Ayrıkotu Yeşili Küpeler
03 Ocak 2012 12:32 / 1711 kez okundu!
Sayısı az güzelliklerin eski yılda unutulup kalmasından korkuyordu kadın.
Saat on ikiye yaklaşırken, önce yüreğini yokladı.
Ömrü boyu hırpalanmış olsa da, yerli yerinde duruyordu barışa olan umudu.
Belleğini yokladı sonra. Bir bir saydı, zamanın dışında yaşayan sevdiklerini. Darbe dönemlerinden bu yana gencecik duruyordu hepsi tarihin koynunda. Birlikte yaşanmış zamanların güzelliği ışıldayıp duruyordu, sorgu sual edilememiş zamanların karanlığında.
Telefona sarılıp, eşi dostu yokladı sonra. Yeni yıla giremeyen, eski yılda kalan var mıydı acaba?
Benim haberim yoktu, girilecek miydi, diye gülümsedi, ilk aradığı ses.
Tabi ki gireceğim yeni yıla, dereler özgür akana dek boynuma borç yaşamak, dedi sonraki ses.
Hapishanelerdeki öğrenciler üniversiteye, basılmamış kitapların yazarları masalarının başına, gazeteciler gazetelerine, evinde 19 çakmak bulunduran adam kahvehanedeki işine dönmeden ne mümkün yeni yıla küsmek, dedi bir sonraki ses.
Battaniyelere sarılıp mezarlıklara taşınarak zamanın belleğine gömülen Kürt çocuklarının parçalanmış gövdeleri hiç gitmiyor gözlerimin önünden, eski yılda kalmam imkansız, dedi bir diğeri.
Kayıp annelerinin yüzündeki kederi silemeyecek hiçbir yıl, geri getiremeyecek toplu mezarlara gömülen ve çoğunun geride bir fotoğrafı bile kalmayan insanlarını memleketimizin. Aynı acının yaşanmayacağı aydınlık günlerin geleceğine inanıyorum yine de, “bir umudum sende, anlıyor musun?” dediği için şair, diye fısıldadı yorgun bir ses.
Beden ve ruh sağlığı bozuk adamlar tarafından gelecekleri çalınan bunca çocuk gelinin, hayalleri yağmalanan bunca kız çocuğunun, öldürülen bunca kadının hayatı bir sayıdan ibaret kaldı biten yılda da. O halde, eninde sonunda gelecek güzel günler için yeni yılda yapacak işlerimiz var daha, dedi en son ses.
Telefonu kapattı, ayrıkotu yeşili küpelerini takıp kulaklarına, yeni yıla girdi kadın…
Gönül İLHAN
02.01.2012
