|
habibtaskin
|
ÝÞKENCE SÝZE DE VURABÝLÝR?
Ýþkence kime niçin yapýlýyorsa yapýlsýn insanlýk suçu olan bu iðrenç eylemin kökleri insanlýðýn varoluþundan günümüze kadar uzanýyor. Uygar denilen toplumlarda bile zaman zaman basýna yansýyor. Ýþkencenin nedenlerini, niçinlerini birey olarak kendimize sorduk mu?
Ýþkence yapan devlet görevlileri iktidar partisi tarafýndan korunur ve yapýlmadýðýný adli makamlarca, yetkili kiþilerin aðzýndan savunur. Bu bir devlet politikasýdýr.
Türkiye tarihine baktýðýmýzda askeri faþist darbeler döneminde iþkence halka, devrimcilere, adli suçtan gözaltýna alýnan bireylere yapýlmýþtýr. Konunun özeti þudur? Ýþkence sivil hükümetlerde, koalisyon hükümetlerinde ve askeri faþist darbelerde yapýlmýþtýr. Kürt bölgelerinde bile izleri þuanda açýktýr.
15 Temmuz 2016 tarihinde askeri faþist darbe giriþimi gerçekleþtirildi ve bastýrýldý.
Ýþkencenin kime yapýlacaðý o günkü koþullara göre deðiþiyor. Ülkemizde askere, üst rütbelilere, polise, devlet kurumunda çalýþana bile iþkence yapýldýðý, basýna servis edilen gözaltýna alýnanlarla belgelendiriliyor. Bu servis edilmenin amacý “ayaðýnýzý denk atýn, yoksa sonunuz ayný olur. “ Ortalýða korku salmakla birlikte, biz daha güçlüyüz imajý yaymaktýr.”
12 Eylül 1980 askeri faþist darbe döneminde gözaltýna alýnanlarýn o günkü adý siyasi þubede ve askeri karargahlarda iþkenceye alýndýðý tanýklarýn, ailelerin söylemleriyle belgelendirildi. O yýllarda iþkenceye alýnanlardan biriside benim. Bir anýmý anlatarak yazýma devam edeceðim:
Ýzmir Siyasi Þubeye sayýsýz çekildim. Her çekiliþimde hoþ geldin karþýlamasý yaptýlar. Ýlk çekiliþimde siyasi þubede ilk karþýlayan oranýn üst düzey sorumlusu Muhlis Zencibi'ydi. Benimle konuþarak bildiklerimi söylememi istedi. Olumsuz yanýt alýnca iþkenceye tabi tutuldum. Ýkinci düþüþümde karþýmda yine o vardý. Ayný söylemler ve inkarlardan sonra yine iþkenceye alýndým.
1979 yýlýnda Ýzmir-Balçova semtinde Molla kuyusu diye adlandýrdýðýmýz bir yer vardý. Þenocak fabrikasýnýn önünden geçerken tahta sandalyede oturanlardan birinin Muhlis Zencibi olduðunu gördüðümde o da beni görünce ayaða kalkarak elini belinin arkasýna götürdüðünde tepkimi gösterdim:
“Ne yapýyorsun? Silahým yok!”
Elini öne getirdiðinde:
“Buraya mý takýlýyorsun?” dedim.
“Evet” yanýtýný aldým.
Ama gözleri fal taþý gibi üzerimdeydi. Bende onun ellerine çaktýrmadan bakýyordum. Bir daha karþýlaþmadýk. O yýllarda hiçbir devrimcinin gözleri baðlanmýyordu.
Ýkinci anýmý paylaþayým: 2002'de Ýzmir F Tipi Cezaevinden altý ay sonra mahkemem dýþarýdan görülmek üzere salýnmýþtým. En yakýnlarým ve eski mücadele arkadaþlarýmýn bana iþ vermediðini, bulmadýðým kâbuslu yýllarýmdý.
Boynuma astýðým kayýþla, pimapenden yaptýrdýðým düz ve dört tarafý üç parmak yüksekçe olan tablada tükenmez, kurþun kalem, çakmak, permatik, pilot kalem ve ufak tefek eþyalarým vardý.
Ýzmir-Buca'da Þirinyer'de bir kahvehaneye satýþ ve çay içmek için girdiðimde karþýmda sol tarafta en son masanýn ikisinde Ýzmir F Tipi Cezaevinin resmi ve sivil gardiyanlarý oturuyordu. Onlarý görünce üzerlerine gidip satýþýmý yapmaya çalýþtým ve dýþarýya çýkarken ön kapýdan çýkanlarý gördüm. Oysa ben arka kýsýmdan çýkmýþ, ana caddeye yönelmiþ satýþýma devam ediyordum. Ýnanamayacaðým durumla karþýlaþtým: Ayrý ayrý dört gardiyan beni bularak:
“Ben iþkenceci deðilim. Sana ve arkadaþlarýna bir þey yapmadým. Sizler düþünce suçlularýydýnýz?” dediler.
Her iki olayda psikolojik durum hâkim. Ölüm korkusu, endiþe, þiddet ve vicdan… daha doðrusu sizler nasýl adlandýrýrsanýz adlandýrýn?
Gelelim 15 Temmuz 2016 tarihinde askeri faþist darbe giriþimi gerçekleþtirildiðinde teslim olan, yerde yüzü koyun yatan askerlere kemerle, tekmeyle geliþi güzel vurmalar. Boðazýný kesici aletle kesilen bir askerin, ölen bir askerin baþýnda bozkurt iþareti yaparak poz verilmesi, tutuklanan ve sorgu sýrasýnda dövülen orasý burasý darbe alan askerlere yapýlan iþkenceler insanlýk suçudur. “Hoþ görülü” dediðiniz cümle hiçbir zaman bu topraklarda olmadý.
Ýþkence sýrayla herkese oluyor. Çünkü? Ýktidara ters geliyor. Ýþkenceyi yapanlar, yaptýranlar vicdanlarýnýn rahat olduðunu sanmýyorum. Ölüm korkusu, endiþe, þiddet ve vicdan… Hepsini her gün yaþýyorlar.
Askeri faþist darbelere, tek kiþinin hükümdarlýðýna karþý olmalýyýz. Ýþkenceye de…
Hüseyin Habip Taþkýn
24.07.2016
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
