|
habibtaskin
|
Bir Bilen elinde bastonuyla toprak yoldan yürüyordu. Etrafýna bakýnýyor, yoksa birini mi arýyordu? Güneþ aðýrdan doðuyordu. Sýcaklýðýyla ben geliyorum diyordu.
Yaþamýn her zorluðuna göðüs germiþti. Kaybettiði ve kazandýðý bazý yaþadýklarý vardý. Kimileri yaþamý kumara benzetirdi. Oysa yaþam birileri tarafýndan oynansýn diye sunulmuþtu. Þamatalý yerde neyi oynuyorlardý? Kötüleri mi? Ýyileri mi?
Bir Bilen aðýr, aksak yürüyordu. Tek katlý kapýnýn önünde elindeki bastonun baþýyla tahta kapýya birkaç kez vurdu. Dan dan… Kapýyý açan olmadý. Acelesi varmýþçasýna yürüyordu.
Eski yapýlarýn daracýk sokaklarýnda durmadan geziniyordu. Nedense yeni yapýlarýn arasýnda dolaþmýyordu?
Gökyüzünde kuþa benzer yaratýklar arka arkaya geçtiðinde, uðultusunu duyunca, yüzünü yukarýya çevirdi:
“ Nereleri yakýp yýkacaksýnýz? Daha doymadýnýz mý? Kaç canlýnýn eti parçalara ayrýlacak!”
Söylene söylene yürüyordu. Vatandaþ, gördüðü tablo karþýsýnda etkilenmiþ ve onun arkasýndan bakýnýyordu. Duygularý, düþünceleri boran fýrtýnasýna adeta dönmüþtü. Dili tutuldu. Kendisine kýsa bir süre içerisinde geldiðinde ‘Yaþlý amca neden böyle tepki verdi? Nereleri yakýlýp, yýkýlmýþtý? Nereden buraya gelmiþti? Neden bir akrabasý yoktu?'
Bir Bilen çeþmenin baþýnda bulunan büyükçe olan beyaz taþýn üzerine oturdu. Sabit bir noktaya baktýðýnda çevresinde kimseler yoktu. Bu kasabada dünde yalnýzdý. Bugünde yalnýz adamý oynuyordu.
Üstü baþý temizdi. Kasabalý kimin el verdiðini bilmiyordu? Alt tarafý kafayý sýyýrmýþ biri olarak tanýnýyordu. Hiç kimseyle konuþmazdý. Caný istediðinde hiç kimseyi takmadan konuþurdu:
“Yukarýdan ölüm yaðýyor. Canlýlar yere serilmiþ geliþi güzel, sanatla hiçbir ilgisi yok!”
Kasabalý sanattan ne anlasýn? Çoðu tarlada ýrgatlýk yapmakta. Yevmiyeler düþük, geçim derdi herkesi germiþti. Ama bu çarka hepsi boyun eðmiþti. Adýný kader koymuþlardý. Koyan kim? Uyutan kim?
Bir Bilen vakitsiz öten horoz gibi sabahýn ilk ýþýklarýnda baðýrdý:
“Uyanýn ey sürüler. Tarlaya sürülmeye gideceksiniz.”
Ýhtiyar tuvaletini yapmak için bahçedeki derme çatma tahtadan yapýlma yere yürüdüðünde:
“Susmayýn akýlsýzlar.”
Dediðini duyduðunda, yüksek sesle:
“Ýkide bir laf sokuþturuyor. Yýllar gelip geçti. Aramýzda yabancý bir ot gibi kalmýþ, sahipsiz. Bu laflarý akýlsýza biri öðretiyor. Kim acaba? Baþýmýz belaya girer mi? Alt tarafý bir kaçýk. Ama…”
Bir Bilen dað yamacýnýn yukarýsýnda bulunan taþ kayanýn üzerine oturmuþ, etrafý þahin bakýþýyla kesmektedir. Sol tarafta aþaðýlarda kalan asfalt yola bakýndý. Kasabaya gelen tek yol buydu. Birde sað tarafta toprak yol vardý. Kolay kolay buraya arabasýný süren olmazdý. Yol çok bozuktu. Bu yol yýllar önce seçim propagandasý yapsýnlar, fiyakalý arabalarýyla gelip gitsinler diye yapýlmýþtý. Seçimden sonra kaç seçim geçtiyse buralara ayak basan olmadý.
Bir Bilen avazý çýktýðý kadar baðýrdý:
“Seçimi geçeceksin! Kendi haline bak!”
Arkasýndan kahkahayý bastý. Kayanýn üzerine uzandýðýnda gözleri güneþle buluþtu.
“ Güneþ efendi söylesene senin oradan yamalý bohçaya benzeyen dünya nasýl görünüyor?”
Bir süre sessizlik olduðunda tekrardan konuþmaya baþladý:
“Anladým… Burasý bombok gözüküyor.”
O gün kasabaya inmedi. Kasabalý onun inmeyiþine içerlemiþ olmalý ki, Berber:
“Bir Bilen bugün buralara uðramadý. Hasta mý acep?”
Önüne gelen konuþuyordu. Ýhtiyar'da kafayý ona takmýþtý. ‘Ajan olma ihtimali yüksek biri olarak düþünüyordu. Ortalýðý dinlemeye sonrada istihbarat raporu veren biriydi. Acaba kime veriyordu?'
Ýhtiyar'da onun hakkýnda herkese kýsa sorular soruyordu. ‘Bunun foyasýný ortalýða çýkarmak ve kutsal görevini yerine getirip, kahraman olmaktý amacý.'
Ýþini gücünü býrakýp onun arkasýna takýldý. Nerede kaldýðýný öðrenmesi gerekti. Sonra o kiþinin arkasýna takýlmalýydý. Belki tüm kasaba vatan haini olabilirdi?
Bir Bilen bastonunu yerdeki taþ parçasý üzerine kaldýrýp vurdu:
“Uyuz uyuz durmayýn öyle, Eþek gibi çalýþýyorsunuz. Elinizde avucunuzda yok! Düþüncelerinize pas düþmüþ pas.”
Ýhtiyar arkadan ona bakarken:
“Bu cümleleri ona kim kurdurtuyor? Eþek diyor bizlere. Hakaret ediyor. Kendisinde bu güveni nasýl buluyor? Yine de insanlar buna acýyarak yiyecek veriyor.
Ajan bu ajan ama nerenin malý?”
Sokaðýn dört yol aðzýnda durdu. Ýki elini yukarýya kaldýrdý. Sað elindeki bastonunu havada salladýðýnda:
“ Beyinleri olup da, içinde saman olanlarý hizaya getiriver. Akýllarýna akýl kat ey güneþ!”
Ýhtiyar büyük av yakaladýðýný düþünerek hafiften mýrýldandý:
“Mesajýný burada hangi ev alýyor? Nereye iletiyor. Sonunda baþýmýza ne çorap örecekler?”
Aradan günler geçti. Kasabanýn içi yabancýlarla dolup taþtý. Sokak aralarýnda bir satýcýya rastlamak mümkün. Kasabalý þaþkýn ve birbirlerine soruyordu:
“Bunlarda kim?”
Meraklý bakýþlar arasýnda sorular sorulurken Bir Bilen'in elleri kelepçelenmiþti. Sivil kiþilerin arasýnda çarþý merkezinden geçirildiðinde, onu görenler þaþkýn bakýþlarla izlemeye çalýþýyorlardý. Hiç kimsede ses yoktu.
Kavak aðacýnýn yanýnda bulunan bir cipin içine bindirilerek, hareketlenmesi bir oldu.
Ýhtiyar þimdilik rahatlamýþ, kutsal görevini yerine getirmiþti. Sýra onun çözülmesindeydi. Nasýl çözeceklerdi?
Aklýna Bir Bilen'in baðýrmasý geldi:
“Suç iþliyorsunuz suç. Gün gelir hesap verirsiniz?”
Kendisi de yüksek sesle:
“ Gördünüz deðil mi? Güvenliðimizi saðlayanlara bu lafý nasýl söyler?”
Ýhtiyar verdi veriþtirdi. Onu dinleyenler oracýkta karar birliðine varmýþtý. Bir Bilen'i gözaltýna aldýran oydu. Kendisine söylenmese de lakabý ispiyoncuya çýkmýþtý.
Günler, haftalar ve aylar geçip gitti. Bir Bilen'den haber alýnamadý. Herkes kendi derdine derman ararken sabah haberlerinde Bir Bilen'in güvenlik güçleriyle girdiði çatýþmada ölü olarak ele geçirildiðini duyan kalmadý.
Mezarýnýn nerede olduðu bilinmese de, kasabalý Ýhtiyar'a karþý konuþmama tavrý aldý. Yalnýzlaþan Ýhtiyar çareyi ailesiyle baþka bir yere göç etmekte buldu.
Kasabalý yýllar sonra Bir Bilen'in heykelini korkmadan iþlek caddenin ortasýna dikiverdiler.
Hüseyin Habip Taþkýn
23.03.2019
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
