Ýzmir'imi çok seviyorum! - Ayþegül Yeþilnil
25 Ocak 2008 20:23 / 2265 kez okundu!
"Ýzmir’imi çok seviyorum" .. Bu cümleyi kimbilir ne kadar çok tekrar ettim... Üstelik her geçen gün, her geçen yýl, daha da fazla... Ama bu üç kelimenin ardýnda neler neler gizli? Biriktirilmiþ hangi anýlar bana bu üç kelimeyi durmaksýzýn söyletiyor?
Karþýyaka’da geçen çocukluk ve ergenlik yýllarý... Sabah mis gibi yosun kokusu ve oksijenle uyanmayý yaþamýþ olabilmek... Erken saatlerde, Karþýyaka iskelesinin hemen yanýbaþýndaki olta satan amcadan, dedemin o gün tutacaðý çipuralar için gerekli olan balýk yemlerini almaya gitmek…
O dedenin Kaf-sin-kaf'ýn efsanevi kalecisi "Panter Malik" (Yaylým) olmasýnýn gizli gururu... "Dedeciðiiiim gene mi çipuraaa" demelerimiz... Her akþam üzeri kocaman bir sepet dolusu çipuranýn komþularýmýza armaðan edilmesinde mahallemizde yaþanan sevinç... Deniz kaplumbaðalarýnýn ve palmiyelerinin tarifsiz güzelliði... Anlatacak kadar çok aný, söyleyenecek o kadar çok söz var ki…
Ýzmir bizlere, samimi ve sýcakkanlý olmayý öðretti… Sahiciliði ve dolaysýzlýði, içi dýþý bir olmayý, dürüst olmayý, cinsiyetimizden tedirginlik duymadan güvenle yollarda yürüyebilmenin huzurunu, saygýyla selamlaþmayý, "merhaba"nýn en güzel kelimelerin baþýnda geldiðini öðretti. Yeniliklere açýk olmayý, telaþsýzlýðý, her yaþta insan tarafýndan kullanýlan "bisikletin" aslýnda en güzel ulaþým aracý olduðunu... Her zaman bakýmlý, temiz ve güzel kokulu olmayý…
Vapur pervanesinin köpüklerine dalýp hayaller kurmayý. Güleryüzlülüðü... Estetik duygularý kuvvetlendiren tarihsel dokunun gizemini... Yaratýcý hislerle dopdolu olabilmeyi... Kültürlü, aydýn ve erdemli olmayý…
Atatürk'ü çok ama çok sevmeyi… Atamýzýn sesinin dinletildiði okul törenlerinde duygulanýp, aðlamayý... Yasemin kokusunun kýymetini… Ýnsana saygý ve sevginin, nefes almak kadar doðal olmasý gerekliliðini… Saygýdeðer olabilmenin, aslýnda en büyük hazine olduðunu.... Akordeon – gitar - mandolin seslerinin sýcacýklýðýný… Temiz, hakiki hislerle sarýp sarmalanmanýn ayrýcalýðýný… Sadece bakan deðil "görebilen" insan olmayý...
Ýþte Ýzmir beni böyle büyüttü…
Büyüdüðüm þehirden, ailemden ve öðretmenlerimden çok þey öðrendim.. . Edinmiþ olduðumuz bilgilerimizi ve donanmýþ olduðumuz deðerlerimizi, bir mücevher gibi korumaya devam edebilmenin ise, hala kendi ellerimizde olduðuna inanýyorum…
Ürettiðim resimlerde, yazdýðým ve yorumladýðým þarkýlarda ise, bu topraklarýn kýzý olmamdan kaynaklanan özgür ve güçlü duygularla doluyum… Üstelik hala "umuttan" ve "sevgiden" yana olma inatçýlýðýný sürdürerek... Yakýnda tekrar büyüdüðüm yerlere dönüp bilgilerimi paylaþmak, aktarmak ve Ýzmir'imde yaþamak istiyorum…
Benim gözlerimde Ýzmir; boynunda ýþýl - ýþýl pýrlantadan gerdanlýk takýlý, görkemli, gizemli, sihirli bir güzelliðe, kültüre ve koruyuculuða sahip olan "Ana Tanrýça"dýr... Onu görebiliyor ve hissediyor olabilmek ise büyük bir þölen sevinci yaþamaya benziyor...
Bu ülkede ve bu coðrafyada yetiþmiþ olmaktan, "Ýzmirliyim" ve "Karþýyakalýyým" demekten, her zaman onur duyuyorum…
" Hep hikaye kitaplarýndaki Ayþegül’ün kendisi olduðunu zanneden,
Ailesini, arkadaþlarýný, pamuk helvayý, rüzgarý, kýrlangýç çýrpýntýsýný, sallanan atý, balýklarý, çikolatayý, kaðýttan kayýðý, horoz þekerini, denizatýný, saçsýz plastik bebeðini, zümrüd-ü anka kuþunu, gökteki yýldýzlarý, denizi, kaf daðýný, aydedeyi, kedisi Sürmeli’yi, bulutlarýn üstünde olmayý ve "Ýzmir’ini" çok seven Ayþegül "…
Ayþegül Yeþilnil
www.yesilnil.com
aysegul@yesilnil.com
