Buruk bir anı
09 Temmuz 2012 11:11 / 1879 kez okundu!
Uluslararası Zeytin Festivali'ni duymuşsunuzdur. Bu yıl bir yenisi yaşanıyor Manisa'nın Akhisar ilçesinde. Dünyanın dört bir yanından pırıl pırıl gençler ülkemize geldi. Kendi ülkelerinin yöresel oyunlarını bizim ülkemizde layıkıyla oynamak ve beğeni toplamak için.
Hangi ülkeden misafir yoktu ki... Makedonu, Ukraynalısı, Kosovalısı, Finlandiyalısı, Sırbistan kökenlisi...
Hepsi de sıcakkanlı çocuklardı. Fırsat bu fırsat deyip, konakladıkları Kredi Yurtlar Kurumu'na gittim. Oturup sohbetler ettik gece yarılarına kadar. Politika konuştuk, güncel konulardan bahsettik, güldük eğlendik hep birlikte. Türkçe, İngilizce ve daha birçok dilde şarkılar türküler dillendirdik.
Türkiye'yi, Ege Bölgesi'ni nasıl bulduklarını sordum onlara. İstanbul ve İzmir'i çok beğenmişler. Çoğu, kendi ülkesiyle karşılaştırdı bizim toprakları. Türkiye'nin daha güzel bir ülke olduğunu iddia ettiler.
Hep beraber yemek yerken bir ara soru cevap havasında geçti sohbetimiz. Ben sordum, onlar cevapladılar. Oldukça samimilerdi...
Sohbetin sonunda kalktık vedalaşmak için. Tek tek sarıldık hepsiyle.
Hepsi birden bizim ülkemize de bekleriz dediler, sağ olsunlar...
Öyle sevindim ki bu nazik davetlerine... Kilometrelerce uzaklarda dostlarım olmuştu artık. Bundan daha güzel, bundan daha sevindirici ne olabilirdi ki?
Tabii dedim. Elbette gelirim ama çoğunuzun ülkesi vize istiyor, bu işler kolay değil.
Ben -biraz da nüktedan bir vaziyette- hele bir AB'ye girelim de nereye isterseniz oraya gelirim deyince aralarından biri bastı kahkahayı. O diğerlerine nazaran daha iyi Türkçe biliyordu.
Dediği şuydu:' 'Rüyanızda görürsünüz AB'yi. Vize istemeyen ülkelere gel, biz geliriz yanına.''
Ardından gülüşmeler yaşandı...
Şaşırdım, afalladım elini sıkarken. Cevap veremedim...
İyi akşamlar dileyip ayrıldım yanlarından.
Eve dönerken şaşkınlığım geçmemişti.Alay etmişlerdi. Alay edilen bir ülke haline gelmiştik demek ki. Üzüldüm, incindim...
Eve geldim, yüzüm sapsarı bir vaziyette.
Oturup şöyle bir düşündüm.
Atatürk dönemindeki itibarımızı gözden geçirdim, bir de şimdiki mevcut itibarımızı. O uçurumu bir kez daha idrak etmiş oldum...
Görüyorsunuz ya, nereden nereye... Ne idik, ne olduk...
Devlet büyükleri, ileri gelenler... Sağ olun, var olun efendiler!
Not: Uzun uzadıya anlatmak isterdim, o gün yaşadıklarımızı ama bu kadarı yeter de artar diye düşündüm. İyi okumalar dilerim...
Gökhan YILMAZ
09.07.2012
Son Güncelleme Tarihi: 09 Temmuz 2012 12:30
