ÞÝÝRÝN USTASINDAN SÝMYACI'YA MEKTUPLAR

01 Ekim 2021 12:46 / 945 kez okundu!

 

 

"Ýki eliniz kanda olsa zaman yaratýp okuyun bu kitabý… Ýki Satýr Ýki Satýrdýr kitabýný… Ýki kalbin eþ vuruþundan yüzlerce satýrýn, muhteþem sevdalýðýn, þiirlerin, hayatlarýn, karanfillerin sizin de kalbinize aðmasý için… En azýndan hatýrým için… Görün bakýn bir hatýr nasýl bir güzelliktir…"

 

****

 

ÞÝÝRÝN USTASINDAN SÝMYACI’YA MEKTUPLAR

 

“Ýki Satýr, Ýki Satýrdýr”…

14 yýl boyu gidip gelmiþ, tutkunun mektuplarý, ülkemizle Kopenhag arasýnda. Þiþman postacý getiriyor Cansever’e gelenleri.

1962’de yola çýkýyor ilk mektup, taa 1976’ya kadar.

123 mektup… 304 sayfa.

Seramik sanatçýsý Ebüzziya kendine gelen mektuplarýný saklýyor.

Kimbilir neler çekti… Kibrit çakmayý düþünmedi mi hiç? Keþke düþünseydi diyecek oluyorum, çünkü þimdikiler bilmese de mektuplaþmak en özel iliþki biçimi, seviþmekten bile öte…

Ve gayrýyý hiç ilgilendirmez.

Dahasý, pek çok kalp kýrýlýr, yayýnlanmasý ayrý serencâm, yutkunup durur kiþi, ne söz geçer darboðazlardan ne hicran silinir…

Ama iyi ki yakmamýþ… Yaksa n’olurdu? Biz mahrum kalýrdýk bu aþk ve hayat destanýndan.Alev Ebüzziya’nýn içi soðuyacak olsa da... Ýyi ki yakmamýþ…

Habil Saðlam yayýna hazýrlamýþ, YKY basmýþ. Bence yýlýn en güzel kitabý.

Dörtbaþý mâmur bir Istanbul, Istanbul içre âþk diyecekken vazgeçtim, tutkulu bir hisli adam, þýngýr mýngýr bir Türkiye, baþý dumanlý, sanatkâr adayý genç kýz, kimileyin kendine bile fazla gelen usta bir þâir. Birbirine tutulursa n’olur? Adam þâir ise, aþktan ötesi olur, kýz sanatçýysa Marmara denizi bile tutuþur, ki öyle olmuþ…

Kapalýçarþý’da antika/kuyumcu iþi yapar ama o iþi ortaðý yapar, kendi asma katta þiir yazar, mektup yazar, hulyalara dalar, düþünür, hasret çeker. Sinemalara gider, meyhânelere, balýða...

Ýçerde de yalnýzdýr, dýþarda da. Boðaza çýkar, balýða çýkar, kendine sýðamayýnca göðe çýkar…

Çaðrýlmayan Yakup’un, Sonrasý Kalýr’ýn kitaplaþtýðý sýralardýr aþkýn kalplerine çýkageldiði. ”Þâirin kanýyla” yazýlmaktadýr mektuplar.

Alev Ebüzziya  þairin kalbine masum ve aþk acemisi bi yýldýzcýk kondurdu, o yýldýza kalp dar geldi, sýðamadý, gitti omuzlarýna dizildi, þâir aþk mareþali oldu. Yetinmedi yýldýz, aþk gümrah laþtýkça , gökyüzüne yýldýz oldu her mektup hatta her dize, baþka âþýklar için, oldu mu size dünya büsbütün yýldýz… Yýldýzistan… Þâir eli deðende, kastým usta þâirler elbet zaten kara gece aydýnlýk, çöl umman, dünya þenlik…

Her mektupta dokuz çangallý nergis donatýp okurlara sunuyor … Aslýnda Alevci’sine yazýyor olsa da düþünmüþ olabilir mi, kuytuda kýrk kat kilit altýnda saklanan onca mektubun, sýrrýn, özleyiþin, ayrýlýðýn, sevda alacasýnýn günün birinde, varsýn yýllar sonra evlerimize, kalplerimize ulaþacaðýný?

Ayrýlýðý aklýna getirmezken, bunu nasýl getirsin?

“Yazýlý kaðýtsýz bir dünyada yaþamayý düþlerken” þair, varý yoðu, sermayesi kaybý kazancý kanamasý hep sözcükler ve yazýlý kaðýtlar olmuþ.

“Dünyanýn en güzel dilekçeleri yýldýzlardýr…” Cansever’e göre.

“Seni sevmeyi dünyanýn en güzel þiiri yapacaðým” der, öyle de olur sahiden…

“Ýnsanlar gittikçe yalnýzlaþýyor. Ýcadedilmesi gereken bir töreye hepimizin ihtiyacý var. Küçük bir çanaða sýðacak kadar da olsa…” diyen bir kadýn, Edip Cansever’in yoluna kalp ve baþ koyduðu… Neþ’eyle hüznü tartýnca Alev, hüzün kefesi aðýr basýyormuþ, kendi söylüyor. Eh iþte, hüzün destanýný onlar yazmayacak da kim yazacak? Ama mektuplara sýðmayan bir neþ’ede var, belki ikisi de çok genç olduklarýndan…

“Sen çömlekçisin, ben þair… Senin kullanacaðýn çamurlu tasta, benimki aslan aðzýnda. Sen ruyanda biçimler görürsün ben kelimeler. Bizimki de kolay deðil kardeþim kolay deðil hani, böyle çile çekmek sanat adýna Tanrýnýn günü. Gördün mü nasýl da uyuverdik Orhan Veli’ye.”

Bitmesin, ah bitmesin diyerek aðýrdan alarak okusam da bitti…

“Yalnýzlýk. O güzelim kelime. Deðeri olan tek anlam. Ama elinden geliyor mu bu, sen ona bak…” derken, “eski bir Hitit seramiði nasýl ki ellerin için bir dürtü oluyorsa; kitaplýðýndaki 8-10 kitap da Vietnam’daki bir ölünün gözlerinde, çaðlar boyunca yapýlmýþ haksýzlýklarýn, gayri insani davranýþlarýn birikimini ulaþtýracak sana. Ve iþte “görmek” bu Alevci, bilinç bu, aþkýn kitaplarýndan çýkarak insanlaþmasý bu…”

Sevdiðinin koltukta yanýna kayývermesini düþlerken “belki de” der,”içinde kocaman bir dünya olan bir söz söylerim (sana)”Artýk her þey hiçbir þeydir. Bir karanfil uzun bir iç çekiþ gibi kokar… Saat mi kaç? Bizi gösteriyor sevgilim…”

Týlsýmlý bir kitap… 60 yýl öncesidir ve “Onsuz ýpýssýz”dýr þair. Þair sözü aldanma ki elbetteyalandýr. Ama bu sevda yalan deðil, öyle sahici, öyle iç burkan, öyle kanat taktýran bir sevda ki… Þairin ne sözü yalan ne sevdasý…1975 Kasým sonu yazdýðý mektubunda Alev’inkileri yýrttýðýný yazýyor. O da þairin mektuplarýný yok etmeyi düþünmüyor deðil, düþünüyor ama kýyamýyor. Böyle bir yok ediþin kendisine bile düþmediðini düþünüyor. “Yok yapacak bir þey… Bitti…” dediði gibi þairin sevdiceði de “yapacak ve yakacak bir þey yok, bitti “derken öte yandan “bitse de bunlar bana olduðu kadar baþkalarýna da ait, kýymayayým, yakmayayým “ demiþ olmalý, iyi ki öyle yapmýþ.

Ýç çekiþli karanfilin kaydýný düþmek kalýr bize… Yerçekimli karanfilin de, ki onu þair yazdýydý zaten, bir de nöbetçi karanfil var, kabrinin baþýnda olan hani önce þair sonra mimar olan Cengiz Bektaþ’ýn tasarladýðý… Bir de Ýnfilak þiirinde Cansever’in pencereyi delen bikaranfil’i var, kitabý okuduðunuz zaman tanýyacaksýnýz… Kapak kýzý karanfil de mektup kitabýn kapaðýndakidir… 153.sayfadaki “Sükûna eþlik eden kýrçýl karanfil” var bir de…

Cansever beþ karanfilli þâir diye sözü baðlayacakken hatýrladým 230. sayfadaki “iki tek karanfil”i, “biri elleriyle parçalamak, biri göðsüne iliþtirmek için…” dediði…

Ýki eliniz kanda olsa zaman yaratýp okuyun bu kitabý… Ýki Satýr Ýki Satýrdýr kitabýný… Ýki kalbin eþ vuruþundan yüzlerce satýrýn, muhteþem sevdalýðýn, þiirlerin, hayatlarýn, karanfillerin sizin de kalbinize aðmasý için… En azýndan hatýrým için… Görün bakýn bir hatýr nasýl bir güzelliktir…

Ve Alev Ebüzziya Hanýmefendi, size teþekkür ederim, bir þâiri kalbe sýðdýrmak, sarýp sarmalayýp hiç unutmamak, satýrlarýna mektuplarýna aþkýna sahip çýkmak kolay iþ deðil, bilen bilir… O mektuplarý geçmiþten günümüze yüksünmeden taþýyýp, zarafetle koruyup hepimizle paylaþma yüce gönüllülüðünüz için…Aþk olsun…

 

Ayþe KÝLÝMCÝ

 

 

Bu yazýyý Facebook'ta paylaþabilirsiniz+:
Facebook'ta paylaþ
0
Yorumlar
Uyarý

Yorum yazabilmek için üye olmalý ve oturum açmalýsýnýz.

Eðer sitemize üye deðilseniz buraya týklayarak hemen üye olabilirsiniz.

Eðer üye iseniz oturum açmak için buraya týklayýn.