SADECE BÝR ÞÝÝR YARALAR BENÝ
25 Þubat 2011 11:56 / 2855 kez okundu!
Hep þuna inanmýþýmdýr; herkesin bir þiir defteri vardýr. Bu þiirler oturup yazýlmýþ, kendimize ait olanlar deðildir. Sevdiðimiz ya da sevmediðimiz þairlerin þiirleridir. Evet, yanlýþ okumadýnýz sevmediðiniz þairlerin þiirleri dedim. Bir þiiri çok seviyorsunuz diye o þairi de sevmek zorunda deðilsiniz. Nice okur bilirim, okuduðu kitaptan daha doðrusu yazdýklarýndan etkilenip yazar ile tanýþtýktan sonra hayal kýrýklýðýna uðramýþ.
Üstelik bahsettiðim defteri kimisi aklýnda tutar. Onlarýn bellekleri birer defter gibidir. Mesela karþýlaþtýðýnýz her yerde size ait bir þiiri hatta birkaç þiiri arka arkaya okuyabilen Þadan Gökovalý gibi.
Þu zamana kadar iki þeyin hep peþinden gittim. Birincisi sevdiðim kadýnýn, ikincisi bir þiirin. Hiç þiir yazmadým. (öykülerimin baþýna koyduðum ve sevgiliye yazdýðým birkaç þiirden baþka) Sadece okudum. Bir dizede “Üzerime bir silah doðruldu sandým./Rüzgâr beline dolandýðýnda bir dalýn”. Ben þiirlerden çok dizelere takýlýrým. Þiir benim arkadaþým, dostum, sevgilim…
Þair ne güzel söylemiþtir. “Ne doðan güne hükmüm geçer/Ne halden anlayan bulunur/ Ah aklýmdan ölüm geçer…/Gün eksilmesin penceremden” Hangimiz bir kýþ akþamý dýþarýda fýrtýna koparken evde cam kenarýnda erkenden kararmýþ havanýn verdiði bunalýmla þu dizeleri içimizden geçirmedik. “Yaz geçer yine gelir/Yaz geçer iyi gelir sözcükler.”
.jpg)
“Ne kadýnlar sevdim/zaten yoktular/böyle bir sevmek görülmemiþtir” dizelerini ayrýldýðým her kadýnýn arkasýndan usulca kaç defa fýsýldadýðýmý ben bilirim. Siz evde ne besliyorsunuz bilmiyorum. Kedi, köpek, kuþ, balýk… Ben, harita metot defterimin arasýnda þiir besliyorum. Bana ait olmayan baþkalarýnýn þiirlerini.
Hoþuma giden her dizeyi “Okurun þiir defterine” not ederim. Kendimi kötü hissettiðimde bu defterlerden herhangi birini açar okumaya baþlarým. Tutunacak bir dal gibidir. Yýl 2008 bir þiir kitabý geçti elime. “Belki Sessiz/Gonca Özmen – Yapý Kredi Yayýnlarý” Sevgilim ýsrar edince bu kitabý ona vermiþtim. Son buluþmamýzda benden ayrýlýrken söylediði bir dize o kadar çok etkilemiþti ki beni, ayrýlýrken kitabýmý geri ver demiþtim. Gülümseyerek iki gün önce eve býraktýðýný söyledi. Yanýndan ayrýlýr ayrýlmaz doðru eve gittim. Tüm kitaplýðý araþtýrdým, bakmadýðým yer kalmadý. Son tuttuðum defterlerde de yoktu. Hayatým boyunca iki þeyin peþinden gittim. Bir sevdiðim kadýnýn bir de þiirin. Kitabý haftalarca, aylarca aradým bulamadým. Kitabýn baskýsý bitmiþ. Yayýnevinde de kalmamýþ.
Geçenlerde sevgilimle kitabevinde dolaþýyoruz. Beraber yeni çýkan þiir kitaplarýna bakýyoruz. Kitaplardan birini aldý. Biraz karýþtýrdýktan sonra bana döndü “Sana bir þiir okuyayým mý?” dedi. “Oku” dememle dudaklarýndan harfler dökülmeye baþladý. “Dutluða doðru gel/Evlerin uzaðýna/Sana susmayý öðreteceðim/Dallarýn kaygýsýný da” Þiiri bitirmeden “Gonca Özmen” dedim. Nereden bildin diyecek oldu ki, “Bu kitaptan iki tane alýyoruz biri sana biri bana” dedim. Belki Sessiz/Kýrmýzý Kedi yayýnlarýndan çýkmýþtý. Gece ilk iþim kitabý tekrar okuyup sevdiðim dizeleri defterime geçirmek oldu.
Eski sevgilimle daha sonra karþýlaþtýðýmýzda kitabýn kendisinde olduðunu sadece benim canýmý acýtmak, yaralamak için vermediðini söyledi.
Ben de ona þunu söyledim. “Beni bu saatten sonra artýk sadece bir þiir yaralar.”
Ýyi okumalar…
Murat Þahin
19.02.2011
