|
habibtaskin
|
CEHENNEMÝ YAÞAYAN KOMÞU
Adý Satýlmýþtý. Böyle ad olur mu demeyin olur. Savaþ, Allah verdi gibi adlarda piyasa da fazlasýyla vardýr. Erkek evin reisi anlayýþýyla yola çýkan babalar, doðan erkek çocuklarýna böyle enteresan adlar verirler. Bir yandan övünürler. Nede olsa erkektiler.
Satýlmýþ, Savaþ, Allahverdi, ayný mahallenin, sokaðýn çocuklarýydý. Üçü çok iyi anlaþýyorlardý. Oynanan oyunlarý kendileri belirliyordu. Gözlerine kestirdiði çocuklarý, yani yaþýtlarýný, bir aþaðýsý ve yukarýsý fark etmiyordu; güzelce dövüyorlardý. Mahþerin üçlüsü nam salmýþtý yerleþim biriminde.
Anne, babalar mahþerin üçlüsünden yaka silkiyorlardý. Yaka silkmeyenler üçlü koalisyon arkadaþlýðý yapanlarýn babalarý ve anneleriydi. Babalar sözbirliði etmiþçesine:
“Erkek çocuk dayak yemez. Cengâverdir, gözü pektir.”
Uluorta söylerlerdi. Bu söylemler karþýsýnda mahallede ve sokakta dengeler ve psikolojiler altüst olmuþ, moraller sýfýrlanmýþtý.
Üç silahþorlarýn sokaðý eski yerleþim birimiydi. Ýki katlý ve tek katlý tuðladan örme sývalý, kireç boyalýydý. Birçoðunun duvarlarýnda kireçten eser yoktu. Evlerin arkaya bakan bahçeleri vardý, küçük ve büyüktü.
Üç kafadar her zamanki gibi bir araya gelerek konuþmalarýyla geleceklerini belirlemeye çalýþýyorlardý. Kendilerine büyükleri tarafýndan sorulan klasik sorunun yanýtýný bulmaya çalýþýyorlardý:
“Büyüyünce ne olmak istersin?”
Satýlmýþ ilk sözü aldýðýnda, öne çýkmýþ göbeði ile arkaya fýrlamýþ götünü hafiften oynatarak, ellerini konuþmanýn ritmine göre ayarlayarak:
“En büyük yönetici ben olacaðým. Her þey benden sorulacak, benden izinsiz kuþlar bile uçamayacak. Sonracýma eeeee… Televizyonda bir amca vardý, aðzýný bir açýp, kapatýp tükürükleri fýskiyeden su fýþkýrýr gibi çýkýyordu. Ateþi almýþ patlayacak duruma gelmiþ gibiydi.
‘Herkesin olan yeri tek ya da toptan nasýl satarsýnýz?' dedi.
Ýlk önce emlakçý Hasan amcaya çatýyor sandým! Sonradan anladým ki, ortaðýna çatýp duruyor. Kanlý, býçaklý olmuþlardý.
Bir karar verdim: Okuyup büyük adam olacaðým ve çevremde ne varsa ölü ve ya diri hepsini satacaðým. Satýcýlýkta güzel para var.”
Savaþ ve Allahverdi Satýlmýþ'ý kutladýlar. Satýlmýþ þiþtikçe hindi gibi kabardý, nereye sýðacaðýný bilemedi.
Sýra Savaþ'a geldi. Ýnce, uzun boyu ile bir ayaðý hafiften önde, iki kolu hafiften hareketli, sanýrsýnýz birazdan koþacak. Ýkisine bakarak nihayet konuya girdi:
“En güzel ticaret ölüler üzerinden yapýlýr.”
Satýlmýþ ile Allahverdi hipnoz olmuþçasýna ona bakýnýyor, aðýzlarý açýktý. Sanki kuþ yuvasýydý. Savaþ onlara bakarak:
“Ölü demek para demektir. Silah ve bomba fabrikasý açacaðým. Bunlarý insanlar üzerinde yine insanlar deneyecekler. Bu deney sayesinde birçok canlý telef olacaktýr. Ben de paracýklarýma kavuþacaðým.”
Satýlmýþ ile Allahverdi onu kutladý. Kendisinin daha akýllý olduðu hissine kapýlarak neredeyse gökyüzüne uçacaktý.
Sýra Allahverdi 'ye geldiðinde, kýsacýk boyu ile kendisini aðýrdan alýyordu. Satýlmýþ dayanamayarak ellerini havaya kaldýrdý ve o an her yeri oynamaya baþladý:
“Aslan parçasý konuþsana!”
Havalara iyice giren Allahverdi'nin dili çözüldü:
“Ýkiniz benim arkadaþýmsýnýz. Ben sizi birleþtiren olacaðým. Bir þirket kuracaðým. Bu þirket aile þirketi olacak ve birlikte alýp, satarken her þeyde daha güçlü olacaðýz.”
Allahverdi arkadaþlarý tarafýndan kutlanmanýn tadýný çýkarýyordu.
O gün hiç kimseye bulaþmadýlar. Büyük adamlar gibi havalý dolaþtýlar, sokak aralarýndan geçerken yüzler gülüyordu. Akþam hava kararmadan evlerindeydiler. Babalarý da gelince, akþam yemeðinden sonra konuþmaya baþladýlar, babalarý sevinçten çocuklarýný kucaklayýp yanaklarýndan öptüler. Babalar mutluydu. Çünkü çocuklarýnýn kafalarý ticarete çalýþýyordu. Ticaret olsun da çamurdan, kandan olsun hesabýydý.
Ticaret adamý olacaklar kendilerini farklý yere koydular. Etraftakilere tepeden bakmaya baþladýlar. Saða, sola sataþmalarý ise devam ediyordu.
Üç kafadar okul çýkýþýnda eve gitmeyip sokakta dolaþýrlarken televizyonda duyduklarý savaþtan söz ederken Satýlmýþ gayet ciddi olarak:
“Ne güzel bombalar yaðýyordu uçaktan. Yeryüzüyle birleþince tozu dumana katýyordu.”
Savaþ büyük adam pozlarýnda:
“Orada yaþayanlar kimdir acaba?”
Allahverdi konuya dalýþ yaptý:
“Ne önemi var! Ölen ölsün. Sen gelecek paraya bak! Zengin olmak için acýmayacaksýn. Allah bize bunlarý veriyorsa deðerlendireceðiz. Yoksa gücenir. Öyle deðil mi?”
Baþlar sallandý onaylarcasýna.
Günler haftalarý kovalarken Savaþ nereden bulduysa el tabancasýný ortaklarýna gösterdi ve göðsünü gererek konuþmasýna baþladý:
“Biz ortak olduðumuza göre silahýmýzda olmalýdýr. Ayaðýmýza dolanacak kýlçýklara gerektiðinde gözümüzü kýrpmadan tetiðe basacaðýz. Mermi namlýdan her çýkýþta cuv cuuuuvvv yapacak.”
Ortaklar bu iþe sevindiler ama Satýlmýþ sýrýtarak:
“Karþýdan geleni görüyor musunuz?”
Ýki ortak gelene bakarken öfkeyle sesleri yükseldi:
“Barýþ.”
Üçü birden:
“Allah Allah”
Diye baðýrmalarýyla koþmaya baþladýklarýnda Savaþ Barýþ'a bir el ateþ etti. Kurþun ýskaladýðýnda Barýþ önde jet hýzýyla kaçarken arkasýndan kurþunlar yaðýyordu ki, aniden yere tökezlendi.
Ensesinde namluyu hissediyordu.
Gürültüyle birlikte Özgür ne olduðunu anlayamadý. Çevresine þaþkýnca bakýyor, yataðýndan yere battaniyeyle nasýl düþtüðünü anlamaya çalýþýyordu? Her yeri terden sýrýlsýklam olmuþ, sanki yaðmurlu havada kalmýþ gibiydi.
Yerden kalkarak yataðýn üzerine oturdu. Üçlü koalisyon yapan çocuklarý düþündü? Aklýna televizyonu açmak geldi. Odaya geçer geçmez duvar dibinde bulunan masanýn üzerindeki televizyonu açtý. Ne görsün? Üçlü koalisyon komþunun bahçesinde uçuyor ve gökyüzünden misketlerini boþaltýyor yeryüzüne. Cehenneme dönüyor toz bulutlarýyla komþu.
Hüseyin Habip Taþkýn, 10.02.2018
Bu öykümü yýllardýr Ortadoðu'da yaþayan, inim inim inletilen, acýlar çektirilen tüm halklarýn dramýný dile getirmek için yazdým.
Savaþa Hayýr.
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
