Susmanýn þerefine
18 Eylül 2012 14:55 / 3237 kez okundu!
“ Gel otur kalp ucuma
Sana diyeceðim var…”
Günler aðýrdan alýr
bu aðrýlý bekleyiþle
ve kadem bastýðýnda
naz makamýnýn sultaný,
yaþýn yaþýn tükenen
yine ben olurum…
***
Meçhul yerinde gençliðimin
bir müphem yolculuða uðurladým
ukdelerimi.
Ardýný sývazlarken onlara
buluþmaya dair sözler vermedim…
***
Susmanýn þerefine giydim
alýmý beyazýmý
Ateþten baharlar gördüm sonra
gelinciðin lebine dokununca.
Yeryüzünde melûl melûl gezindim.
Günden intikam devþirene
vermediðim payeyi,
ayaðýna halhal yaptým affedicilerin…
Senle zan arasý kalmýþlýðým var;
vicdan azapta…
Býrak
o gafil demlerin ben
kefaretine bileneyim.
***
Meþ’um kehanetler devrine
kuþkumu tuttum dinle,
Gaybýn sakladýðýný
hangi gafil çöze ki?..
Yatýþtýr sorularýný…
Her cevap,
sükûn olmaz sevdiðim…
***
Sarýndým
Büründüm sen bildiðime…
Vazgeçmek deðil,
gecikmiþ ilk yazlarýn
yasýndan geçmektir bu…
Mevsimsizliðimi gördüm
ve bildim,
bahar deðil yalnýz;
müptelasýyým
bana seni getiren güzlerin…
Þimdi,
yoksun
diye anýlan
meczup bir iklimim.
Nasýl duruyorum dýþýmdan
bilmem ama
selinde kendi boðulan
bir deli tufan gibiyim.
Yalnýz.
Sensiz…
***
Güneþli baharlarýn Ýstanbul’u
düþer de bu alaca uzaklarda
dilime
denizinin nazýna içim ezilir.
Sen hep uzak olansan
dargýn, yorgun…
Düþünü avutan
suskun, fersiz
yine ben olurum
yine ben olurum…
***
Cevaba dur biraz da ey sevgili
Nasýl çýkar bu dilsiz hasretin temreni?
Yüzümde aðrý aðrý taþýdýðým
onca intizar…
Nasýl geçer?
Elini koy üstüne kalbimin
Dinleneyim.
***
Yenilmiþlik deme;
düþünmedim deðil.
Bozgunlardan baþý dik
çýktým da nice,
bir senin yamaçlarýnda
dalgalanmadý bayraðým.
Yenilgi deme,
elini koy kalbimin üstüne
ve çýkmayan aþktan
kesme ümidini…
Yine söylerim,
benim kaybým banadýr
kabahatim kendime…
Bir hülyaya kayýp gitti bil beni
Yenildi deme.
***
Ýnsaf demidir…
Gel otur kalp ucuma...
Dinleneyim…
Dönsün dünya
en içime içime
yýllar gitsin baþýmdan,
senleneyim...
Özlem COÞAN
