amerika gibi ülkelere girebilecekmiþim bu programa katýlýrsam.
Bu öneriyi yapan insanlar, bu indirekt yoldan gidecekleri yerde, direkt olarak beni hapishaneye koysalar daha iyi olur. Benim göz irislerimi okumaya çalýþacak herhangi bir bilgisayarýn beni anýnda dünyanýn en tehlikeli teröristi ilan etmemesi mümkün deðil. Hatta Usame bin Ladin olduðumu bile iddia edebilirler bu gözleri tanýmlamaya kalktýklarýnda.
26.09.2008
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
