SEVGÝLÝ ÖLÜM
31 Temmuz 2016 14:45 / 1487 kez okundu!
Ýnsanlýk, önceden nasýl ve ne zaman doðacaðýný aþaðý yukarý tespit edip bilebiliyorsa, ne zaman ve nasýl öleceðini de bilseydi dünyada yaþam nasýl olurdu acaba? Huzur, güven, sevgi, saygý anlayýþ ve duygularý, makama, hýrsa, paraya, mülke bakýþ açýlarý, baðýmsýzlýða özgürlüðe, bireyciliðe yaklaþýmlarý þimdiki insanlýktan ne kadar faklý olurdu?
Þimdi ki yozlaþmýþ dünyada, hoþgörüsüzlüklerin dip yaptýðý, katý tutuculuklarýyla, doðmalarýyla, doðayý katletmeleriyle, acýmasýzlýklarý, adaletsizlikleri, hukuksuzluklarý ile yaþanamayacak hale gelen dünyada, belki daha sakin, huzurlu bir yaþam felsefesi, yüce, geniþ gönüllü bir ufuk bakýþýyla duru, temiz, ahlaklý, kimseden korkmadan içten, samimi inancýyla yaþayan bir insanlýk kitlesi oluþabilir miydi?
Doðaldýr ki soru fantezi. Ýnsanlýk ne zaman öleceðini önceden bilseydi belki daha çok hüzün, daha çok acý duyacaktý, yaratýcýlýðý, yeteneði körelecekti, tatsýz tuzsuz bir yaþam felsefesi geliþtirecekti. Aslýnda insanýn kendisinin ne zaman öleceðini bilmesine de gerek yok. Çünkü ölüm her an bir nefes kadar yakýnýnda. Her an ölüm onunla. Ölüm, onunla beraber her þey bitirmekte, hýrslarý, kibirleri, zenginlikleri, güzellikleri, duygularý, arzularý, istekleri her þeyi ama her þeyi birlikte beraberinde götürmekte. Ne kadar antigonist bir çeliþki! Bir nefes kadar yanýmýzda olan, nefesin durduðu an yaný baþýmýzda ki ölüm, her daim durmasýna raðmen biz insanlar sanki bu eylem hiç olmayacakmýþ gibi ne kadar hýrslý, ihtiraslý, acýmasýz, arzulu bir yaþam istiyor veya yaþýyoruz. Ömrü boyunca ölümsüzlüðü arayan Gýlgamýþ’ýn bile pes ettiði bu dünyada ölümsüz gibi davranmak ne kadar öngörüsüz bir davranýþ. En tehlikelisi gücü öne çýkarýp, ölümü gücün aracýsý olarak acýmasýzca kullanýlmasýdýr. Diðer bir çeliþki de ölüm, güncel yaþamda göz ardý edilip gündemimize ciddi olarak almaz iken ülkeler, hatta ülke içinde ki insanlar karþýsýndakini öldürmek için projeler üretiyor, aletler yapýyor, planlar kuruyor. Acaba bu durum da ‘’karþýsýndakini öldürmek kendi ölümünü yenmenin bir biçimi’’ midir?
Dünya insanlýðý milyarlarca yýllýk yaþanmýþlýkta hiçbir sorunu tam olarak çözememiþtir. Bir sorunu çözmüþ görünürken yeni yeni onlarca sorun yaratmýþtýr, hem de kendi aklý ve düþüncesiyle, her dönem acýlý bir dünya yaratarak ve de bu acýlarýn tek yaratýcýsý yine insanlar olarak.
Çok ilginçtir ki, evrenin en güzel, en küçük yaþanasý gezegeni dünyada sorunlarý yine sevgili ölüm çözecektir. Bir gün insanlýk; birbirini öldüren, dünyayý yaþanmaz hale getiren savaþlara, komplolara, darbelere, darbecilere, bunlardan çýkar saðlayan kuruluþlara, ülkelere, bu aptalca politikalara karþý yaþamý savunacak, huzurlu, adaletli, doðal ölümü tercih edecektir. Ve de insanlýk bir gün diyecektir ki; bu dünya hepimize yeter, yetmez ise insanlýk adýna hep beraber çözümler üretebilir, evreni keþfederiz, büyülü, zengin, mutlu, huzurlu, heyecanlý, zevkli bir yaþam oluþturabiliriz diyecektir. Yeter ki, dünyada barýþ olsun, demokrasi olsun özgürlük, inanç olsun, birlik olsun.
Sabahattin ÝZCÝOÐLU
30.07.2016
