|
habibtaskin
|
NEYİN YENİ YILI
2016 yılına girdikte ne oldu? Neyi değiştirebildik? Yıllar hızlıca yaşamımızdan akıp gitti. Yeni yıl benim için bir anlam ifade etmiyor. Belki sizin için ifade edebilir.
Dünya açık bir cezaevidir. Ülkelerin başında büyük ve küçükbaşlar vardır. Bunlara bağlı militarist ve karar alma mekanizmaları vardır. Devlet aygıtına bağlı resmi ve sivil kurumları vardır.
Çocukluk yıllarımda ve gençliğe adım attığım dönemlerde, her yılbaşı gecesi sevinçle siyah beyaz televizyonun önüne geçerdim. Büyüklerim hep yeni yıldan para, ev, huzurlu bir yaşam isterdi. Benimde isteklerim vardı: Büyük adam olacaktım. Mühendis, doktor… Popüler biri olacaktım. Aşık olacaktım. Tüm kızlar bana aşık olacaktı. Anlayacağınız havalı biri olacaktım.
Yaşamın yüzünün öyle olmadığını 1967'de ilkokula başlamadan önce öğrenmeye başladım. Yer İzmir Bayındır. Babamın mesleğine gelince Hukuk Hâkimiydi. Bayındır'a aşağı yoldan girdiğinizde dağın en yukarı kısmında, sol üst kısım ördekbaşına benzerdi. Burada Tahtacı Aleviler yaşardı. Sırt kısımda ise Çingeneler ‘Romanlar' yaşardı. Aşağıya doğru inişte Rum evleri vardı. Tabi o zaman kendini gizleyerek Rum olarak yaşayan var mıydı bilemiyorum?
Konumuza dönelim: Bana ve yaşıtlarıma ismini şu anda hatırlayamadığım. Zabıta olan ve ara sıra antrenörlükte yapan bir büyümüz ‘Oralara gitmeyin lanetli insanların yaşadığı yerlerdir' derdi. Çocuktuk inanırdık. Bizde bilmeden bu kafatasçı düşünceye çanak tutardık. Nasıl mı? Tahtacı Aleviler evlerinden alış veriş merkezine giderken, kirada oturduğumuz evimizin üçüncü sokak yukarısında yaşıtlarımla oynarken belirli saatlerde evlerine birkaç at ya da bir at ve kadınlı erkekli, çocuklu geçtiklerini görürdük. Kadınların Kırmızılı, yeşilli milli giysileri vardı.
Biz çocuklara büyüklerin öğrettiğiyle koro halinde başlardık: ‘Tavşan Kaç' birkaç gün tepki vermediler. Sonra yeni öğrendiğimiz: “Mum söndü.” ve diğerlerini söylerdik. İlk tepki kadınlardan gelmiş, erkekleri engellemişti.
İlkokula başladığımız ilk yıllarda da bu iğrenç söyleme devem etmiş ve erkekleri tara ile arkamızdan kovalamıştı. Din dersinde ‘Allah insanları bir yaratmış, ondan başkası can alamazmış'ı duyduğumda çelişkiye düştüm.
Gelelim Romanlara: Bayındır istasyon caddesinden aşağıya inerken park gazinosu vardı. Okul çıkışı oraya gider pinpon ya da bilardo oynardık. İstasyona giden ya da gelen Roman kadınlarını görünce büyüklerimiz ‘ Bunlar kendilerini satmak ve gasp için İzmir'e gidiyorlar.' derlerdi.
Birde Roman kadınla yatıktan sonra tuğla kiremit ile banyoda yıkanırken ‘Allahım beni bu şeytan kadın baştan çıkardı diyerek günahlarınızdan arınırsınız' derlerdi. Bu durumda şeytan insan oluyor.
1976 yılına kadar Bingöllü, Karslı, Diyarbakırlı, Dersimli arkadaşlarım oldu. Diyarbakırlı arkadaşıma o yıllarda Bayındır ülkü ocaklarından saldırı gelmişti. ‘Ulfet Onat Lisesi' Ben sadece insani açıdan korumaya çalıştıysam da o kavganın içinde ister istemez yer aldım.
İlkokula başladıktan sonra bürokrat çocuklarıyla ilişkim olmadı. Beni hep babama şikâyet ederlerdi. ‘Seviyesiz kişilerin evlerine gidiyor ve arkadaşlık ediyor' diye.
1967 ile 1976 yılları arasında bu olayları yaşadım. Bunun buraya yazılmayanı da var. Ben asıl konuya döneyim: TC devletinin politikasında, kafatasçılık uygulaması ve asimilasyon devam ediyor. Rumlar, Ermeniler, Kürtler, Yahudiler, Romanlar, Aleviler, bu ülkede hep kötü insanlar olarak tanıtıldı.
Misafirperveriz diyoruz. Biryandan uygarız diyoruz ama bize benzemeyeni, Sünni olmayanı bizden değildir diyerek kafa göz yarabiliyoruz. Canına okuyabiliyoruz.
2015 yılında devrimcilere, Kürtlere, liberallere, sistemden hoşnut olmayanlara saldırı sürmektedir. TC devletinde Kürt halkının yaşadığı bölgelerde bir iç savaş var. Suriye'de emperyalistlerin oyunuyla bir iç savaş var. Ortadoğu bir cehenneme yıllar öncesinden çevrilmişti.
2016 yılı benim için hiçbir şey ifade etmiyor. İnsanlığın ayaklar altında olduğu bir yılı geride bıraktık. 2016 enkazı her şeyiyle devraldı.
Bu savaş ve sömürü ortamını yok edemediğimiz, barbarlık hâkimiyetini sürdürdüğü sürece yeni yılın benim için önemi yoktur.
Hüseyin Habip Taşkın
02. 01. 2016
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
