SEN UYURKEN....

İzmir'in doğuşunu hayal ediyorum el memleketinde. Sen şimdi kaçıncı uykundasındır kimbilir? Uykum gelmiyor burada, gönülsüzce sahipleniyorum yatağımı. Karataş'ta bir fırıncı dükkanını açıyor şimdi, gözlerinde ''neden kalktım bu saatte?'' sorusu var, yeni güne hazırlık yaparken. Onun derdi ekmek parası; benimki sevgiden yorgun gönlümdeki yaralı sevgiye umutsuz avutmaca. Sağa dönüyorsun yatağında, rüzgar Karşıyaka'dan Konak'a esmeye başlıyor, İzmir seninle hareket ediyor...

Körfezde en ufağından bile bir kıpırtı yok. Martılar limanda birbirine sokulmuş, gitmeye hazır, bileti kesilmiş yolcular gibi gelecek gemiyi bekliyolar sanki. Nefes alış-verişlerin, Basmanedeki trenlerin, makinistlerin homurtularına karışıyor, bir sonraki sefer nereye; belli değil. Kordonda oturup çay içmeyi bile özledim. Her bardağında ayrı bir öykü var, her bardak için yeni bir öykü demliyor ocakçı. Pasaport' a yürüyorum. Henüz gelmemiş Bostanlı Vapuru. Yoksun ve yalnız binmek istemiyorum. Attığım adımlar kurgulanmamış bir senaryonun ayak sesleri gibi. Elele tutuşmuş sevgililer ne işe ne de okula gitmek için daha çıkmamışlar yola. Okuma yazmayı yeni öğrenmiş bir ilkokul öğrencisinin sevinciyle geçiyorum okulunun önünden, ortalık ne hademeler var, ne de sabah kahvaltısının hazırlığını bile yapmamış öğretmenler...

Uyanır gibi oluyosun düşlerinde. İzmir hızlı hızlı nefes alıp vermeye başlıyor, şehirde bir kıpırdanma söz konusu... Evsizler ortaya çıkmaya başlıyor birer ikişer, akıllarında ne şiir var, ne yaşam. Onların mısraları çöp konteynırlarında saklı, ne çıkarsa bahtıma diye başlıyor dizeleri. Güneş şimdi Gaziemir'den göz kırpmaya başlamış ve İzmir tek kalkık kaşının altından aynı kırpmayla karşılık vermiştir. Senin iki gözün kapalı hala. Rüyalarında neler olup bitiyor acaba? Evinin önünden geçiyorum şimdi. Ziline basıp kaçmak istiyorum, maksadım rahatsızlıktan çok yakınlarında olduğumun farkına varmandır. Gülümseyişlerini hissediyorum, odanın sokağa bakan penceresine dokunurken. Gözlerin hala kapalı ve yüzünde ''kimdir o ?'' diyen mahmur bir bakış... Kendine uyanacaksın birazdan ve İzmir'de yeni bir gün başlıyor. Karataş'taki fırıncıya gidiyorum boyoz almaya, belki Küçükyalı'da bir kahvehaveye oturur denizi seyrederken camların arkasından, arada gözlerim satırlara kayar gazetelere bakarım.

Sen uyanıyorsun şimdi bensiz, ben el memleketinde, hiçbir zaman ısınamayacağım yatağıma yeni giriyorum...


Volkan Bayar
28 Nisan 2010
Salı