Hayat Yolu - Bülent Þenver
05 Mart 2008 02:29 / 1663 kez okundu!
Tanrý her canlý için farklý bir hayat yolu yaratmýþtýr. Ýnsanlara verdiði hayat yolunu bazen 60 yýl, bazen 80 yýl, bazen de çok daha erken bir yýlda sona erdirir. Hayat yolumuzun ne zaman sona ereceðini bilemeyiz. Tanrý bu tarihi bilmemizi istememiþti
Bu düþünceler Ankara'dan Ýstanbul'a dönerken uçaðýn içinde aklýma geldi. Hostesin bana uzattýðý yiyecek kutusunu almayacaðýmý söyledikten sonra yanýmda oturan genç kýzýn iþtahla sandviçini ýsýrdýðýný gördüm. Yan koltuktaki beyefendi ise baþýnýn saða kaykýlmasýna engel olamamýþ, çoktan uykuya dalmýþtý bile. Herkes kendi "Hayat Yolunda" bir þeyler yapýyordu.
Cebimdeki not defterimi çýkarttým. Baþlýðý yazdým. "Hayat Yolu". Düþündükçe düþünmesem daha iyi olur dediðim karþýlaþtýrmalar, mukayeseler yapmaya baþladým. Hatta bir ara farkýnda olmadan bazý çarpma, toplama iþlemleri yapýp, not defterime sayýlar yazdýðýmý farkettim.
20 yýl daha yaþasam acaba hayat yolum sona ermeden daha kaç bardak su içebilirdim? Günde 4 bardak su içsem, 20 yýl çarpý 365 gün çarpý 4 bardak toplam 29200 bardak olur.
Kýzýmý daha kaç kere koklayabilirdim? Her hafta iki kere koklasam, 20 yýl çarpý 52 hafta, çarpý 2 kez, toplam 2080 kez.
Eþime daha kaç kez sarýlabilirdim? Ayda 3 kez sarýlabilsem, 20 yýl çarpý 12 ay, çarpý 3 kez, toplam 20 kez.
Pilotun iniþ için yaptýðý anonsu duyduðumda not defterimin son sayfasýna geldiðimi farkettim. Yanýmdaki genç kýz kumanyasýný çoktan bitirmiþ, karþý sýrada oturan beyefendi uykusundan uyanmýþtý. Üçümüz de iniþe hazýrdýk. Tek farkla. Ben bir an önce inmek için onlardan daha fazla sabýrsýzlanýyordum. Ýndikten sonra, yapmak istediklerimi bir an önce yapabilmek için heyecan duyuyordum.
Uçaktan indikten sonra koþar adýmlarla arabama ulaþtým. Eve geldiðimde gece saat onbir olmuþtu.
Kapýyý eþim açtý. Elimdeki aðýr çantamý yere atýp ona sarýldým. Her zamankinden çok daha sýký sarýlmýþ olsam gerek, bana "Hayýrdýr, bir þey mi oldu?" diye sordu. "Bir þey yok. Ýçimden geldi" dedim.
Ýçerideki odasýndan kýzým "Hoþ geldin baba" diye baðýrdý.
Ayakkabýlarýmý ayaðýmdan sökercesine çýkarttým ve onun odasýna koþtum. Masasýnda ders çalýþýyordu. Baþýný iki elimin arasýna alýp, saçlarýný kokladým. Kokusunu ciðerlerime doldurdum. Masasýnýn üzerinde duran su bardaðýndaki suyu içmek için ondan izin istedim. Bardaðýn içindeki suyu neredeyse emerek yudum yudum, yavaþ yavaþ, tadýna vararak içtim. Sonra da "Ohhhh!" diye bir ses çýkarttým.
Kýzým "Baba hayrola, ne yapýyorsun? Suyunu sessiz içsene" diyerek beni uyardý.
Kimbilir daha kaç kez kýzýmý koklayabilecek, eþime sarýlabilecek, bir bardak su içebilecektim. Not defterimde yaptýðým hesaplar aklýma geldi.
Uçak yolculuðundan almýþ olduðum radyasyonu temizlemek için duþa girdiðimde basit ama yapmasý kolay olan üç þeyi yaptýðým için memnundum. Bir bardak su içmek, eþime sarýlmak, kýzýmý koklamak. Bu akþam beni mutlu eden bu üç þeydi.
Hayat yolumda sevdiðim, zevk aldýðým þeyleri yapmak için kendime ve yakýnlarýma daha çok zaman ayýrmam gerektiðini bir kez daha hatýrladým.
Hayatýnýz, sevdiðiniz, zevk aldýðýnýz, dakikalarla dolsun.
Hayat yolunuz her daim açýk olsun!
Bülent Þenver
