ForumPolitikitiraf.izmir  Yeni Konu 

DÜÞTEN GERÇEÐE

16 Ocak 2020

habibtaskin

Hüseyin Habip Taþkýn DÜÞTEN GERÇEÐE Sizlere geçmiþte gördüðüm bir düþümü anlatacaðým; Bu düþte makasçý yoktu. Düþümü kesmediði gibi canlý olarak verdi. Baþtan sona kadar mutlu olduðumu söylemem gerekir, yaþadýðým yerin yukarýsýnda, gökyüzünün bir üstünde Uzak Medeniyeti iþaret ediyordu. Sýnýrlarý belirlenmemiþ bu yerde çiftçiler tarlalarýna doðal ne mahsul ektiyse fazlasýyla alýrdý. Çiftçi emeðinin hakkýný aldýðýndan mutluydu. Tüketici aldýðý temiz ürünü yediði için çok mutluydu. Kadýnlar her yerde söz hakkýna sahip, erkekler kadýnlarýn söylediði sözleri saygýyla dinlerdi. Kadýnlarda erkeklerin söylediði sözlere saygý gösterirlerdi. Ara sýra doðruyu bulmak için tartýþsalar da ortak noktada anlaþma saðlanýrdý. Öðrenciler bilime dayalý, eþitlikten, birlikten, paylaþýmdan yana ders gördükleri için düþünceleri durmadan yenileniyordu. Kendi branþlarýný seçerken geleceklerini belirliyorlardý. Sokaklar pýrýl pýrýldý. Yerlerde kâðýt parçalarý, naylon poþet, sigara izmaritleri, diðerleri yoktu. Temizlik iþçilerine fazla iþ düþmüyordu. Evler ve apartmanlar birbirinin önünü kesecek þekilde deðildi. Çocuklarýn oyun alanlarý ile ailelerin oturabileceði yerleri geniþçeydi. Sokakta sanat ve edebiyat vardý. Düþüncelerin tartýþmalarý vardý. Hepsi gelecekleri içindi. Gazetecilerin yazdýklarýna, televizyoncularýn yayýnlarýna, verdikleri haberlere karýþan yoktu. Ýnsanlara doðru haber vermeyi bir görev sayarlardý. Yöneticileri halkýnýn ne yerseler onu yediðini, ne giydiyse onu giydiðini, insanlarýn hangi hakký varsa, o hak yöneticilerde vardý. Yöneticilerin korumalarý yoktu. Ýnsanlarýn arasýnda birlikteydiler. Çýkar savaþlarý yapýlmýyordu. Silah fabrikalarý yoktu. Hiçbir dile baský yoktu. Her anadilin okullarý vardý. Televizyonlarý vardý. Ten renginden, konuþtuðu dilden dolayý hiç kimse alay konusu edilmedi. Sorunlarý kendi aralarýnda çözerlerdi. Askerleri, polisleri yoktu. Sýnýrlarý, bayraklarý, paralarý yoktu. Ürettiklerini birbirleri arasýnda deðiþtirerek çözerlerdi. Özel mülkiyet yoktu. Her yapýlan iþ doða, insan ve hayvanlar içindi. Buraya kadar çok iyi gidiyordu ama? Kapýnýn zili zaaarrrttt zuuurrrtt diye çalarken, güm güm diye sesler geliyordu. Kendime geldiðimde, demek ki gelememiþim. Mahallenin davulcusunun alacaklýymýþ gibi kapýma dayandýðýný sandým. Yatakta olduðumu anlayýnca, üzerimdeki pijamalarýmla kapýya doðru yalpalayarak gittim. O anda: “Kim o? Bu ne yahu? Davulunu git baþka yerde çal. ” Dýþarýdan aslanýn kükremesine benzer bir ses: “Aç kapýyý… Kanundan kaçýlmaz! Yoksa kapýyý kýrar da gireriz. Sonun çok kötü olur.” Dedi. Kapýyý açar açmaz evin içine bir dalýþ yaptýlar. Her odada hazine bulacaklarmýþçasýna külotum, fanilam, kazaklarým, pantolonlarým, çarþafým, battaniyem havalarda uçuþarak tahta zemine çakýlýyorlardý. Salonda kitaplýðýmdaki raflar boþaltýlmýþtý. Kitaplarým yerdeydi. Baþka bir düþ görüyorum sandým? Yüksek perdeden kalýn bir ses: “Anlat bakalým?” “Neyi?” Der demez suratýma bedavadan kuvvetlice bir þamar yedim. Yýldýzlarý, kuþlarý, güneþi birbirine girmiþ halde görmeye baþladým. Yine ayný ses: “Bizden kaçacaðýný mý sandýn? Senin düþünüde yakaladýk. Kodese girde gör bilmem neyini.” Dedi. Bunun þube tarafý da oldu. Okþanmalar ve küfürler birbirini kovaladý. Son aþamada yargýlayýcýlarýn önüne yemlik gibi attýlar beni. Çok sevmiþ olmalýlar ki, suçum: “Düþümde tehlikeli þeyler görmemmiþ!” Mahkeme kapýlarý benim yolum oldu. Yýllar sonra gördüðüm suç bireysel olduðu için delili yokmuþ ama silahlý örgüt kurabilirmiþimden cezamý kestiler. Þuanda neredeyim dersiniz? Alfabetik sýraya göre açýlan bir cezaevindeyim. Kýsacasý dostlarým: “Bizde hukuk denilen þeycik sermayeden yana iþliyor.” Þimdi iþi çözdünüz mü? 12.01.2020
Uyarý

Yorum yazabilmek için üye olmalý ve oturum açmalýsýnýz.

Eðer sitemize üye deðilseniz buraya týklayarak hemen üye olabilirsiniz.

Eðer üye iseniz oturum açmak için buraya týklayýn.

Bu tartýþmayý Facebook'ta paylaþabilirsiniz:
Facebook'ta paylaþ
0