|
habibtaskin
|
Aðacýn altýnda saçlarý pamuk tarlasý gibi bembeyaz olan iki kiþi topraðýn üzerinde oturuyorlardý. Alýnlarý kýrýþ kýrýþtý. Yüz hatlarýnýn her biri yaþadýklarýnýn çizgileriydi sanki. Yüzleri tarlaya dönük, donuk bakýþlarla yolculuða çýkmýþlardý.
Tepelerindeki güneþin sýcaklýðý her dakikada otomatik olarak artýyordu, ama aðacýn dallarý, yapraklarý güneþi engelliyordu. Gölgenin bitiminde güneþin yakýcý etkisi vardý. Karþýlarýndaki kocaman gövdeli daðýn üzerlerinde sýk aðaçlarýn olduðu yerde kuþlarýn ötüþü duyulmuyor, aðaçlarýn üzerlerinde uçuþan kuþlar gözükmüyordu.
Tarlaya ekin ekilmeyeli yýllar olmuþtu. Tarlanýn sahipleri de yýllardýr sürdükleri bereketli topraklarýnýn sonunun böyle olmasýna, çaresizliklerine isyan ediyorlardý. Yazý kýþý fark etmezdi. Fýrsat buldukça bereketli topraklarýna yüreklerinden bir parçalarý gitmiþçesine gelirlerdi. Bir zamanlar karpuzlarýn, kavunlarýn, havuçlarýn, pýrasalarýn, patateslerin eksik olmadýðý tarlalarda insanlarýn yüzü gülerdi.
Suskun oturduðu yerden hafiften bedenini oynattý. Þamatacý'ya bakýndý:
“Her geliþimizde öldürülen topraklara bakýyoruz. Bir yandan topraktan kopamýyoruz.”
Þamatacý gözlerini kýrpýþtýrdý. Suskun'a baktý:
“Düþündüðüm çok þey vardý. Bir gün topraða hiçbir mahsul ekemeyeceðim aklýma gelmezdi. Topraðý biz küstürmedik. Hor davranmadýk topraðýmýza. Canlý kalabilmesi için nadasa býraktýðýmýz yýllar da oldu.”
Suskun'un gülümsemesinde öfkeyle karýþýk isyan vardý. Ýki kiþi olduklarý yerde isyan sönük kalýyordu. Kendileri söylüyor ve dinliyorlardý.
“Tohumlarýmýz vardý. Bizim emeðimiz, alýn terimizdi. Birileri çýktý, ‘hokus pokus' dedi. Ürettiðimiz tohumlar birden yok oldu. Elimize baþka ülkeden gelen tohum verdiler.”
Þamatacý baþýný eðdi:
“Gelen tohum biz çiftçilerin sonunu getirdi. Yabancý ilaçlarý dayadýlar, alýn kullanýn dediler. Tarlalarýmýz zehirlendi. Bizler zehirlendik.”
Birlikte tarlalarýna bakmaya devam ediyorlardý. Suskun dayanamadý baþladý konuþmaya:
“Köyümüzdeki ve civar köylerdeki tarlalara talip olanlar var. Köylülerin bir kýsmý toprak iþe yaramýyor diye elindeki tarlayý satýyor.”
Þamatacý öfkeyle sesini yükseltti:
“Ata topraðýdýr. Bizler burada büyüdük. Toprakla harmanlandýk, birbirimizin dilini anladýk, konuþtuk. Toprak verimsizleþti diye gitmek olur mu?”
Suskun doðrulup dizleri üzerinde durdu:
“Ýyide elimizde avucumuzda yok. Birikmiþ paralarýmýzý tüketiyoruz. Bankadan aldýðýmýz krediyi ödeyemedik. Haciz iþlemleri baþlamýþ diyorlar. Traktörlerine haciz yoluyla el konulanlar varmýþ.”
“Traktörü alsýnlar uygun yerlerine soksunlar.”
Suskun ilk defa Þamatacý'nýn aðzýný bozduðunu gördü. Köylüler borçlandýrýlmýþlardý. Fýrsat bu fýrsat diye tepelerine çullanan çullananaydý.
Þamatacý neredeyse aðlayacaktý. Kendisini zor tuttu:
“Bizi yönetenler kendi adamlarýna sahip çýkýyorlar. Þirket borçlarýný þýp diye siliyorlar. Elinizdeki topraklarý alýp maden çýkartacaklar. Buralarda altýn var. Benim üniversitede okuyan torun aha böyle söyledi. Anladýðým þudur. Bizler altýnýn üzerinde oturuyoruz. Biz köylüleri paketleyip, kaymaklý, kadayýflý devranlarýný döndürecekler. Ben direneceðim.” Suskun gülümseyerek:
“Doðayý sevenler varmýþ. Yarýndan sonra bizim köye de gelip konuþacaklarmýþ. Gözümüzü açacaklarmýþ.”
“Çok þükür benim gözlerim dürbün gibidir.”
“Öyle deðil! Dipsiz kuyularda uyuyanlar varmýþ. Uyandýrmak için bilgilendireceklermiþ bizleri. Aha bunu da benim torun söyledi.”
Suskun ile Þakacý birbirine bakýp kahkahayý koyuverdiler. Þakacý neþe içinde:
“Bizim torunlar bizden uyanýk yetiþiyorlar. Neyin ne olduðunu þýp diye çözüyorlar. Köyümüze gelen politikacýlarýn tümü yalan rüzgârlarýna bizleri alet ettiler. Oylarýný aldýktan sonra kapýmýza gelen olmadý.”
Suskun karþý daða bakýnmaya devam ediyordu:
“Misafire saygý diye diye… Ýþte atamýzdan gördük… Ýyi görmemiþiz demek ki, tatlý dilleriyle, köylü þiveleriyle konuþmalarýna inandýk. Sonumuzda budur iþte.”
Þakacý ayaða kalkýp, eliyle kalk iþareti yaptý:
“Laaannn torunlar gibi olamayacak mýyýz? Bu topraklar ekenin, yani bizim. Çakallara yem ettirmeyeceðiz. Yarýn gelecekleri karþýlayalým. Iþýðýmýzý çoðaltalým.”
Ýki arkadaþ güneþe aldýrmadan köylerinin yolunu tuttu.
Hüseyin Habip Taþkýn
01.07.2021
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
