Hasretle kucaklýyorum

15 Ocak 2013 11:58 / 2345 kez okundu!

 


"Karýcýðým,

Tellerin arkasýndan senin gözyaþlarýný ilk defa gördüm. Onun için sana metin ol demeye dilim varmýyor… Ne tuhaf, bu seferde gözyaþlarýnla beni demir gibi yapan yine sen oldun… Seni seviyorum, karýcýðým. Sevmenin en büyük kudret olduðuna inanarak sana aþýðým, bir tanem."
11 Temmuz 1939


Nazým Hikmet Ran (15.01.1902 - 03.06.1963)
Tüm evi arayýp tarýyorum, delirmek üzereyim bulamýyorum. Evin altýný üstüne getirdim. Yok… Yok… Yok… Kendimle ilgili en büyük sorunum geçmiþte ve geçmiþle yaþamak. Çok kýzýyorum kendime “býrak artýk geçmiþi ve takýntýlarýný” diyorum. Kim söylüyor kime söylüyor belli deðil. Ýnsan kendine söz geçiremez mi? Takýntýlarýndan kurtulamaz mý? Nereden aklýma geldi bilmiyorum en son üç yýl önce okuduðum arkadaþlarýmýn ve eski sevgililerimin bana yazdýðý mektuplarý arýyorum. Bulamýyorum… Bulamamak beni karýn ve baþ aðrýlarýna sürükleyecek adým gibi biliyorum…

Þairin dediði gibi “Yalnýzlýðým benim pasaklý kontesim…” sihirli kelime yalnýzlýk… Ýnsan kendisini içinde aramaya baþladýðýnda iþte o an yalnýzlýðý devreye giriyor. Öyle zamanlar oluyor ki, etrafýnýzda sýðýnacaðýnýz veya tutunacaðýnýz kimse kalmýyor. Aradýðýnýz tüm dostlar, arkadaþlar ya meþgul ya da size ayýracak vakitleri yok. Oysa istediðimiz sadece kendi iç dünyamýzý paylaþmak. Ne demiþtir þair “Yalnýzlýk Paylaþýlmaz / Paylaþýlýrsa yalnýzlýk olmaz”. Uzun lafýn kýsasý yalnýzlýðýmýz bize kalsýn.

Ýþte o yalnýzlýðýn bana kaldýðý saatlerde kendimi arkadaþ, dost, sevgili mektuplarýnýn içinde bulurum. Bana yazýlmýþ, baþkalarýnýn o dönemdeki düþünceleri, unuttuðum bir aný... Mektuplarý okurken þöyle bir duyguya kapýlýrým. Kim yazdýysa karþýma oturur, ete kemiðe bürünür sayfadan akan harfler birer birer dudaklarýndan dökülmeye baþlar.

En son kitaplýðý indirdim. Burada da bulamadým. Bu gece yalnýzlýðýmý, okumak için ayýrdýðým kitaplardan bir kaçýný inceleyerek geçirmeye karar verdim. Ýþte o an yirmiye yakýn kitabýn arasýnda görkemli duruþuyla Nâzým Hikmet’in özel basým “Piraye’ye Mektuplar / Yapý Kredi Yayýnlarý” kitabý gözüme çarptý…

Nâzým Hikmet karþýma oturdu. Birer kadeh içki doldurdum. Ciltli kitabý bir kenara koyup orijinal mektuplarýn týpký basýmlarýnýn olduðu kutuyu açýp, okumaya ve ayný anda Nâzým Hikmet’in dudaklarýndan harfler dökülmeye baþladý. “Karýcýðým, Sevgilim, Canýmýn içi, Biriciðim, Pirayem,”

Okudukça yalnýzlýðýmý unutuyor bu tutkulu aþkýn içinde olmaktan bu saf sevginin cümlelerini okumaktan büyük keyif alýyordum. “Karýcýðým, kol saatim bozuldu. Ben mekanizmayý çýkardým ve çerçevenin içine sizin resimlerinizi koydum. Saate bakmýyorum, bileðimde senin mini mini baþýna bakýyorum.” Gece bitmek bilmiyor. Nâzým Hikmet anlatýyor. Ben dinliyordum. Harfler sarý kâðýtlarýn üzerinden kaydýraktan kayar gibi gözlerimin önünden akýp gidiyor. Bazen yazýlanlara bazen de Nâzým Hikmet’in dudaklarýndan dökülen cümlelere takýlýyorum

Bir an geliyor öyle bir mektup geçiyor ki elime, “Karýcýðým, þeker gibi bir mektubunu aldým.” cümlesiyle baþlýyor ve arkasýndan hepimizin bildiði okumayan varsa mutlaka okumasý gereken bir þiir çýkýyor karþýma, “ Bir tanem, son mektubunda: “Baþým sýzlýyor, yüreðim sersem!” diyorsun. “Seni asarlarsa seni kaybedersem” diyorsun “yaþayamam. Yaþarsýn karýcýðým…” bu þiiri Nâzým Hikmet’in el yazýsýndan ve duygusal bir mektubun içinde okumak beni daha çok heyecanlandýrdý. Mektubun sonuna doðru Nâzým Hikmet sözlerine þöyle devam ediyor. “ Ben bu iki mektubumu yazdýðým yazýlarýn en güzelleri sanýyorum. Belki çok samimi de onun için…” Belki de Nâzým Hikmet'in bu kadar çok sevilmesindeki en önemli þey þiirlerindeki samimiyeti ve içtenliði...

Bir mektubun içindeki þu dizeler alýp götürdü beni sevgilimin kollarýna, gözlerinin içine bakýp bunlarý söylemek istedim. “Ve inanmýyorum bir kýþ günü dünyaya geldiðine. Sen mutlaka baharda doðmuþ olmalýsýn, toprak uyanýrken.” bu dizelerden sonra sevgilimin o simsiyah gözlerinin içinde kaybolmak ne güzel olurdu. Bu dünyadan Nâzým kalplerimizi delip ruhumuzu okþayýp geçmiþ…

Yavaþ yavaþ gün aðarmaya baþlamýþtý. Karanlýðý güneþ, gecenin sessizliðini insanlarýn ayak sesleri bozmuþtu. Okuyup bu satýrlara aktaramadýðým o kadar çok mektup var ki, yalnýzlýðýmý masanýn üstünde býrakýp, sabahýn ilk ýþýklarýný örttüm üstüme gün geceye karýþmýþ ben yavaþ yavaþ uykuya geçiyordum. Nâzým Hikmet’i birkaç dakika önce uðurlamýþ, giderken beni hasretle kucaklamýþtý.

Nâzým Hikmet, Piraye’ye yazdýðý mektuplarýn birçoðunu “Hasretle kucaklýyorum” diye bitirmiþ. Mektuplarý ve þiirleri okurken sözcüklerin içinde kaybolduðumu hissettim. Büyülü bir edebiyat þöleniydi benim için, herkesin yaþamasý ve tatmasý gereken bir þölen yazýmý bitirirken hepinizi, hasretle kucaklýyorum.

Ýyi okumalar.


Murat ÞAHÝN

15.01.2013


***

Editörün Notu:

Nazým Hikmet 111. Doðum Yýlýnda Aramýzda" etkinliði

Konak Belediyesi'nin düzenlediði etkinlik; film gösterimi, þiir, dans-bale (N. Hikmet'in Piraye'ye Mektuplan'dan ilk kez hazýrlanan koreografiyle) gösterisi ile baþlayýp, Melike Demirað konseriyle devam edecek.

Etkinlik, Konak Belediyesi'nin ev sahipliðinde, Türkiye Yazarlar Sendikasý, Pen, Cumalý- Seferis Gökyüzü Kültür Sanat Derneði, Uluslararasý Aktivist Sanatçýlar Birliði, Kadýn Yazarlar Derneði ve Tobav'ýn katkýlarýyla; Ýzmir/ Konak Belediyesi Güzelyalý Kültür Sanat Merkezi, Nazým Hikmet Sahnesi'nde, bugün (15.01.2013) saat 19.00'da baþlayacak.

Afiþ için týklayýn lütfen

***


Son Güncelleme Tarihi: 15 Ocak 2013 18:53

 

Bu yazýyý Facebook'ta paylaþabilirsiniz+:
Facebook'ta paylaþ
0
Yorumlar
Uyarý

Yorum yazabilmek için üye olmalý ve oturum açmalýsýnýz.

Eðer sitemize üye deðilseniz buraya týklayarak hemen üye olabilirsiniz.

Eðer üye iseniz oturum açmak için buraya týklayýn.