Ýç'lik ve Hiç'lik Halleri
02 Þubat 2019 10:06 / 1438 kez okundu!
Söylenen onca þeyin, dillendirilen onlarca kelamýn, yazýlanlarýn, uðruna ölümlere gidilip gelinen resmedilmiþ hayatlarýn adeta "Hiç" kadar kýymeti harbiyesinin olmadýðý sahiden tuhaf zamanlar.
****
Ýç'lik ve Hiç'lik Halleri
Hayatlarýmýzýn muktedirlerce ýsrarla "tektip"leþtirildiði tuhaf ve çok tatsýz zamanlarý yaþýyoruz. Öylesine tuhaf ve tatsýz ki; hiçliðin ortasýna uluorta düþmek halleri misali!
Bu tuhaf zamanlarda her birimiz içedönükleþtik mi, ne? Bir nevi kapanma halleri yani!
Oysa "içedönüklük" ile "hiçedönüklük" arasýnda hepi topu bir harf fazlalýðý ya da eksikliði var, o kadar.
Söylenen onca þeyin, dillendirilen onlarca kelamýn, yazýlanlarýn, uðruna ölümlere gidilip gelinen resmedilmiþ hayatlarýn adeta "Hiç" kadar kýymeti harbiyesinin olmadýðý sahiden tuhaf zamanlar.
Hiç kadar kýymetsizlik halleri, hepsi bu. Üstüne üstlük sadece sözün, yazýnýn deðil! Ýnsanýn da hiçleþtirildiði zor zamanlar...
Oysa insan dediðimizin üzerine, zamanýn tozu birikir. Zamanla sýnanýr adý insan olan eþref-i mahlukat.
Makbul ve muteber olaný insanýn; ego'sundan sýyrýlanýdýr.
Sýradan ve sürüden tebanýn pek de farkýnda olmadýðý adýna IQ denilen varlýk sebebinin açtýðý yol üzerinden cesaretle yürüyendir insan olan.
Yürüyecek de insan! Hangi yoldan?
Kimi yollar vardýr ki; ne denli uzun olursa olsun menzile varýþ sürecindeki zaman göz açýp kapayýncaya kadar geçer.
Kimi yollar ise alabildiðine kýsadýr. Ama o kýsalýk haline raðmen yol bitmez, menzile varýlýncaya kadar geçen zaman azaba döner insan tekine...
David Grossman'ýn yakýn günlerde okuduðum nefis kitabý "Bir at bara girmiþ"* kitabýnda bir Rus fýkrasý okumuþtum. Adamýn biri lokantaya girmiþ. Bütün duvarlar tuhaf bir þekilde benekliymiþ. Garson kadýn sipariþ almaya gelmiþ. Yüzü çilliymiþ. "Neden böyle her yer masa örtüleri tabaklar duvarlar benekli" demeye kalkýþýnca! "Sorma" demiþ yüzü çilli giysisi benekli garson kadýn. "Adamýn biri, vantilatöre sýçtý..."
Hadi, ayýkla bakalým pirincin taþýný. Üstelik taþ da pirinçle ayný renk artýk kirli beyaz.
Kürtçede özlü bir söz var. "Ez çûm bajarê kera, tûrik ê xwe tije kirim pera". Hâl de bu ahval de. Gitmiþ adamýn biri bir þehre, önüne çýkanýn merhametine inancýna hitap edip sýðýnarak dilenmiþ. Sonra ayrýlýrken inandýlar ve verdiler, ben de sayelerinde kesemi doldurdum demiþ. Hepsi bu...
*David Grossman, Bir At Bara Girmiþ. 2018, Siren Yayýnlarý.
Þeyhmus DÝKEN
02.02.2019, Diyarbekir
