“YERYÜZÜ Sahnesi, İzmir”
DÜNYA TİYATRO GÜNÜ Bildirisi
İNSANLIĞIN ÜRETTİĞİ, BİRİKTİRDİĞİ VE TASARLADIĞI TÜM DEĞERLER, KORKUNÇ BİR SALDIRI ALTINDADIR.
Kİ BUNU GÖRMEMEK İÇİN, YA VAHİM BİR SAFDİLLİLİK YA DA BİLİNÇLİ BİR SUÇ ORTAKLIĞI GEREKİR.
İNSANLIĞI KURTARACAK OLAN, BU DEĞERLERİ YENİDEN ANIMSAMAK, ANIMSATMAK VE EYLEME GEÇMEK; BUNUN İÇİN UMUT VE CESARET VERMEKTİR.
BUGÜN TİYATRONUN VE TİYATROCUNUN GÖREVİ, İŞTE TAM DA BUDUR.
ÇÜNKÜ SANAT, BAŞKA BİR ŞEY DEĞİLDİR.
BİLİMİYLE, YARATISIYLA, SAHNEDEKİ, SAHNE GERİSİNDEKİ VE SALONDAKİ HERKESİ VE ELBETTE ÖNCE KENDİMİZİ;
BİR VAR OLUŞ MUHASEBESİNE VE ÇALIŞKANLIĞA ÇAĞIRIYORUZ.
HEMEN, ŞİMDİ!
“YERYÜZÜ Sahnesi, İzmir”
27 Mart 2012
***
Türkiye Tiyatrolar Birliği
2012 DÜNYA ÇOCUK TİYATROSU GÜNÜ Bildirisi
Haluk IŞIK (Oyun Yazarı/Dramaturg/Yönetmen)
Hiç olmazsa sanat yalan söylememeli çocuklara.
Hiç olmazsa sanat sömürmemeli.
Tecavüz etmemeli, yakmamalı, sürmemeli, aşağılamamalı.
Utandırmamalı, umarsız ve umutsuz bırakmamalı.
Bir damlada okyanusları, bir yaprakta ormanı, bir çakıltaşında dünyayı sevdirmeli.
Kaldıramayacağı yüklerin altına sokmamalı.
Masal da anlatmalı, ama masalın gerçeğe yolculuk olduğunu bilmeli.
Gerçeğin sokakta olduğunu bilmeli, sokağa çıkarmalı, çıkmaya yüreklendirmeli.
Hiç olmazsa sanat özen göstermeli çocuklara.
Bunun için, önce kendine özen göstermeli, titizlenmeli.
Bin düşünüp bir söylemeli, eylemeli ve öyle çıkmalı çocuğun karşısına.
Oyun çocuk için, yalnızca oyun değildir, yaşamın ta kendisidir.
Bir düş kırıklığı, bir çocuktan bir yaralı insan çıkarabilir, unutmamalı.
Yeterince kötülük, kabalık ve saygısızlık var zaten,
Yeterince şiddet, kıyım, acı ve açgözlülük ve düşmanlık var ne yazık ki,
Sanat da onların bir parçası olursa, ne yaparız?
Sanat, çocuk adına ve çocuklar için direnmeli ve yalnızca keyif kalmalı çocuğa.
Ayrımcılığı, ötekileştirmeyi, vandallığı, kabalığı, cehaleti, ilkelliği yok etmek için,
Sanat kendini tüketmeyi göze almalı; her tükenme bir insan, her insan geleceğin dünyasını yaratır. İşte asıl bunu hiç unutmamalı. Sanat, tükenirken çoğalmadır, başka bir şey değil. Çocuklar için tükenmek ise olağanüstü bir serüvendir, Anımsamalı, anımsatmalı.
Sonra başa dönüp, kendine sormalı, “Bütün bunlara yakışıp, onlara yakışan biçimde ne yaptım, yapıyorum ve yapacağım?” Bu soruları sormadan çocukların karşısına çıkmak, sanata değil, yaşama ihanettir.
Çocukları yaşamın ve sanatın ihanetlerinden korumak, bugün acil bir görevdir.
Görev başındakilere selam olsun!
Son Resim
Sonraki Resim
İlk Resim
Önceki Resim
Albüme Geri Dön
