En çok beni etkileyenler
26 Temmuz 2012 16:07 / 1518 kez okundu!
Türkü, Kürdü, Almaný, Fransýzý, Amerikalýsý .. Sürekli baktýlar, ben de dahil ‘’ayný þeylere baksak dahi farklý þeyler gördük’’. Ýnsanlar hissettikleriyle, sezdikleriyle, bildikleriyle baktýlar ve düþündüler. Sergideki resimlere bakarken, kimi hüzünlendi, kimi kendini buldu duygulandý. Kimi ilginç, kimi farklý, kimi estetik, kimi çok renkli buldu resimleri.
Resme çok ilgi duyan, ilkokul ikinci sýnýftan üçe geçmiþ bir kýz çocuðu geldi. Sergiye komþusu getirmiþti, resim yapmaya karþý çok ilgisi olduðunu söyledi. Kýz çocuðu neden resim yaptýðýmý sordu. Bir tablonun önüne götürdüm, gördüklerini ve ne düþündüðünü sordum. Bir þeyler söyledi. Ýþte böyle kendisini düþündürmek için bu resimleri yaptýðýmý kendisinin de daha iyi, daha güzel resimler yapabileceðini söyledim.
Hiç tanýmadýðýnýz, farklý, ülkeden, farklý kültürden, farklý dilden, dinden, etnik kökenden olan insanlarla, yani kim olursa olsun insanlarla resim yoluyla hemen sýcak bir bað kuruveriyorsunuz, sanatýn týlsýmý bu olsa gerek. Hemen Enternasyonal bir iliþki oluþuveriyor kendiliðinden. Her ne kadar dil olmasa da iþaretlerle, vücut diliyle bir þeyler anlatýyorsunuz ama yetmiyor. Duygularýnýzý, düþüncelerini anlatmakta, onlarýn duygu ve düþüncelerini anlamakta çok þeyin eksik kaldýðýný görüyorsunuz. Hayatýmda kendimi en aciz, en eksikli hissettiðim, dil bilmemem oldu. Dilsiz, saðýr gibi kendimi ahraz hissettim. Bir kere daha eðitim sistemimize rahmet okudum. 16 sene okumuþ ve altýncý sýnýftan itibaren Ýngilizce ders olarak konulmuþ olmasýna raðmen derdimizi anlatacak kadar konuþamamaya kahrettim. Sonra kendime de kýzdým. Ulan hýyar dedim kendime, sözüm meclisten dýþarý, hadi, bu eðitim sistemi vermedi, iyi kötü okuduk yazdýk, iyi de bu yaþa kadar, adam gibi oturup bir dil öðrenemedin, yazýklar olsun sana dedim. Ýnsanýn mutlaka dünya insanlarý ile konuþacaðý, anlaþacaðý bir dili daha mutlaka olmalý olmalý. Eðer dil bilseydim kim bilir daha ne deneyimler kazanacak, ne dostluklar kuracak, ne birikimler saðlayacaktým. Çünkü resim sadece insana resim olarak bakmayý deðil, hayata bakýþ acýsýný ortaya koyan anlatýlarda sunuyor. Eðer dil bilseydim, dünya insanlýðýnýn, hayata bakýþ acýsýný üzerinde tartýþmak yapmak, onlarýn düþüncelerini öðrenmek ne büyük keyif olurdu, ne kadar güzel olurdu. Yalnýz þuna kesin olarak inandým ki dünya insanlýðýnda da çok büyük deðiþiklikler var. Dünyanýn sadece insanlar için yaratýlmadýðýný, evrenin ortasýnda dünya olduðu, dünyanýn da insanlar için olduðu tezi yýkýlmýþ durumda. Ýnsan, bu evrende karýnca kadar büyüklükte olan dünya yýldýzýnda sayýsýz küçük yaratýklarýndan sadece biri.
Evrenin bu küçücük yýldýzýnýn elemaný olan insanlar, yaþadýklarý dünya yýldýzýnýn korunmasýna yönelik tablolara büyük ilgi gösterdikleri gibi, bu küçücük yaratýklarýn kendi arasýndaki savaþlara karþý, barýþý simgeleyen tablolara daha çok ilgi gösteriyorlar. Açýkçasý dünya insanlýðý, üzerinde yaþadýðý küçücük dünya yýldýzýnda barýþ içinde yaþamak istiyor, evrenin korunmasýný istiyor.
Bir de bu serginin en keyifli yaný insanlar, ürettiðiniz tablolar karþýsýnda yorumlarda bulunup fikir yürütüyorlar, bu da sizin bütün yorgunluðunuzu alýyor.
Sabahattin ÝZCÝOÐLU
25.07.2012
Son Güncelleme Tarihi: 27 Temmuz 2012 15:55
