|
habibtaskin
|
BABANIN KALIN KİTABI
Takvim yaprakları eskise de yapılan eziyetler, eziyetlerin her türlüsü unutulmaz. Aranızda bu söyleme katılmayanlar, kendisini cin fikirli olarak görenler toplumu hepten aptal ye-rine koyarlar. Basın önünde:
“Toplum balık hafızalıdır, unutur geçer!” derler.
Toplumda sizlerin deyimiyle balık hafızalı olanlar olabilir. Ama cin fikirliler gözlerinden bir şeyi kaçırmışlardır. Bu top-lum balık neslinden değildir. Sizler gibi kapkaççı türünden değildir.
Topluma karşı dürüst olmayı seçen duyarlı insanlar vardır. Bunların kendilerine seçtikleri görev, balık hafızalı dedikleri-nizi uyandırmaktır. Ooooo, bu gibi hareketler çok tehlikeli hareketlerdir. Babanın kalın kitabı derki:
“Bu gibi insan türlerinin yaşam hakkı yoktur. Kellesi vu-rula!”
Ucu bucağı açık bir söylem! Kellenin hangi şekilde ya da biçimde vurulacağı belli değildir. Derin işlerin derin adamları, karanlık mı desem? Ne desem? Bu babanın kalın kitabını kendilerine uydurmaları için kaç kere kafa patlatmışlardır, oysa? Bir yandan pratikte kafalar patlatılmıştı. Çok derin ve gizli olan, sır gibi gizlenen, el altından yürütülen bu kirli ki-tabın pardon kutsal kitabın baştan sona hedefi belli olsa da ucu her yöne kayıyor. Kaygan uç can yakmalara kadar gidi-yor.
Tarih sayfasında, toplumsallığı savunan kişi, kişiler, bu babanın kalın kitabı sayesinde toprakla bütünleştirilen kadınlı, erkekli, çocuklu, yaşlı, genç sayısız kellesi vurulanlar var. Saatler tik tak diye hızlı dönse de, takvim yaprakları durma-dan yırtılsa da, yeni yıl gelip geçse de yapılanlar unutulmaz. Çünkü yönetenler egemenlik haklarını kişisel menfaatlere çevirmişlerdir. Mikrofonu kapan:
“Vatan, millet elden gidiyor!”
Dallandırıp kışkırtmasına, yolun ucunu açık bırakarak su-landırmasına kadar uzanıp gidiyor. Bu gidişlerde insan hakla-rının gaspı var. Ne bakıyorsunuz? Gasp var!
Bu işler adamı şişletir mi? Yoksa başka şeye mi uğratır bilinmez? Bu işte ince ayar var. Konuya göre ayar çeken var. Çekecek olan var. Olaya göz yuman da var. Sonuçta birileri değerli bir el sayesinde korunuyor. Sahip çıkılıyor. Ne de olsa kutsal kitaba bağlı kalınıyor. Kafalarına göre, bu kitabın se-naryosu baştan yazılıyor. İnce ayrıntılar var olsa da kitap faz-lasını yazmaz. İşi anlayan Üsküdar'ın neyini geçmişti?
Toplumsallığı savunanlardan korkmaları, sakıncalı olduk-larını büyük büyülerimiz dile getirip durmuşlardır. Zamana göre söylemler de değişmiştir. Biraz daha ileriye gidilerek, açıktan hedef gösterilerek tehdit edilmişlerdir. Tehdit yerine göre? Kafa göz kırmalarla, bir yerleri yakmalarla kendisini güç olarak göstermiştir. Zamanın birinde başı oynayanlar:
“Moskoflar!” derdi.
Bu söylem şaha kalkmıştı.
Yeni cümleler icat edilmeye başlandı:
“Anarşistler, teröristler ve bölücüler.”
Cin fikirlilerden kalma, bugün için yeni bir söylemmişçe-sine zart zurt yapanlar da var:
“Aile nedir bilmezler?”
Aile bilenlere ne demeli? Birbirinin ırzına geçerek, öldüre-rek dört duvar arasında, cezaevi dedikleri yerde ikamet et-mektedirler. Altı yaşındaki bir kızla evleneceğinin altını caaart diye çizer. Öteye giderek üç yaşındaki bir kız çocuğuna kadar şehvet duyarlar, ne demeli? Bu kültürü balık hafızalıların beyinlerine işleyenler kimlerdir?
Söylemler sayesinde linç kültürü de şaha kaldırılmıştır. Daha doğrusu bulandırılan beyinler sayesinde bıçaklamalar, kurşunlamalar ile küfürlerle renkli bir yaşam içinde insanlar yer edinmişlerdir.
Yıllar birbirini savururken insanlarda birbirini savurup sahneden ayrılıp yerlerine yeni yetmeleri bırakmışlardır. Çünkü işleyiş tarzı böyledir. Kuralı bozarsan düzende seni bozar.
Babanın kalın kitabını yazan ve onun da kitabını yazan yırtıcıların yırtıcısı varmış. Araştırmalar sonucunda toplum-sallığı savunanlar ortaya çıkarmış; bu haydut çetesini, kan emicilerini.
Dananın kuyruğu emek ve sömürü üzerinde kopmuş. Para üzerine, özel mülkiyet üzerine, ben üzerine hep kopmuş. Ne kadar zararlı işler varsa onun üzerinden kopmuş ama hep kopmuş.
Dünya sonunda nükleer çöplüğe dönmeye aday adayı ol-muş büyük puştlar sayesinde.
Babanın kalın kitabında acımasızlık birinci kural olarak yerini almış ama derinlemesine yazılı değilmiş! Bu oyunu tertipleyenler ve oynatılacak figüranlar sayesinde yeni modern ölümcül silahlara da yer verilmiş koca götlü dedikleri dünyada.
Dünyanın en büyük yırtıcılarından olan yalancı çocuk:
“Ülkeye demokrasi getireceğiz, domates değil! Ülkenin başı kimyasal kullandı. Başını da biz alacağız.”
Nice böyle ülkelere sağanak yağmur halinde bombalar yağdırdılar. Babanın kalın kitabı çok amaçlı olmakla birlikte acımasızdı. Bunu bilen kaç kişi vardı? Beyaz güvercini vur-muşlardı. Kaçıncı kişiydi? Barış elçisini de yıllar sonra aynı benzer düşünceyle vurmuşlardı. Nedenleri hep örtüldü. Ne dediler:
“Araştıracağız. Biz çok güçlü imparatorluk soyundan geli-yoruz. Gerekeni yapacağız.”
Yapılması gereken neydi? Yapıldı da toplumun bir ferdi bile görmedi mi? Aslında hiçbir şey yapılmadı. Formalitelere takılı kaldı. Bu karanlık işleri yapanlar yaptıklarıyla kaldılar. Karanlık işler el altından dalgalanmalarla gidiyor. Birine ya da birilerine çarpması an meselesidir.
En kötüsü bunları anlamadan körü körüne yaşamak, günü geldiğinde bu yere ve da etmek! Yazarın biri:
“Koyun değiliz ama koyunlarla iç içe ola ola genetiği kalmış insanoğlunda.”
Kıyamet kopardılar basınıyla, her türlü yayınlarıyla. Yapı-lanlar linç girişimi değilse, nedir?
Canlar yakıldıydı semaha dönerken, koca şehir karalar içinde kalmıştı o vakit.
Aslında acıların coğrafyasında nice babanın kalın kitabı geçerliydi. Orada doğa, insan sevgisi yoktu. Acımasızlık, bencilik düşüncelerinden akıp imhaya, yok etmeye gidiyordu.
Zor yıllar olsa da çürümüşlüğe, yılgınlığa karşı sevgi, pay-laşım, birlikte yaşamanın bağlarını savunanlar mantarın yerden bittiği gibi çoğalıyorlardı. Babanın, babaların kalın kitabına karşı, bizler buradayız diyorlardı.
Hüseyin Habip Taşkın
22.04.2018
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
