|
habibtaskin
|
ÝÞLER KEBAP
Ýþleri kebap olanlar var. Bir avuçta olsalar, isteklerini her baþa gelene yaptýrýyorlar. Kendilerini yöneticilerin üstünde görüyorlar. Kollarý uzun mu uzun? Dev yaratýklar olmasalar da, doðanýn içine edenler tayfasýndandýrlar. Ceremesini de çeken insanlar ve hayvanlardýr.
Ýþleri kebap olmayanlar çoðunlukta olsalar da, iþleri kebap olanlar tarafýndan ablukaya alýnýp, istedikleri gibi bir oyana bir buyana top gibi yere çarpýlmaktadýr.
Asortiks, iþleri kebap olanlar sýnýfýna aittir. Gelecekten yana kaygýsý olmayan, istediðini kafasýna koyduðu an yapan bir kiþiliðe sahiptir.
Viskisinden bir yudum daha aldýðýnda gülümseyerek, gerildi. Biriyle konuþuyormuþçasýna:
“Bu yer benim. Ýstediðimi alýr, istediðim zamanda satarým. Güç bende.”
Masasýna doðru yöneldi. Baþýný sallayarak ceylan derisinden yapýlma koltuðuna oturdu. Gözlerini yumdu ve gülümsemeye baþladý. Çok geçmeden yerinden fýrlayarak ayaða kalktýðýnda, sandalyesi neredeyse yýkýlacaktý.
Kapýya doðru hýzlandý. Kapýyý açar açmaz Sekreterikse:
“Müdürikse haber ver odama gelsin.”
Demesiyle kendisini pencerenin yanýnda buldu. Viskisini yudumluyordu. Gözlerini bir noktaya sabitledi. Kaþlarýný çatarken, suratýný buruþturdu. Diliyle yýlanýn kývrýlmasý gibi alt ve üst dudaðýný zevk alýrcasýna yaladý.
Sekreteriks içeriye dosyalarla girdiðinde, masaya doðru aðýrdan kývýrta kývýrta ilerledi.
“Günaydýn Asortiks.”
Olduðu yerden arkasýna bile dönüp bakmadan:
“Günaydýn Sekreteriks.”
“Ýþ bitirici dosyalar geldi. Yapý izni onaylanmýþ. Ýstersen birlikte göz atalým?”
Asortiks hiç oralý olmadý. Sekreteriks bozulsa da iþi piþkinliðe vererek oradan sýrýtarak ayrýldý.
Sekreteriks göðüslerini hafiften oynattý. Bugün bayram deðildi, nedense birkaç düðmesi daha aþaðýya doðru açýktý. Dolgun memeleri emanetti Asortikse.
Asortiks bu, ne zaman cömertçe sunulan göðüslere dalýþ yapacaðý belli olmazdý. Sekreteriks ona öfkeliydi:
“Sersem! Gösteririm ben ona…” diye söylendi.
***
Müdüriks ile konuþurken cam kenarýnda, eliyle ileriyi gösteriyordu. Dað iri cüssesiyle aðaçlarýyla, bitkileriyle ben buradayým diyordu. Asortiks ciddileþerek:
“Yapý izni onayý da geldi. Sað olsun aracýlarýmýz. Her yerde bir aracýmýz var. Para önünde, hediye, yemek, tatil karþýlýðýnda diz çöken zavallýlar. Asýl iktidar benim. Baþkenttekiler gelip geçicidir.
Seçim zamaný her seçime giren partikslere yem vermemiz gerekse de, karþýlýðýný alýyorum.
Burada ufak tefek iþleri Küçük Baþkaniksi ve adamlarý, adamlarýnýn adamlarý hatýrýmýz için deðil elbet, karþýlýklý menfaattarýmýzdan dolayý hallediyoruz.
Bir an önce fabrikamýzý oraya konduralým. Bazý bozguncu, sütü bozuk gazetecilerden, basýndan uzak oluruz.”
Müdüriks'in suratý hafiften deðiþti. Kendini toparladýðýnda:
“Her iþi ince ayrýntýsýn kadar düþünmüþsünüz. Ýyi ki sizin gibi zeki birisiyle çalýþýyorum. Yalnýz efendim bir sorun var?” dedi ve sustu.
Asortiks suratýný ona çevirdiðinde dövecekmiþçesine pis pis bakýndý:
“Konuþsana dilini mi yuttun?”
Müdüriks'in ayaklarý neredeyse yerden kesilecekti. Neyse ki kendisini toparlar toparlamaz:
“ Þu anki fabrikamýzýn bahçesine yýllar önce gömdüðümüz, iþe yaramaz Akürüklerleri babanýzýn emriyle yerine getirmiþtik.
Baþýmýza bela olan kendini doðaya, hayvana, insana adadýklarýný söyleyen ne mal olduklarý belli olmayan çapulcular ortalýðý karýþtýrýyorlar.”
Asortiks'in midesi aðrýmaya baþladýysa da, konuþmaya baþladý:
“Bunlarýn alayý bozguncudur. Çalýþmadan avantaya konan acayip yaratýklardýr. Sana daha önceden de emir vermiþtim! Ne gerekiyorsa, kiminle hallediyorsan hallet.”
Sustular ve birbirlerine bakýnýrken Asortiks:
“Bu fabrikayý babam açarken gerekli evraklarý aldý. Ben istediðimi istediðim yere babam gibi gömerim. Kimse benden hesap soramaz!”
Müdüriks hafiften gülümsedi:
“Bizim idarecilerimizden yana sorun hiçbir zaman olmadý. Çapulcu takýmýnýn nereden haberleri olduysa gösterdiðiniz yere fabrika yapýlacaðýndan protestolara baþladýlar.”
Asortiks sandalyesine oturduðunda Müdüriks ayakta bekliyordu:
“Onlar baðýrýp dursa da, o fabrika oraya yapýlacaktýr. Ben iþçi çalýþtýrýyorum. Ekmek veriyorum. Sana gelince tekrarladýðým gibi, engelleyeceksin bir tilki zekâsýyla adýmýný at!
Yýllardan beri her türlü karýþýk iþlerimizi de görüyorsun. Karþýlýðýný fazlasýyla alýyorsun.”
Müdüriks onun konuþmasýný dinledikten sonra biraz düþündü. Asortiks'te düþüncelere dalmýþtý. Öylece epeyce kaldýlar. Müdüriks karþýsýnda oturan güçlü adama bakýyordu. Babasýný ve onu güçlü hale getiren gizli ellerden biriside kendisiydi. Yapýlan kirli iþler aralarýnda bir sýr olarak kaldý. Aileden biriydi. Aklýndan nelerin geçtiðini tahmin etmeye çalýþýyordu. Müdiriks sessizliði bozarak:
“Efendim! Fabrikamýzý yapacaðýmýz yerde iki derenin birleþtiði aðýza denk geliyor. Akürüklerler için kullandýðýmýz sývý ister istemez dereye akacaktýr. Orada dere boyunca bize yakýn olan iki köy vardýr.
Çapulcular köylüleri kýþkýrtýyor. Aldýðýmýz duyumlar bu yöndedir. Ben de ekiplerimizi köy kahvehanelerine yönlendirip, bir zarar verilmeyeceðini ve iþçi alýmý için köyden insanlar alýnacaðýný duyurdum. Köylüler þu anda ikiye ayrýlmýþ durumdadýr.”
Asortiks gülmeye baþladý. Anýnda ciddileþerek:
“Sen iþini bilirsin. Babam bu fabrika için sana çok güvenirdi. Daha fazlasýný yapmalýsýn. Anlýyorsun deðil mi?”
Müdüriks baþýný salladý. Odadan çýkýp gitti. Asortiks yerinden kalkarak odanýn içinde volta atmaya baþladý. Ýþlerinin iyi gideceðini düþünmeye baþladý. Nede olsa bürokratlarý, emrinde sayýsýz iþ yaptýracak adamlarý vardý.
Ýki derenin geleceði þimdiden karanlýktý. Ya köyler, orada yaþayan tüm canlýlar? Hiçbiri Asortiks'in umurunda deðildi.
Hüseyin Habip Taþkýn
10.06.2018
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
